فرهنگ پذیرش فناوری
وقتی تاریخ نویسان ، تاریخ را از انٍ خود می کنند ، فرهنگیان نیز می توانند منجر به هدایت فرهنگ در میان احاد افراد جامعه باشند به شرط انکه فناوری مانند رسانه در این راستا کوشاتر عمل کند .می توان فناوری را ابزاری برای اشاعه فرهنگی دانست...
گروه فرهنگی: آرزو مظلوم ساکی، کارشناس مدیریت امور فرهنگی، در یادداشت پیش رو معتقد است منظور از فرهنگ پذیرش فناوری ، ان نیست که فقرا از فناوری استفاده نکنند بلکه بایستی برای نیازهای زندگیمان اولویت هایی داشته باشیم و در درجه اول به اولویت های زندگی سر و سامانی دهیم سپس فرهنگ چگونگی استفاده از فناوری را بدانیم و انگاه به داشتن کالاهای لوکس فکر کنیم.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:
بی شک امروزه فناوری ، به عنوان عنصر اساسی در بهبود رویکردها و عملکردهای افراد نقش و تاثیر بسزایی دارد . درواقع فناوری ازجمله رویدادهای چشمگیر در تاریخ حیات جامع بشری است که علاوه بر براورده ساختن نیازها و الزامات مادی ، پوشش دهنده خلاء های عاطفی ، روانی ، هیجانی و ذهنی نیز می تواند باشد . اما سوال اینجاست که چه می شود فناوری بر فقر حکمرانی می کند ! اولین صحنه ای که می تواند توجه هر فردی را به خود جذب کند صحنه مادر و کودکی است که در یکی از کابین های مترو نشسته اند ، صورت غمگین مادر و دمپایی های پلاستیکی کهنه و سبز رنگ کودک خودنمایی می کند اما در دست کودک تبلت سامسونگ مشکی رنگی است که کودک با ان گِیم بازی می کند و خلاء های هیجانی اش را با ان پُر می کند . پذیرش فناوری در جامعه می تواند در افراد گوناگون باشد و نمی توان به یک مثال اکتفا کرد . فرضاً خانواده ای را در نظر بگیرید که درامد و اثات لازم برای زندگی ندارند اما تلویزیون۶۰ اینچی برای تماشای برنامه های ماهواره ای دارند. موضوع به همینجا ختم نمی شود از گران ترین گوشی های مبایل تا گران ترین خودروها با حساب متحمل شدن وام هایی که با درامد و حساب بانکی و بودجه خانواده به سختی امکانپذیر است . به راستی مشکل از کجاست و چه می شود که ما خود را در اصطلاح به هر دری می زنیم تا لوکس و مدرن جلوه دهیم . البته از سوی دیگر شاید بتوان به جنبه های مثبت حکمرانی فناوری بر فقر اشاره کرد نظیر انکه افزایش اگاهی و دانش افراد با استفاده از جدیدترین تکنولوژی و به روز ترین اپلیکیشن ها . اما حتی اگر از این زاویه به موضوع بنگریم به این نقطه می رسیم که ایا فقر می تواند سواد رسانه ای را هم به همراه داشته باشد !
درواقع منظور از فرهنگ پذیرش فناوری ، ان نیست که فقرا از فناوری استفاده نکنند بلکه بایستی برای نیازهای زندگیمان اولویت هایی داشته باشیم و در درجه اول به اولویت های زندگی سر و سامانی دهیم سپس فرهنگ چگونگی استفاده از فناوری را بدانیم و انگاه به داشتن کالاهای لوکس فکر کنیم . به جرات می توان گفت یکی از بزرگترین کشورهای صنعتی هستیم که با تکیه بر صنعت ، پیشرفت قابل توجهی داریم اما می توان گفت پر مصرف ترین ابزار فناوری را هم در بین جوامع داریم . همانطور که اشاره شد جنبه های مثبت بسیاری دارد اما نمی تواند توجیح مناسبی برای در نظر نداشتن نیازهای ضروری بر فناوری دانست . شاید فرهنگ نیز در کنار مشکلاتی نظیر اختلاف طبقاتی و چشم رو هم چشمی های بی اساس کم بیاورد و شاید ما مدیران فرهنگی بر این تصور هستیم که فرهنگ می تواند تمام اسیب ها اجتماعی را از ریشه حل کند و شاید انتظار فوق العاده عجیبی از فرهنگ می رود درحالیکه اگر صرفاً با واژه فرهنگ کاری نداشته باشیم می توانیم بر شخصیت سازی ، هویت سازی که کارگردهای ویژه فرهنگ است دسترسی پیدا کنیم و به پردازش خصلت ها و خصوصیات فرهنگ برسیم . می توان فرهنگ را به خدمت گرفت اما نحو و نوع دخالت دادن فرهنگ برای پذیرش بسیاری از مسائل از جمله فناوری نیز حائز اهمیت است . وقتی تاریخ نویسان ، تاریخ را از انٍ خود می کنند ، فرهنگیان نیز می توانند منجر به هدایت فرهنگ در میان احاد افراد جامعه باشند به شرط انکه فناوری مانند رسانه در این راستا کوشاتر عمل کند .می توان فناوری را ابزاری برای اشاعه فرهنگی دانست .
بنابراین ، تئوری که می توان برای حل این موضوع بیان کرد ، همسان سازی و برابری با توجه به استاندارد زندگی برای تمامی اقشار کم درامد است که حتی یک پدر کارگر به راحتی بتواند عهده دار نیازهای فرزندانش با توجه به رویدادها و تحولات مدرن جامعه باشد . مدیریت و سازماندهی اقتصاد خانواده از سوی دولتمردان می بایست به نحوی تنظیم شود که باعث برقراری تعادل و توازن در میان توده مردم چه از نظر اگاهی و دانش رسانه ای و چه از نظر دسترسی به فناوری شود . به این ترتیب ساماندهی و برنامه ریزی به واسطه ارتباط بین مدیریت و شهروندان در خصوص موضوعات اقتصادی ایجاد شده و فضای مساعدتری برای استفاده از فناوری مهیا می شود .
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:
بی شک امروزه فناوری ، به عنوان عنصر اساسی در بهبود رویکردها و عملکردهای افراد نقش و تاثیر بسزایی دارد . درواقع فناوری ازجمله رویدادهای چشمگیر در تاریخ حیات جامع بشری است که علاوه بر براورده ساختن نیازها و الزامات مادی ، پوشش دهنده خلاء های عاطفی ، روانی ، هیجانی و ذهنی نیز می تواند باشد . اما سوال اینجاست که چه می شود فناوری بر فقر حکمرانی می کند ! اولین صحنه ای که می تواند توجه هر فردی را به خود جذب کند صحنه مادر و کودکی است که در یکی از کابین های مترو نشسته اند ، صورت غمگین مادر و دمپایی های پلاستیکی کهنه و سبز رنگ کودک خودنمایی می کند اما در دست کودک تبلت سامسونگ مشکی رنگی است که کودک با ان گِیم بازی می کند و خلاء های هیجانی اش را با ان پُر می کند . پذیرش فناوری در جامعه می تواند در افراد گوناگون باشد و نمی توان به یک مثال اکتفا کرد . فرضاً خانواده ای را در نظر بگیرید که درامد و اثات لازم برای زندگی ندارند اما تلویزیون۶۰ اینچی برای تماشای برنامه های ماهواره ای دارند. موضوع به همینجا ختم نمی شود از گران ترین گوشی های مبایل تا گران ترین خودروها با حساب متحمل شدن وام هایی که با درامد و حساب بانکی و بودجه خانواده به سختی امکانپذیر است . به راستی مشکل از کجاست و چه می شود که ما خود را در اصطلاح به هر دری می زنیم تا لوکس و مدرن جلوه دهیم . البته از سوی دیگر شاید بتوان به جنبه های مثبت حکمرانی فناوری بر فقر اشاره کرد نظیر انکه افزایش اگاهی و دانش افراد با استفاده از جدیدترین تکنولوژی و به روز ترین اپلیکیشن ها . اما حتی اگر از این زاویه به موضوع بنگریم به این نقطه می رسیم که ایا فقر می تواند سواد رسانه ای را هم به همراه داشته باشد !
درواقع منظور از فرهنگ پذیرش فناوری ، ان نیست که فقرا از فناوری استفاده نکنند بلکه بایستی برای نیازهای زندگیمان اولویت هایی داشته باشیم و در درجه اول به اولویت های زندگی سر و سامانی دهیم سپس فرهنگ چگونگی استفاده از فناوری را بدانیم و انگاه به داشتن کالاهای لوکس فکر کنیم . به جرات می توان گفت یکی از بزرگترین کشورهای صنعتی هستیم که با تکیه بر صنعت ، پیشرفت قابل توجهی داریم اما می توان گفت پر مصرف ترین ابزار فناوری را هم در بین جوامع داریم . همانطور که اشاره شد جنبه های مثبت بسیاری دارد اما نمی تواند توجیح مناسبی برای در نظر نداشتن نیازهای ضروری بر فناوری دانست . شاید فرهنگ نیز در کنار مشکلاتی نظیر اختلاف طبقاتی و چشم رو هم چشمی های بی اساس کم بیاورد و شاید ما مدیران فرهنگی بر این تصور هستیم که فرهنگ می تواند تمام اسیب ها اجتماعی را از ریشه حل کند و شاید انتظار فوق العاده عجیبی از فرهنگ می رود درحالیکه اگر صرفاً با واژه فرهنگ کاری نداشته باشیم می توانیم بر شخصیت سازی ، هویت سازی که کارگردهای ویژه فرهنگ است دسترسی پیدا کنیم و به پردازش خصلت ها و خصوصیات فرهنگ برسیم . می توان فرهنگ را به خدمت گرفت اما نحو و نوع دخالت دادن فرهنگ برای پذیرش بسیاری از مسائل از جمله فناوری نیز حائز اهمیت است . وقتی تاریخ نویسان ، تاریخ را از انٍ خود می کنند ، فرهنگیان نیز می توانند منجر به هدایت فرهنگ در میان احاد افراد جامعه باشند به شرط انکه فناوری مانند رسانه در این راستا کوشاتر عمل کند .می توان فناوری را ابزاری برای اشاعه فرهنگی دانست .
بنابراین ، تئوری که می توان برای حل این موضوع بیان کرد ، همسان سازی و برابری با توجه به استاندارد زندگی برای تمامی اقشار کم درامد است که حتی یک پدر کارگر به راحتی بتواند عهده دار نیازهای فرزندانش با توجه به رویدادها و تحولات مدرن جامعه باشد . مدیریت و سازماندهی اقتصاد خانواده از سوی دولتمردان می بایست به نحوی تنظیم شود که باعث برقراری تعادل و توازن در میان توده مردم چه از نظر اگاهی و دانش رسانه ای و چه از نظر دسترسی به فناوری شود . به این ترتیب ساماندهی و برنامه ریزی به واسطه ارتباط بین مدیریت و شهروندان در خصوص موضوعات اقتصادی ایجاد شده و فضای مساعدتری برای استفاده از فناوری مهیا می شود .
منبع: بولتن نیوز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
