«غمنومه فریدون» به موقع آمد

به گزارش بولتن نیوز، در این نشست، حسین علیزاده با ابراز خرسندی از رونمایی اثر «غمنومه فریدون» توضیح داد: «حدود چهار سال گذشته این کار آغاز شد و وقتی پیمان قدیمی با من قرار ملاقات گذاشت، این متن خیلی روی من تأثیر گذاشت و ایشان بنا را بر این گذاشت تا از موسیقی من استفاده کند تا کار به صورت قصه منتشر شود.

البته من وقتی متن را خواندم، پیشنهاد دادم که موسیقی کار را بسازم تا اینکه بخواهیم درباره آن انتخابی شکل بگیرد؛ اما جدای از همه این موارد یکی از بهترین اتفاقات این پروژه این بود که باعث شد یک خانواده هنری تشکیل شود. همین که آقایان صابر ابر، حبیب رضایی و سایر دوستان در کنار ما حضور دارند، خود می‌تواند اتفاق خوبی برای این پروژه باشد.»

دردسرهای کارگروهی

وی با اشاره به حرف و حدیث‌های کارهای گروهی در ایران، ادامه داد: «طی این چند سال که همه در پروژه‌های مختلف حضور داشتیم و گرفتاری‌های خاص خودمان را داشتیم، «غمنومه فریدون» یک وجه اشتراک برای ما شد و خیلی جالب است که من صابر ابر را فریدون صدا می‌کردم. این باعث شد که رابطه جالبی بین ما به وجود آید و این خانواده دارای ستون محکمی شد. ما همیشه از این موضوع حرف می‌زنیم که در ایران کار گروهی نمی‌توان کرد اما این فضا ثابت کرد که می‌توان کار گروهی انجام داد و خیلی هم از فضای کار لذت برد.

در «غمنومه فریدون» واقعاً موضوع قرارداد و پول در میان نبود ما وقتی قصه را خواندیم و دیدیم که این قصه برای اجداد ما اتفاق افتاده، بنابراین طبق هیچ قراردادی جز احساس و عاطفه که بین همه ما ایجاد شد کار را ادامه دادیم.»

ادامه شهر قصه؟

این آهنگساز در پاسخ به این پرسش که آیا «غمنومه فریدون» به تبعیت از «شهر قصه» بیژن مفید ساخته شده یا نه؟ تصریح کرد: «شما از اثری مانند «شهر قصه» صحبت می‌کنید که واقعاً جاودانه است. البته من بر این باورم وقتی یک اتفاق خوب در حوزه هنر می‌افتد ما با انقطاع تاریخی مواجه می‌شویم و شاید با آن هنرمند تمام می‌شود. به هر حال حیف بود که «شهر قصه» با ادبیات عامیانه به فراموشی سپرده شود اما این کار تقلیدی از «شهر قصه» نیست بلکه به روز شده کار است که قدیمی آن را کار کرده است.»

بازگشت به محاوره

پیمان قدیمی نویسنده و کارگردان پروژه «غمنومه فریدون» هم در این نشست گفت: «اصولاً دلیل این حرکت رفتن به سمت ادبیات کوچه و بازگشایی به اتفاق شفاهی بود که در دهه ۳۰ اتفاق افتاد اما اکنون به فراموشی سپرده شده است.

در این راه تلاش احمد شاملو و نگارش‌هایی از این دست توسط نویسندگان ارزشمند دیگر واقعاً جالب توجه است. همه این‌ها مجموعه‌ای شد که من احساس کردم یک فراموشی اتفاق افتاده به همین جهت باید گفت «غمنومه فریدون» یک بازگشت به ادبیات محاوره‌ای است که امیدوارم استمرار داشته باشد.

وی درباره دلایل تأخیر اجرای بخش نمایشی پروژه نیز بیان کرد:« حوزه نمایشی کار، در سکوت خبری اجرا رفته که البته پیشرفت کرده و در زمانش اطلاع رسانی و در موعد مناسب از طریق روابط عمومی اطلاع رسانی می‌شود. ما تأخیر در حوزه موسیقی نداشتیم فقط صلاح بود که اول اثر شنیداری منتشر و بعد از آن و در زمان مناسب درباره اجرای کار صحبت شود.»

یادگیری دستگاه‌های موسیقی

علیزاده در این بخش از نشست رونمایی بود که توضیح داد: «خودِ کار به ما دیکته می‌کند که باید چگونه باشد. از آنجا که توجه به فرهنگ خودی کم شده، این کار طوری است که به نظر من اتفاق خوبی است و می‌تواند ما را به صحنه‌های خوب زندگی برگرداند و شما می‌بینید در این کار بسیار به آداب و فرهنگ ایرانی تکیه می‌شود که البته در برخی از موارد قالب طنز هم در آن وجود دارد. ما، هم در موسیقی و هم در تئاتر و هم در نقاشی می‌توانیم از زوایای زندگی مردم سمبل آفرینی کنیم. شما در این اثر با فضایی مواجه می‌شوید که در آن انواع و اقسام موسیقی‌ها استفاده می‌شود.

آنچه من دیدم هیچ چیز غیر خودی نبود و مخاطب می‌تواند در این اثر دستگاه‌های موسیقی ایرانی را یاد بگیرد. در حوزه سازبندی هم عمدتاً از سازهای ایرانی استفاده شده است.»

او همچنین با اشاره به حضور مرتضی احمدی در این اثر گفت: هروقت اسم مرتضی احمدی را می‌شنوم از شوق گریه‌ام می‌گیرد و هیچ وقت فکر نمی‌کنم که جایش خالی است چون همیشه حضور دارد.
او ادامه داد: زبان محاوره و متداول مردم به اندازه کافی زیبایی دارد و مثل‌ها و ضرب‌المثل در این باره ارتباط نزدیکی با آدم‌ها دارد؛ در واقع مردم با ادبیات کلاسیک با یکدیگر صحبت نمی‌کنند مگر اینکه کسی بخواهد در ابراز احساساتش با دیگری با یک اثری مثل حافظ صحبت کند. در «غمنومه فریدون» موسیقی کاملاً جدی است و در کنار زبان محاوره‌ای متن نتیجه خوبی داده است.

انتقاد از اپراهای عروسکی

علیزاده با بیان اینکه در موسیقی پاپ استفاده از اشعار کلاسیک را زیاد دیده‌ایم اما این موسیقی ماندگار نشده است با اشاره‌ای به اپراهای عروسکی که از اشعار مولانا و خیام ساخته می‌شوند، گفت: این اشعار موسیقی زیبا و خوبی دارند اما وقتی اشعار به طور مثال خیام در هیبت یک عروسک خوانده می‌شود به‌دلیل محدودیت‌های حرکتی که دارد، مردم با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند.

وی ادامه داد: «به اعتقاد من اینکه عروسکی ساخته و یک موسیقی ارزشمند در هیبت عروسک شنیده می‌شود، چندان متناسب نیست. اگر چه زحمت بسیار فراوانی در کار دیده می‌شود اما این اعتقاد شخصی من است. شعرای ما می‌توانند ترانه‌هایی بگویند که به درد موسیقی جدی ما می‌خورند اما با زبان محاوره‌ای این کار را انجام می‌دهند.»

منبع: روزنامه صبح نو