دستیابی اپل به فناوری فهم عکس

به گزارش بولتن نیوز، به نقل از انگجت، این فناوری جدید، عکس‌های خوب را از عکس‌های بد و تغییرات را در عکس‌ها تشخیص می‌دهد.

“اپل” در کنفرانس سال جدیدش اعلام کرد “iOS11” یک برنامه عکس جدید و پیشرفته دارد که مبتنی بر یادگیری ماشین و هوش مصنوعی است.

ظاهرا برخی از پیشرفت‌های این فناوری می‌تواند به دلیل خرید مالکیت یک شرکت استارتاپ فرانسوی موسوم به “Regained” در اوایل امسال باشد؛ شرکتی که در زمینه علوم رایانه متخصص است.

رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی (API) توانایی تجزیه و تحلیل محتوای عکس‌ها را دارد، به طوری که به عنوان مثال می‌توان با جستجوی عکس‌های یک سگ، همه عکس‌های آن را دید.

“اپل” این قابلیت را در چند سال گذشته داشته است، اما تصاحب شرکتی به قدرتمندی “Regaind” می‌تواند کلید پیشرفت روزافزون این قابلیت‌ها باشد و همچنان با برنامه مشابهش در گوگل سازگار باشد.

همانطور که در وب‌سایت “Regaind” ادعا می‌شود، این فناوری نه تنها می‌تواند محتویات عکس‌های شما را درک کند، بلکه ارزش‌های فنی و زیبایی‌هایشان را نیز تشخیص می‌دهد.

جالب این است که “Regaind” ظاهرا چهره شما را طبق جنس، سن و احساسات تجزیه و تحلیل می‌کند که بسیار شبیه به برنامه “FaceApp” است.

“اپل” می‌تواند از تکنیک تجزیه و تحلیل چهره استفاده کند البته نه فقط برای گرفتن سلفی با ترفندها و فیلترها مانند “اسنپ‌چت”و “اینستاگرام”، بلکه شاید بتواند قدرت ویژگی ایموجی زنده (Animoji) در “آیفون X” را نیز فعال کند.

رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی یا به صورت خلاصه (رابط برنامه‌نویسی)، رابط بین یک کتابخانه یا سیستم عامل و برنامه‌هایی است که از آن تقاضای سرویس می‌کنند.

رابط کارکردهایی را تعریف می‌کند که کتابخانه یا سیستم‌عامل می‌تواند ارائه دهد و مفهومی مجرد است. این کارکردها سپس در قالب یک نرم‌افزار یا کتابخانه پیاده‌سازی می‌شوند. به عبارت ساده‌تر، رابط برنامه‌نویسی مجموعه توابعی است که یک برنامه می‌تواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند.

برای مثال مایکروسافت برای APIهای ویندوز مرجع‌هایی استاندارد دارد که با استفاده از آنها برنامه‌نویسان می‌توانند از قابلیت‌ها و سرویس‌های سیستم‌عامل در توسعه و نوشتن برنامه‌های کاربردی خود استفاده کنند.

به طور کلی به مجموعه‌ای از توابع و رویه‌ها که به برنامه‌های کاربردی دیگر اجازه دسترسی و استفاده از ویژگی‌ها یا داده‌های یک نرم‌افزار را می‌دهد، API های آن نرم‌افزار گفته می‌شود.

نرم‌افزار ارائه دهنده API می‌تواند یک سایت اینترنتی، یک سیستم‌عامل یا هر سرویس دیگری باشد. در اینجا خدمات‌پایه نرم‌افزارهای تحت وب هستند که API های متنوعی ارائه می‌دهند و برنامه‌نویسان و تولیدکنندگان دیگری می‌توانند از آن‌ها استفاده کرده و بنابراین هزینه‌های زیرساختی و برنامه‌نویسی آن‌ها کاهش پیدا کرده و سرعت برنامه‌نویسی آن‌ها افزایش پیدا خواهد کرد؛ زیرا دیگر لازم نیست که برای ایجاد یک ویژگی خاصی مجددا برنامه‌نویسی کنند.

همچنین امنیت برنامه‌های آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت، چرا که ارائه‌دهندگان خدمات پایه امنیت خود را در بالاترین سطح ممکن قرار خواهند داد.