فوت‌وفن تشخیص دروغ‌ در تلگرام!

به گزارش بولتن نیوز، این روزها بیشتر مردم با اپلیکیشن‌های پیام‌رسان با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند و چه بسیار دروغ‌هایی که در این مکالمه‌ها رد و بدل نمی‌شود! اما پژوهشگران دانشگاه کرنِل ادعا می‌کنند از طول جملات و نوع انتخاب کلمات می‌توان تا حدودی به میزان راستگویی افراد در پیام‌های متنی پی برد.

در این پژوهش اخیر، حجم بالایی از پیامک‌های رد و بدل‌شده مردم (شامل مردان، زنان، محصلان و غیرمحصلان) با یکی از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان اندروید بررسی شد. این پیامک‌ها از لحاظ انتخاب کلمات، محتوا و بافت کلامی مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. پژوهشگران همچنین کوشیدند براساس وقایع پیشین از میزان اعتبار مکالمات تحت بررسی مطلع شوند. این ‌پژوهش با بررسی 1703 مکالمه آغاز شد و پس از حذف مکالماتی که آلوده به دروغ نبودند، 351 مکالمه باقی ماند.

نتایج بررسی‌ها نشان داد گویا مردم ـ فرقی نمی‌کند مرد یا زن ـ هنگام دروغگویی پیامکی ترجیح‌شان بر استفاده از جملات طولانی‌تر است. به نظر می‌رسد جملات دروغ در پیامک‌های زنان حدود 13 درصد طولانی‌تر از جملات راست است، درحالی که بلندی جملات دروغ در پیامک‌های مردان فقط به حدود 2 درصد طولانی‌تر از جملات راست می‌رسد.

همچنین پژوهشگران مشاهده کردند تمایل هردو جنس به استفاده از ضمایر شخصی مثل «من» و «خودم» یا عبارات مبهم مثل «شاید» و «احتمالا» به‌ مقدار جزئی در نگارش پیامک‌های خلاف حقیقت افزایش می‌یابد. بررسی پیامک‌های محصلان و غیرمحصلان نیز نشان داد جملات دروغ در قشر محصل حدود 25 درصد از جملات راست طولانی‌تر است. این رقم در قشر غیرمحصل به‌طرز عجیبی فقط حدود 0/12 درصد اندازه‌گیری شد. بعلاوه گفته می‌شود میزان تمایل به استفاده از عبارات مبهم مثل «شاید» و «احتمالا» در قشر غیرمحصل 18 درصد و در محصلان 111 درصد افزایش می‌یابد. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت دروغگویی در قالب پیام‌های متنی به جنسیت خاصی محدود نمی‌شود، اما جالب اینجاست پژوهشگران در پیامک‌های بررسی‌شده دریافتند محصلان به‌شکل خیلی متفاوتی به غیرمحصلان دروغ می‌گویند. ناگفته نماند پیشتر نیز مطالعاتی با مضمون نشانه‌های کلامی دروغگویی صورت گرفته، با این تفاوت اساسی که مطالعات پیشین به چنین حجم وسیعی از داده‌ها که نتایج را قابل استناد‌تر می‌کند، دسترسی نداشتند. در نتایج مطالعات پیشین آمده است دروغگوها به طورکلی بیشتر از ضمایر شخصی، مثل «من» و «خودم» استفاده می‌کنند و ترجیح‌شان بیشتر استفاده از جملات کوتاه‌تر و مبهم با ساختار زبانی نه‌چندان پیچیده است.