کیسه بیت المال و دل بی رحم

گروه فرهنگ و هنر: سید محسن عبداللهی در یادداشت پیش رو که پیرامون هزینه جشنواره‌های فیلم فجر نگاشته، معتقد است: بی شک سینمای نحیف ایران که دچار مشکلات اقتصادی فراوانی است, هزینه ای مشابه را برنخواهد تابید و نمی تواند بپذیرد که با این حجم از مشکلات 20 میلیارد تومان برای یک جشنواره هزینه شود.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

در روزهای اخیر بحث های جدیدی در مورد جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر به وجود آمده که حساسیت های فراوانی را موجب گشته است. صحبت هایی می شود مبنی بر این که هزینه های صورت گرفته در جشنواره های سال گذشته مجموعا چیزی بالغ بر 20 میلیارد تومان بوده است. 20 میلیارد تومانی که به هیچ وجه در شیوه برگزاری و جوایز تاثیری نگذاشته بودند و معلوم نیست چنین هزینه ای برای چه مراسمی و چه کاری نیاز بوده است. کسی هم توضیحی نمی دهد که 20 میلیارد از کجا آمده و به کجا رفته است. بالاخره هر جور که حساب کنیم بیت المال است و همچون جشنواره های خارجی یک نهاد صنفی این جشنواره را برگزار نمی کند.

اما فرض را هم بر سر این بگذاریم که 20 میلیارد برای دو جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر نیاز بوده و واقعا همه این پول در مسیر اجرای برنامه ها خرج گشته است. اما باید مسئولان توضیحی بدهند که برآورد این هزینه چه بوده است. سینمای ایران پیشرفت کرده است؟! چه نفعی برای سینمای ایران متجلی گشته است که حضرات از جیب مردم 20 میلیارد هزینه کرده اند. ثمره طرح جشنواره جهانی فیلم فجر با آن همه هزینه ای که معلوم نیست از کجا تراشیده شده اند چه بوده جز این که به جای ارائه تصویری صحیح از ایران, تنها فیلم های اجتماعی تلخ همراه با سیاه نمایی فراوان را به عنوان تصویر ایران به مدعوین خارجی ارائه کرده اند و جامعه ایران را پر از بدی و پلشتی و نظام اسلامی را ناتوان و مستبد و متحجر معرفی کرده اند.

اصلا سوال جدی تر این است که چه کسی هم اکنون قصد دارد پاسخگوی آن میزان از هزینه باشد. یا بهتر است بپرسیم کسی قصد پاسخگویی دارد؟! جناب حیدریان که می گویند نقد عملکرد خیلی خوب است و موجب می شود که تجربه به دست بیاید و مدیریت بهتری داشت. ایشان یا خودشان را قبول ندارند و یا ما را بی خبر فرض کرده اند. جناب حیدریان شما از دهه شصت در سینمای ایران مدیریت کرده اید و دیگر بحث از تجربه برای شما بی معنی است. شما خودتان می بایست پیگیر باشید تا دیگر چنین اتفاقی رخ ندهد و سابقه مدیریتی تان خراب نشود.

اگر به مساله از جهتی دیگر هم نگاه بیاندازیم ضرر نکرده ایم. مهدی کرم پور کارگردان سینمای ایران که خود تقریبا با این تیم مدیریتی همسو می باشد در اظهار نظری گفته است که "این هزینه بیشتر صرف مصارف فردی می شود نه سینمای ایران! جشنواره ونیز با یک چهارم این بودجه برگزار می‌شود." این مطلب و هزینه هنگفت را بگذاریم در کنار اوضاع بد مالی اصناف سینمایی. واقعا امکانپذیر نبود که نیمی از این هزینه ها صرف رفع مشکلات عدیده پیشکسوتان و بیکاران و افرادی از جامعه سینما شود که دچار مشکل هستند؟! امکان نداشت یه گره کوچک از دردهای آن ها باز شود؟! سازمان سینمایی در بازه زمانی 1392 تا 1396 بودجه ای به میزان 655 میلیارد تومان داشته است.

حال هر مقداری که دولت به آن ها پرداخت کرده باشد هم نتیجه ای که می بایست شاهد باشیم را ندیده ایم. حمایتی که باید انجام بشود, صورت نمی گیرد. آثار استراتژیک حمایت نمی شوند. سخت افزاری که مورد نیاز سینمای ایران است به راحتی فراهم نمی شود و بسیاری دیگر از مسائلی که مبتلا به سینمای ایران هستند و دردی از آن ها دوا نشده است. این دقیقا همان نقطه ای است که نهاد های نظارتی و سازمان بازرسی باید ورود کنند و ببینند که این بودجه و مبالغ دریافتی در چه جایی هزینه گشته اند و چرا نمود بیرونی آن را در اوضاع کلی سینمای ایران نمی بینیم. اوضاع کلی ای که شامل سخت افزار, نرم افزار, نیروی انسانی و سایر موارد می شود.

بی شک سینمای نحیف ایران که دچار مشکلات اقتصادی فراوانی است, هزینه ای مشابه را برنخواهد تابید و نمی تواند بپذیرد که با این حجم از مشکلات 20 میلیارد تومان برای یک جشنواره هزینه شود. کشور نیز همین را می خواهد زیرا با آن بودجه می توان بسیاری از قدم ها را برای جوانان و خانواده های زیادی برداشت اما حیف که تنها یک جشنواره و مسئولین امر چنین حقی را از مردم ایران سلب کرده اند.