در مسیــر احتیاط

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه خراسان، یکی از اشکالات عمده سری قبلی 35 یکنواختی ریتم برنامه بود که گاهی باعث خستگی مخاطب می شد. جیرانی در سری جدید برنامه اش سعی کرده، با تهیه میان برنامه های بیشتر، مانند مصاحبه های تکمیل کننده بحث و معرفی مهمانان، این نقیصه را برطرف کند. از سوی دیگر، سری قبلی 35 فقط یک میان برنامه داشت که در آن پویان عسگری، با ریتم بسیار خوب و دقت نظر بی غرضانه، به معرفی فیلم های ایرانی و خارجی می پرداخت. این بخش که مورد توجه مخاطبان هم واقع شده بود و کمک شایانی به آن ها در انتخاب فیلم های مورد علاقه شان می کرد، در سری جدید حذف شده که شاید این اقدام جیرانی به معنای از بین رفتن یکی از نقاط قوت 35 باشد.

 

 

جیرانی در آغاز سری جدید 35 مقابل مخاطبانش نشست و اولویت برنامه اش را تحلیل مسائل روز سینمای ایران اعلام کرد؛ نه صرفاً ایجاد جذابیت و جنجال. قسمت دوم 35 با معرفی یک مقاله و یک مصاحبه به مخاطبان و توصیه مردم به مطالعه یک مجله آغاز شد تا سیاست تحلیلی در سری جدید 35 باورپذیرتر شود. برنامه ای که هدفش صرفاً صحبت کردن درباره زندگی خصوصی سلبریتی ها نیست و اغلب میزبانِ کارگردان ها به عنوان مؤلفان اصلی فیلم هاست.35 می تواند در فضایی که محتوای برنامه های مشابه بیشتر به زرق وبرق فضای سینما توجه دارد، نشانه ای امیدوارکننده از تولید برنامه های پرمحتوا باشد. جیرانی و گروهش می توانند با تقویت اتاق فکرشان، جریان برنامه سازی در حوزه سینما را ارتقا دهند و مردم را با کسانی آشنا کنند که حرفی برای گفتن و اندیشه ای برای مطرح کردن دارند.

 

 

فریدون جیرانی بدون تردید یکی از باسابقه ترین فیلم سازان و روزنامه نگاران سینمای ایران است و به واسطه همین سابقه و اعتبار، توانسته مهمانانی را برای حضور در 35 متقاعد کند که معمولاً در برنامه های مشابه حاضر نمی شوند. به عنوان مثال کیومرث پوراحمد از آن دسته فیلم سازانی است که خیلی در تلویزیون دیده نمی شود، اما اعتبار فریدون جیرانی، می تواند او را برای حضور در این برنامه راضی کند. در کنار این نفوذ و اعتبار، خود جیرانی هم در دعوت کردن از مهمانانش دقت نظر به خرج می دهد و تحت تأثیر درخشش های مقطعی نیست.

 

 

دکور 35 در سری جدید، پیشرفت داشته و شکلی متفاوت از دکور اغلب برنامه های مشابه پیدا کرده است. برخلاف بیشتر برنامه های مشابه که از دکور های پرنور و اغلب از تصاویر بازیگران و پوستر های فیلم ها استفاده می کنند، رنگ غالب در دکور سری جدید 35 تیره و تصویر زمینه گفت وگو هم، نمایی از شهر تهران است. از سوی دیگر در حالی که در اکثر برنامه ها مهمان و میزبان سر یک میز و با فاصله نسبتا نزدیک می نشینند تا احتمالاً فضای گفت وگو صمیمانه شود، جیرانی پشت میزش و با فاصله از مهمان برنامه می نشیند که برایش یک کاناپه در نظر گرفته شده. مجموع عناصر این دکور کاملاً با فضای تحلیلی برنامه سازگار است.

 

 

به نظر می رسد که فریدون جیرانی، به عنوان مجری و سردبیر برنامه، دارای شخصیتی محافظه کار و صلح طلب است که از جنجال و درگیری پرهیز می کند. مثلاً وقتی که مهمان برنامه از چندگانگی و مغرضانه بودن سیاست های ممیزی گلایه می کند، جیرانی فوراً واکنش نشان می دهد و به نحوی کلیشه ای، این موضوع را به تفاوت سلیقه ربط می دهد تا کسی دلخور نشود. البته این رویکرد محافظه کارانه جیرانی بیشتر ناشی از شخصیت و سن و سال اوست، نه علاقه برای کار در سیستم سینمایی کشور. او زمانی هم که مهمان همان برنامه از اصطلاح «سوپراستار های دوزاری» استفاده می کند، بلافاصله درصدد اصلاح این تعبیر تند برمی آید تا خدا ی نکرده سوپراستار های دوزاری دلخور نشوند! این رویکرد مجری برنامه 35 احتمالا باعث بی اعتمادی مخاطب به برنامه خواهد شد و جلوی برخی جذابیت های چالش برانگیز در گفت وگو ها را می گیرد. از سینماگر باسابقه ای مثل فریدون جیرانی انتظار می رود طرف مخاطبش را بگیرد.

 

 

 

همین رویکرد صلح طلب جیرانی، باعث شده، مهمانان برنامه 35 در مقابل دوربین تقریباً هرچه دل تنگشان می خواهد بگویند و ترسی هم از این نداشته باشند که کسی با آن ها مخالفت کند یا نادرستی ادعاهایشان را برملا کند. از فریدون جیرانی ممنونیم که ما را به شنیدن سخنان پرویز پرستویی، فرهاد اصلانی، ابوالفضل پورعرب، زنده یاد علی معلم و بسیاری دیگر مهمان کرد اما از مجری باتجربه یک برنامه تخصصی مثل 35 انتظار می رود که گاهی هم با مهمان هایش مخالفت کند و اگر فکر می کند آن فرد حرف نادرستی می زند، در مقابل او موضع بگیرد. این روش گفت وگو در 35 باعث شده، اکثر مهمان ها برای خودشان صاحب نظر باشند، بدون واهمه به انتقاد از زمین و زمان بپردازند و با مردم در میان بگذارند که در سینما به حقشان نرسیده اند. از جیرانی انتظار نمی رود که درباره لم دادن های توهین آمیز بعضی مهمان ها یا شوآف های منزجرکننده شان درباره امور خصوصی زندگی، مثل آهنگ مورد علاقه ای که دوست ندارند اسمش را به مردم بگویند یا پوشیدن لباس های آنچنانی و... به آن ها تذکر دهد؛ اما کاش حداقل وقتی فرزند یکی از بزرگ ترین فیلم سازان تاریخ سینمای ایران، در مقابل دیدگان بهت زده مردم، نام خانوادگی اش را بزرگ ترین مانع در راه پیشرفت و سیمرغ گرفتنش عنوان می کرد، جیرانی به او تذکر مختصری می داد و این استعداد مظلوم را با بازیگران بااستعداد و کوشایی آشنا می کرد که به دلایلی مشخص، هیچ وقت به ذره ای از آن چه استحقاقش را داشتند نرسیدند.

 

 

فریدون جیرانی گفت وگو ها را معمولاً با پرداختن به دوران کودکی و بررسی شرایط خانوادگی مهمان هایش آغاز می کند؛ روشی که تقریباً جاافتاده است و بسیاری از تاک شو ها از آن استفاده می کنند. با این حال، به نظر می رسد که با توجه به رسالت فکری برنامه ای مانند 35، این میزان کنجکاوی در کودکی مهمانان ضرورتی ندارد. چه بسا خیلی از اهالی سینما از کودکی علاقه مند به این حوزه نبوده و در جوانی به این راه قدم گذاشته باشند یا ممکن است مهمان برنامه الزاما تحت تأثیر اولین یا دومین فیلمی که دیده قرار نگرفته باشد. بنابراین لزومی هم ندارد که بیننده منتظر بنشیند تا مهمان برنامه به یاد بیاورد اولین فیلمی که در سینما دیده چه بوده است. وقتی قسمت اول سری جدید 35 شروع شد، امیدوار شدیم به این که جیرانی این سبک مصاحبه را رها کرده باشد، اما قسمت دوم در حالی آغاز شد که از حوالی دقیقه 13، حدود 6 دقیقه از گفت وگو به همین موضوع اختصاص یافت؛ روشی که به احتمال زیاد موجب خستگی مخاطب می شود؛ مخاطبی که منتظر آغاز یک بحث تحلیلی دقیق درباره مسائل روز سینمای ایران است.