کاراته مردان به دنبال ۴ مدال طلای بازی‌های کشورهای اسلامی/ حرکت تیم بانوان روی لبه تیغ

به گزارش بولتن نیوز به نقل از تسنیم، تیم کاراته که در اندونزی موفق به کسب سه نشان طلا شد و با توجه به تعداد نقره بعد از مصری‌ها به عنوان نایب قهرمانی رسید این بار هم با یاران اصلی‌شان راهی این میدان می‌شوند تا به این ترتیب بتوانند بازهم جزو رشته‌های موفق این بازی‌ها به حساب بیایند.  هر چند با توجه به میزبانی آذربایجان که خود یکی از مدعیان این رشته در جهان است کار برای تکرار عناوین گذشته کمی سخت می‌شود. البته در این میان نمی‌توان از کنار تیم‌هایی همچون مصر، مراکش، ترکیه و یا حتی عربستان هم به سادگی گذشت.

سطح مسابقات کاراته با حضور تیم‌های مدعی که در این بازی‌ها حاضر هستند نسبت به دیگر رشته‌ها بسیار بالاتر است. گرچه با توجه به عناوین درخشانی که مردان کاراته کشورمان در رقابت‌های جهانی اتریش بدست آوردند قطعا ترس تیم‌های روبه‌رو نسبت به نمایندگان ایران صد چندان شده اما با این وجود این موضوع نباید باعث دست کم گرفتن رقبا و ایجاد غرور کاذب شود.

تیم مردان ایران بعد از قهرمانی در رقابت‌های جهانی به نوعی مدعی‌ترین تیم حاضر در این دوره از بازی‌ها است و قطعا اگر علاقه مندان به این رشته انتظار کسب عنوان قهرمانی را از شاگردان شهرام هروی داشته باشند انتظاری نامعقول نیست. وضعیت کاراته ایران نسبت به دوره قبلی بسیار متفاوت است و در صورت نرسیدن به سکوی قهرمانی قطعا کادر فنی و یا مسئولان تیم ملی باید به دنبال ریشه یابی باشند. تیم قهرمان جهان در بخش مردان راهی باکو می‌شود و باید از شان کاراته ایران در این بخش دفاع کند و انتظار کسب 4 طلا در 6 موقعیت زیاده‌خواهی نیست. 

در وزن منهای 60 کیلوگرم  امیر مهدی زاده به عنوان نماینده کشورمان مقابل حریفان روی تاتامی خواهد رفت. او که به عنوان یکی از پرافتخارترین کاراته کای کشورمان در چند سال اخیر به توفیقات بسیار بزرگی دست پیدا کرده، در اولین حضورش در بازی‌های کشورهای اسلامی شانس اول کسب طلا برای تیم ایران محسوب می‌شود. مهدی‌زاده بعد از رقابت‌های جهانی به دلیل مسائل شخصی چند ماهی از میادین به دور بود اما بعد از بازگشت مجدد و پیگیری تمرینات بصورت جددی تر باز هم به روزهای اوج خود بازگشته و در شرایطی نسبتا ایده آل راهی باکو می‌شود. نماینده ترکیه و کاراته کای عربستان جزو رقبای اصلی او در این وزن به حساب می‌آیند.

در وزن منهای 67 کیلوگرم سعید احمدی تیم ایران را در این سفر همراهی می‌کند. او که چند هفته‌ای را در آمریکا به سر برده و تمرینات خوبی را در این مدت در کنار تیم ملی نیز داشته یکی از معدود کاراته کاهایی است که بعد از رقابت‌های جهانی نه تنها حتی برای چند روز هم شده تمرینات را رها نکرده بلکه فعالیت‌های آماده سازی را جدی‌تر از گذشته دنبال کرده است. جدا از حضور نماینده مراکش که نایب قهرمانی جهان را در این وزن یدک می‌کشد کاراته کای کشور میزبان که در رقابت‌های جهانی 2016 موفق به کسب نشان  برنز شده یکی از جدی‌ترین حریفان او در این وزن به حساب می‌آید. گرچه نمایندگان مصر  و عربستان نیز قطعا حضور پررنگی در این وزن خواهند داشت.

 در وزن منهای 75 کیلو‌گرم علی اصغر آسیابری با وجود حرف و حدیث های بسیار بالاخره جواز همراهی تیم ایران را در این اعزام پیدا کرد. خیلی بر این باور بودند که با توجه به رقابت های انتخابی و وضعیت نفرات ابراهیم حسن بیگی به عنوان نماینده کشورمان در این وزن به باکو اعزام خواهد شد اما در نهایت با پهن کردن مجدد تاتامی انتخابی و غیبت وی این آسیابری بود که شانس همراهی تیم را پیدا کرد. اما با توجه به حضور آقایف از آذربایجان و عبدالرحمان از مصر که طلا و نقره رقابت های جهانی را بدست آوردند شاید نتوان شانس زیادی برای نماینده ایران برای ایستادن روی سکوی قهرمانی قائل شد اما آسیابری قطعا کار راحت‌تری نسبت به رقابت‌های جهانی برای ایستادن روی سکوی سومی خواهد داشت. 

در وزن منهای 84 کیلوگرم ذبیح‌الله پورشیب نماینده تیم اعزامی است. او که حالا مسئولیت کاپیتانی تیم را نیز بر عهده دارد با توجه به شرایطی بدنی می‌تواند یکی دیگر از شانس‌های کسب طلا برای تیم اعزامی به حساب بیاید. نماینده‌های آذربایجان، ترکیه و عربستان همچون دیگر اوزان در این وزن هم جزو حریفان اصلی ملی پوش کشورمان هستند ولی با این حال پورشیب می‌تواند با تکیه بر تجربه بالا به راحتی به نشان طلای این دوره از مسابقات برسد.

در وزن به اضافه مردان هم سجاد گنج‌زاده راهی باکو می‌شود.  در حال حاضر بهترین سنگین وزن کاراته دنیا است و از همین رو به جز ایستادن بر سکوی نخست نمی‌توان  توقع دیگری از گنج‌زاده در بازی‌های کشورهای اسلامی داشت. او با داشتن یک طلای و نقره جهان و طلای آسیا شانس اول قهرمانی در میان شرکت کنندگان این وزن است اما با این حال در صورت حضور کاپیتان ترک‌ها در این وزن با کار سخت تری روبرو خواهد بود. در کنار این موضوع قطعا تیم میزبان نیز نگاه ویژه‌ای به وزن به اضافه خواهد داشت.

در کاتای مردان نیز ابوالفضل شهجردی به قولی اولین حضورش را در کنار تیم بزرگسالان در میدانی رسمی تجربه می کند. شهجردی نقره و برنز نوجوانان و جوانان دنیا و البته طلای جوانان و امید آسیا را دارد و به طور حتم دسته و پا بسته نیست. هرچند کاتاروهای مصر و اندونزی و برخی تیم‌های دیگر می‌توانند برای او دردسرساز باشند اما با توجه به شرایط و انگیزه بالا قطعا می‌توان از همین حالا در بدترین شرایط برای او نشان برنز را کنار گذاشت.

اما در بخش بانوان و در جایی که دیگر حمیده عباسعلی حضور ندارد شرایط نسبت به تیم مردان کاملا متفاوت است. با توجه به سطح فنی و میزان آمادگی نفرات و البته نتایج بسیار بدی که تیم افسانه باقری در رقابت‌های جهانی بدست آورد حتی خوش بین ترین علاقه مند این رشته حتی نمی‌تواند در بازی های کشورهای اسلامی عنوان خاصی را برای تیم پیش‌بینی کند. مهسا افسانه در کاتا یکی از باتجربه ترین ملی پوشان اعزامی به باکو به حساب می‌آید که در  2 سال اخیر نتوانسته به توفیقی قابل توجه در میادین مختلف برسد. البته می‌توان با توجه به اینکه احتمالا تاتامی باکو آخرین شانس او برای جبران ناکامی های گذشته باشد انتظار تلاش مضاعفی را از وی داشت. در هر حال او در این بخش کاتاروهای خوبی از مصر و ترکیه را به احتمال زیاد پیش روی خود خواهد دید.

در وزن منهای 50 کیلوگرم نازنین دوستی  که بعد مدت‌ها مجددا احیا شده نماینده تیم بانوان کشورمان است. او که بعد از رهایی از بند مصدومیت و انجام جراحی مجددا کارش را آغاز کرده کار چندان راحتی را پیش روی خود نخواهد دید. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان نقطه قوت مبارزه او در گذشته کسب امتیاز با فنون مربوط به پا بوده و حالا باید دید بعد از عمل جراح روی این ناحیه نیز باز هم می تواند همچون گذشته از نقطه قوت خود بهره بگیرد.؟!

در وزن 55- کیلوگرم طراوت خاکسار نماینده تیم اعزامی است. او بعد از ناکامی در رقابت‌های جهانی حضور موفقی در کاراته وان هلند داشت و در این میدان به نشان طلا رسید اما به فاصله چند هفته در دبی در مبارزه اول شکست خورد از دور رقابت ها کنار رفت. حرکت سینوسی او باعث شده تا نتوانیم از او به عنوان امید مدال برای تیم اعزامی نام ببریم اما اگر روز، روز خاکسار باشد شاید اهالی کاراته شاهد کسب مدال در این وزن باشند.

در وزن منهای 61 کیلوگرم رزیتا علیپور به نمایندگی از ایران با حریفان روبرو خواهد شد. او نیز دوران رکود نتیجه بدی را پشت سر گذاشته و این میدان فضای خوبی برای بازگشت او به اوج است. علیپور کاراته کای باهوشی است اما باید با انگیزه بالاتری به ادامه کار در عرصه قهرمانی نگاه کند. در صورت خودباوری قطعا با توجه به فیزیک مناسبی که برای مبارزه در این وزن دارد می‌تواند یکی از بهترین های کاراته تاریخ بانوان ایران شود.

در وزن منهای 68 کیلوگرم بهنوش نجفی که دارنده  طلا و برنز امیدهای آسیا در سال 2016 و 2014 است  برای نخستین بار وارد تیم ملی بزرگسالان شده و این تیم را در مسابقات رسمی همراهی می کند. مدال‌های او در رده امید نشان‌دهنده پتانسیل بالای او برای پیشرفت است اما باید دید آیا می‌تواند خودش را با شرایط در این رده وقف دهد یا انتظار موفقیت از وی در اولین حضورش در کنار بزرگسالان کمی غیرمنطقی است.

اما در سنگین وزن بانوان  نبود عباسعلی باعث حضور محدثه آقایی در کنار تیم شده است. آقایی برای اولین مرتبه است که به همراه تیم بزرگسالان به این رویدادها اعزام می‌شود و شاید به همین دلیل پیش بینی عملکرد او کمی دشوار باشد. او در سال 2011 در چین نقره جوانان آسیا را از آن خود کرد و از آن تاریخ به بعد در رقابت‌های اینچنینی هیچ مدالی بدست نیاورده است. با این شرایط نباید انتظار زیادی از او داشت و کسب مدال برنز شاید منصفانه ترین  انتظار از او باشد. هر چند کاراته ورزشی رکوردی نیست و شاید اتفاقات به نوعی رقم بخورد که رنگ مدال آقایی نیز خوش رنگ تر شود.! 

 هرچقدر تیم مردان با آرامش خاطر و وضعیت ایده آل راهی باکو می‌شود تیم بانوان به هیچ وجه به شرایط آرمانی نزدیک نیست. به همان اندازه که هروی برای حضور در این رویداد آرامش دارد به همان اندازه نایب رئیس بانوان فدراسیون نسبت به خروجی این میدان نگران خواهد بود. قطعا در صورت موفقیت خاطرات تلخ اتریش تا حدودی به دست فراموشی سپرده می‌شود و قطعا در صورت ناکامی زمان آن می‌رسد که رئیس جدید فدراسیون به فکر ترمیم اساسی در مدیریت این بخش باشد. از همین رو است که می‌توان گفت ملی‌پوشان بانوان در باکو بر روی لبه تیغ حرکت می‌کنند.