وزرای فرهنگ، با هنرهای تجسمی بیگانه‌اند

به گزارش بولتن نیوز، همیشه با وقوع یک تغییر در سمت صاحب منصبان هر حوزه‌ای، زیرگروه‌هایی که به گونه‌ای به آن نهاد یا فرد مرتبط‌اند، چشم انتظار تصمیمات و تغییراتی می‌شوند که با ورود آن فرد اتفاق می‌افتد. حال این عزل و نصب‌ها هر چه مهم‌تر باشند، تغییرات و بازتاب بیشتری را دربرمی‌گیرند، اتفاقی مثل تغییر وزارت و موارد این چنینی که بازار آن مدتی است گرم شده است.

از این تحولات، اخیراً در حوزه فرهنگ، با انتصاب آقای سید عباس صالحی به‌عنوان وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی رخ داده است، وزارتخانه‌ای که به‌طور قطع رکن مهمی در کشور محسوب می‌شود.این انتصاب بهانه‌ای شد تا ما در  کنار سینما و موسیقی که اغلب در حوزه فرهنگ و هنر به آن پرداخته می‌شود، سراغ دنیای گسترده هنرهای تجسمی برویم که مهجور اما با قدرت به کارش ادامه می‌دهد و انتظاراتی را که مسوولان این حوزه از وزیر جدید دارند؛ جویا شویم.

وزیران باید هنرهای تجسمی را بشناسند

خانم معصومه مظفری، رییس انجمن نقاشان ایران درباره مهم‌ترین درخواست و انتظاراتی که از وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد گفت: در حال حاضر مهم‌ترین خواسته ما این است که وزیر جدید با جامعه تجسمی ارتباط برقرار کند و نیازها، توانایی‌ها و ویژگی آن را بشناسد. ما فقط نمی‌خواهیم که آنها نیاز ما را بدانند، بلکه می‌خواهیم به توانایی‌های مانیز اشراف داشته باشند. تمام وزیران اغلب سینما، صدا و سیما و موسیقی را تا حدودی می‌شناختند، اما هیچ نگفتند که به یک نمایشگاه رفته‌اند یا خیر. به همین دلیل درخواست ما این است که ایشان باید با هنرمندان تجسمی و به خصوص انجمن‌ها تماس بگیرند و ارتباط داشته باشند تا ابتدا جامعه‌ای که وزارت آن را عهده دار شدند، بشناسند چون بخش عمده‌ای از هنر ما تجسمی است و بعد از آن مثل هنرهای دیگر ماهم بودجه، بیمه و موارد این چنینی را لازم داریم.

انجمن‌های تجسمی فضای اختصاصی ندارند

وی درباره نیازی که انجمن‌ها در این مقطع دارند، بیان کرد: از جمله موارد مهم برای انجمن‌ها، فضایی است که در اختیار آنها قرار داده شده، در حال حاضر انجمن‌های اصلی جای کوچکی را در ساختمانی دارند که آن را هم ارشاد نداده و از طرف شهرداری بوده و هر زمان ممکن است آن را پس بگیرد. این اتفاق درحالی است که ارشاد باید به این موضوع بپردازد. از سوی دیگر ما علاوه‌بر نیاز به موزه، به شدت به فضایی احتیاج داریم که در آن هم گالری باشد، هم کلاس آموزشی برگزار کنیم و هم جلساتمان را.

تا الان ردیف بودجه‌ای نداشتیم

رییس انجمن نقاشان در ادامه  می‌گوید: در کنار این‌ها ما به بودجه‌ای نیاز داریم تا بتوانیم حدودی را برای فعالیت‌هایی که می‌خواهیم برآورد کنیم. ما تا الان هیچ ردیف بودجه‌ای نداشتیم و همه را خودمان انجام دادیم، اما واقعیت این است که اگر به انجمن‌ها به عنوان ارگان‌هایی که واقعاً می‌توانند به فضای فرهنگی و هنری کمک کنند، نگاه شود، پس باید به آنها مقداری فضا برای حرکت داده شود تا بتوانند هزینه کنند، فستیوال برپا کنند، به اعضایشان سرویس دهند و‌... ما هنوز نمی‌توانیم اعضایمان را بیمه کنیم چون یک روز می‌گویند بودجه داریم و بعد هم می گویند نداریم.
اعضای این انجمن‌ها به امکانات زیادی از کارگاه گرفته تا سرویس‌های درمانی و ... نیاز دارند. این اتفاق در کل جامعه تجسمی وجود دارد و در جزئیات شاید باهم متفاوت باشد.

انجمن‌ها هم می‌توانند به دولت کمک کنند اگر...

کمک انجمن‌ها به دولت موضوع دیگری بود که مظفری درباره‌اش گفت: در صورت توجه درست به این انجمن‌ها ما می‌توانیم کمک‌های بسیاری به دولت کنیم. در این حوزه یکی از نمونه‌ها مجسمه‌ها، دیوارهای شهری، گرافیک شهری و موارد دیگر از این دست هستند که برای ارائه بهتر آن، باید از ما کمک بخواهند. علاوه‌بر این‌ها یکی از مهم‌ترین موارد، بحث آموزش است؛

در زمینه آموزش هنرهای تجسمی اگر از ما نخواهند پس از چه کسی باید کمک بگیرند، قاعدتاً باید به نمایندگان همان حوزه مراجعه کنند، الان اوضاع گرافیک حتی در تلویزیون ما آن طور که باید نیست و در سطح شهر هم همینطور، این در حالی است که قرار گیری یک مجسمه یا طرح در وسط شهر به گونه‌ای آموزش عمومی محسوب می‌شود یا پخش تصویری از تلویزیون نیز همین‌طور. این اتفاق‌ها از چنین مواردی گرفته تا رخدادهای بزرگ و بین‌المللی مثل برگزاری فستیوال‌های جهانی و حضور در آنها جزو مواردی‌اند که در صورت مشورت با انجمن‌ها به بهترین صورت شکل می‌گیرند.

لزوم تأمین بودجه دوسالانه‌های باسابقه توسط دولت دوسالانه‌ها و جشنواره‌هایی که در حوزه تجسمی وجود دارند، از جمله مواردی بودند که وی با اشاره به آنها عنوان کرد: دوسالانه‌ها جزو موضوعات قابل توجهی‌اند که باید منظم برگزار شوند و انجمن‌ها نیز باید آنها را برپا کنند؛ در این میان دولت و ارشاد باید بودجه آن را تأمین کنند، البته بودجه آنها تعریف شده است اما معمولاً پیگیر آن نیستند که مرتب برگزار شود و ردیف مشخصی را برای آنها تعیین نمی‌کنند. در این فضا گاهی بعد از 6 سال انجمنی دوسالانه‌اش را برگزار نکرده است و کسی حواسش به آن نیست؛ به همین دلیل من فکر می‌کنم که این رخدادها باید نظم پیدا کند. ما می‌توانیم دوسالانه‌ها و جشنواره‌های جدیدی را تعریف کنیم اما به‌عنوان مثال آن دوسالانه‌ای که از بعد از انقلاب برگزار شده دیگر دست ما نیست و باید دولت با حمایت‌هایش آن را ادامه دهد و برای برگزاری نهمین دوره آن و این دست موارد باید بودجه درستی درنظر گرفته شود.

منبع: روزنامه صبح نو