9 اصل که فرزندتان به گوشی موبایل معتاد نشود!

گروه فناوری: چه باید بکنیم تا نوجوان ما دچار مشکلاتی از این دست نشود؟

به گزارش بولتن نیوز، لیلا سادات موسوی راد، روانشناس کودک و نوجوان در این رابطه راهکارهایی را پیشنهاد می دهد؛

1. اینترنت، شبکه های اجتماعی مختلف، سایت های گوناگون و... امروزه جزو لاینفک زندگی ما و فرزندان مان هستند و نمی توانیم آنها را حذف کنیم. بنابراین نمی توانیم فرزندان مان را محدود کنیم و گمان ببریم که با خارج کردن این ابزارها از دسترس آنها مانند نخریدن گوشی موبایل یا تبلت و... می توانیم صورت مساله را پاک کرده و خیال خودمان را راحت کنیم!

2. اعتماد به نوجوانان و دادن آزادی عمل به آنها با وضع حدود و قوانین اقدام مثبتی در این زمینه است. یعنی در چهارچوب و با رعایت اصولی او بتواند به راحتی از موبایل خود استفاده کند، در شبکه های اجتماعی حضور داشته باشد. قبل از اینکه برای فرزند شما مشکلی به وجود بیاید یا او کاری بکند که نگرانی شما را تحریک کند دلیلی ندارد که جلوی آزادی او را بگیرید.

3. بیشترین مشکلات به دلیل عدم آگاهی به وجود می آید، به همین دلیل آموزش باید جدی گرفته شود. والدین ابتدا باید خودشان تحت آموزش قرار بگیرند. برخی از خانواده ها هنوز با شیوه های تربیتی منسوخ شده با فرزندان خود رفتار می کنند. از طرفی برای بچه ها نیز بهترین ابزار دور نگه داشتن آنها از خطرات و آسیب ها آگاهی بخشی به آنهاست، به همین دلیل نیاز به آموزش مهارت های زندگی هم برای والدین و هم برای بچه ها بسیار احساس می شود. شاید یکی از مهم ترین مهارت های زندگی در این زمینه لمس در لحظات و احساس ان باشد به جای عکس هایی که فقط برای صفحه اینستاگرام گرفته می شوند و می خواهند بگویند من خوشبختم، من خوشحالم و...

4. اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که چرا بچه ها به صورت افراطی سراغ شبکه های اجتماعی می روند، باید به خودمان رجوع کنیم. گفتیم که نوجوانان به دلیل اینکه خواستار جلب توجه هستند، سعی می کنند این نیاز را از طریق شبکه های اجتماعی برطرف کنند. پس یک نیاز اساسی در اینجا وجود دارد که چون به درستی به آن پاسخ داده نشده است و به شکل یک ناهنجاری بروز می کند. یکی از دلایل اساسی این موضوع این است که تعامل بین والدین و نوجوان کم شده است. اگر با توجه به سن و نیازهای فرزندمان برای او وقت صرف کنیم، در کنارش حضور داشته باشیم و به نیازهایش توجه کنیم این اتفاق نمی افتد. اگر در مورد رفتار خودمان با نوجوان صادق باشیم، شاید اعتراف کنیم که در طول روز جز اینکه بگوییم گوشی موبایلت را کنار بگذار...  یا برو درست را بخوان تعامل دیگری با او نداریم.

5. والدین باید خودشان بدانند که در این فضا چه اتفاقاتی می افتد و باید بتوانند خودشان با این ابزارها کار کنند تا اولا فرزندان الگویی از استفاده درست از این ابزار داشته باشند و از طرفی نیز پدرومادر از فعالیت فرزند خود یا آسیب ها و خطرات احتمالی آگاه باشد. با آشنایی نزدیک با این فضا می توانید گزینه هایی را که برای بچه ها بی خطر و حتی مفید هستند، به آنها معرفی کنید. مثل گروه هایی که به علایق او مربوط می شود و فعالیت های سالم و جمعی در آنها صورت می گیرد یا مطالب مفید که حتی به پرورش استعدادها و خلاقیت آنها کمک کند. 

6. شبکه های اجتماعی نوعی از زندگی اجتماعی است. فرزند ما دوست دارد و نیاز دارد که در این اجتماع حضور داشته باشد، به او توجه شود و بتواند بخشی از نیازهای خود را از این طریق مطالبه کند. توجه به نوجوان و احساسات و نیازهای او و همین طور آموزش هایی که برای حضور در اجتماع به او می دهیم در این فضای مجازی هم می تواند مصداق داشته باشد. اینکه حریم شخصی خودمان و دیگران را بشناسیم، توانمندی های خودمان را بشناسیم و بدانیم که اگر کسی ما را تایید کرد یا برعکس انتقادی به ما وارد آورد بر اساس سلایق شخصی و ظواهر این کار را می کند یا اینکه شناخت درستی از ما دارد.

7. جذابیت حضور در اجتماع واقعی می تواند جلوی گرایش افراطی به حضور مجازی نوجوانان را بگیرد. شرکت در کلاس ها و فعالیت های مختلف برای بچه ها بسیار خوب است تا هم اوقات فراغت شان را پر کنند و هم بیش از اندازه با موبایل شان و در فضای مجازی سرگرم نباشند. البته منظورمان کلاس های زبان و تقویتی و مانند اینها نیست! بلکه کلاس هایی که بتوانند انرژی شان را تخلیه کرده و به هیجانی که خواستار آن هستند، دست پیدا کنند. مانند کلاس های ورزشی، موسیقی، نقاشی و... 

8. فضای نزدیک و صمیمی در خانه ایجاد کنید. تخلیه انرژی از طریق بازی های خانوادگی، گپ و گفت و دورهمی یا فعالیت های جمعی که به صورت هفتگی انجام دهید می تواند ارتباط شما را با فرزندان تان مستحکم نگه دارد. فعالیت هایی مثل کوهنوردی هم روی اعتماد به نفس فرزند شما تاثیر گذار است و هم تعاملات میان والدین و فرزندان را افزایش می دهد.

9. گاهی اوقات بهتر است والدین همجنس با نوجوان به صورت اختصاصی وقت گذرانی کنند. یک برنامه سرگرمی مشترک، بیرون رفتن با هم و صحبت درباره مسائل مختلف که گاهی به شکل زنانه یا مردانه انجام شود. یعنی مادر با دختر نوجوان خود یا پدر با پسر خود تا شناخت فرزندشان نسبت به جنسیت خود، نیازها و احساسات کامل و درست باشد. از طرفی خوب است که در این خلوت ها درباره خاطرات خودمان از دوران نوجوانی مان، خواسته ها، عواطف و هیجاناتی که به دنبالش بودیم با فرزندان مان صحبت کنیم تا بفهمند که ما هم در آن زمان چقدر شبیه به آنها فکر می کردیم. این کار باعث ایجاد وجوه مشترک بیشتر می شود و نوجوان متوجه می شود که ما تا چه اندازه می توانیم او را درک کنیم

منبع: نی نی سایت