مدیران فرهنگی و سینمایی نقد ناپذیر، دست بکار شدند

گروه فرهنگ و هنر: جشنواره فیلم فجر به پایان رسید اما حواشی‌اش نه. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این دوره کاری رو به پایان می‌رود اما تغییراتی در نوع مواجهه با منتقدین در آن نمی‌بینیم و شاید بتوان گفت بسیار خودرأی‌تر نیز گشته است. پس از انتقادات صریح و بی‌پرده‌ای که برنامه سینمایی هفت نسبت به جشنواره فیلم فجر و نحوه برگزاری و داوری آن داشت؛ و هم‌چنین انتقاد از رئیس سازمان سینمایی و درخواست برای استعفای ایشان، اکنون زمزمه‌هایی شنیده‌شده است مبنی بر تعطیلی برنامه هفت. عجیب است که پس انتقادات درست این برنامه، به ناگاه شاهد پخش این خبر بودیم؛ و این چه چیزی را نشان می‌دهد جز این‌که تیم فرهنگی و سینمایی دولت بسیار مستبد هستند و حاضر به شنیدن صدای منتقدینی که حقیقت را بدون واهمه و آزادانه فریاد بزنند، نخواهند بود.
به گزارش بولتن نیوز، اساساً تیم فرهنگی یک دولت، می‌بایست آزاداندیش‌ترین و صبورترین بخش هر دولتی باشد، اما متأسفانه شاهد این قضیه نیستیم و جز بی‌ظرفیتی چیزی ندیده‌ایم. مگر می‌شود با اندکی انتقاد شاهد چنین برخورد تند و عجیبی باشیم که برنامه‌ای موفق را تعطیل کنیم؛ یعنی تفکر حضرات این است که خیلی عالی هستند و منزه از هر اشتباهی و اگر کسی به ایشان انتقادی بکند، به ساحت قدسی‌شان بی‌احترامی کرده است؟!

انسان ممکن الخطاست و هر فردی امکان دارد که جایی اشتباهی انجام دهد. پس این‌همه خودبرتربینی و خود معصوم پنداری از کجا می‌آید. تیم فرهنگی دولت از افرادی تشکیل‌شده است که درزمینهٔ فرهنگ و هنر صاحب تفکر و تجربه هستند و سوابق روشنی نیز دارند. حال چگونه گشته است که این افراد برخوردی چنین داشته و تحمل صدای هیچ منتقدی را ندارند، جای سؤال است. ما پیشنهاد می‌کنیم آقایان کمی سعه‌صدر داشته باشند و فضا را خشک و بی‌روح و استبدادی نکنند و بگذارند اگر انتقادی هست، گفته شود زیرا این قضیه به نفع خودشان است و باعث بالا رفتن کیفیت کارشان می‌شود. البته به یک شرط که خود را عاری از هرگونه انتقادی ندانند و فکر نکنند که اگر دهان منتقدان بسته شود و صدایی درنیاید، پس حتماً ایشان بی‌نقص هستند.

اما قسمت جالب دیگر ماجرا برمی‌گردد به جناب آقای علی عسگری عزیز. مدیر محترم سازمان صداوسیما که بیم آن می‌رود با تنها یک درخواست از طرف دولت واقعاً چنین کاری را انجام دهد، همان‌گونه که پیش از آن نیز درباره دیگر برنامه انتقادی، یعنی ثریا انجام داده بود. آقای علی عسگری گویا با واژه حمایت از کارمند و زیردست خود آشنا نیست و بیشتر برآورده کردن خواسته‌های دولت برایش ارجحیت دارد. حال باید دید ایشان چرا تا این حد سعی در جلب رضایت دولت دارد.
سه حالت می‌توان برای این کار متصور شد. در خوش‌بینانه‌ترین حالت می‌توان گفت که علی عسگری بیشتر به فکر بودجه سازمان خود و کارمندانش می‌باشد و ترجیح می‌دهد به‌جای ایستادگی در مقابل فشارها، با قربانی کردن برنامه هفت، به‌زعم خودش خطری بزرگ را از سر مجموعه تحت مدیریتش دور کند؛ که خوب البته این از ضعف مفرط ایشان ناشی می‌شود که به دلیل ناتوانی در مدیریت اقتصادی، دست به قربانی کردن زیردستان خود می‌زند. دیگر حالت نیز، احتمالاً به‌قطار دولت در آینده و در صورت پیروزی در انتخابات با پستی جدید به عرصه سیاسی بازگردند. هرکدام این‌ها که باشد، تنها نشان‌دهنده ضعف مدیریتی آقای علی عسگری است و عدم وجود ظرفیت کافی برای مدیریت مجموعه‌ای به وسعت سازمان صداوسیما.

نتیجه عملکرد ضعیف دو دستگاه فرهنگی بزرگ و مهم جمهوری اسلامی ایران می‌شود همین‌که درست جایی که توقع آزادی بیان می‌رود، محدودترین مکان است برای انتقادات. جایی که مدیرانی شجاع و توانمند می‌طلبد، شاهد حضور مدیرانی به‌غایت ضعیف هستیم که حتی نمی‌توانند کوچک‌ترین کارها را به‌درستی انجام دهند. بعد ما توقع داریم که در عرصه فرهنگی و جنگ نرم، بتوانیم پیروز میدان باشیم و شکست نخوریم؛ که این بی‌شک توقعی زیاده از حد است. وضعیتی که برای برنامه هفت پیش‌آمده و آن‌هم از سوی دو نهاد فرهنگی، برآیند کاملی است از عرصه مدیریت فرهنگی ما و ساختاری که نمی‌توان به آن دل بست.