حکایت جشنواره های داخلی

به گزارش بولتن نیوز، چهارمین جشنواره فیلم یاس برگزار شـد، فارغ از چگونگی ضرورت برگزاری چنیـن جشنواره ای، باید به این نکته توجه داشت که در هیچ کجای دنیا جشنواره ای به نام نمایش خانگی و نمایش دادن فیلم های شرکت کننده در این جشنواره برپرده سینماها مسبوق به سابقه نیست و معنای نمایش هر فیلمی بر پرده سینما به معنای جشنواره سینمایی نیست!

ضمن احترام به برگزار کنندگان این جشنواره باید به عرض برسانم برگزاری چنین جشنواره یی برای فیلم های منتسب به نمایش خانگی فاقد توجیه است و به نظر می رسد برگزاری «جشن» بیشتر با این فعالیت همخوانی دارد و می توانند متولیان این حوزه نسبت به برگزاری «شب نمایش خانگی» به جای جشنواره ای همانند فیلم های سینمایی اقدام کنند و با تعیین گروه داوری محصولات وارد شده به شبکه نمایش خانگی در یک سال را اعم از فیلم های سینمایی، ویدیویی، سریال و برنامه های دیگر را از نظر کمی و کیفی ارزیابی کنند و در شب نمایش خانگی هرساله  جوایزی به بهترین ها اهدا کنند. بهرحال توصیه می کنم متولیان سیاست گذاری مراقب آدرس دهی درست به تولیدکنندگان و مخاطبان باشند و هر فعالیتی برنامه مشخص و اختصاصی خود را می خواهد تا بتواند مقبولیت افکار عمومی را با خود همراه سازد!

هنوز هم معتقدم که جشنواره فیلم فجر در ایران نمی تواند قابل قیاس با جشنواره های بین المللی باشد و طبیعی است که این جشنواره باید در چارچوب جغرافیایی ایران ارزیابی شود. درست است که بیش از ۲۰۰ فیلم به جشنواره رسیده و این به معنای افزایش کیفی سینمای ایران نمی تواند باشد و در نهایت ۴۴ فیلم از میان این تعداد فیلم به نمایش عمومی درخواهد آمد و کمتر جشنواره ایی در دنیا مییشناسم که فقط تولیدات خود را به ارزیابی بنشیند و اسکار هم با اسکار بهترین فیلم خارجی زبان هم سعی کرده است که افکار عمومی اکثرکشورها را با خود همراه کند. منظورم از ذکر این نکته ضرورت قیاس جشنواره فیلم فجر با خودش است و امکان هرنوع ارزیابی از لحاظ نحوه نمایش فیلم ها و نحوه برگزاری غیر ممکن است و حال این که این جشنواره با یک اتفاق سیاسی در سال ۵۷ ( دهه فجر) همرا شده است شاید پربیراه نباشد که بگوییم جشنواره فیلم فجر یک جشنواره سیاسی است تا هنری و همه می دانیم که تفاوت یک جشنواره سیاسی و هنری در سینمای دنیا به چه معناست و بازهم طبیعی است که اکثر جشنواره های مطرح نیز مثل برلین و کن هم متاثراز سیاست های دولت های خود هستند و تفاوت فقط در گستره تاثیرگذاری این جشنواره ها در بین کشورهای جهان است و خب جشنواره فیلم فجر با توجه به داخلی بودن خود نمی تواند تاثیر گذاری خاصی داشته باشد در میان افکار عمومی جهان و جشنواره بین المللی فیلم فجرهم تا اطلاع ثانوی نمی تواند در سطح جهان تاثیرگذار باشد!

الغرض به نظرم با تصمیمات امسال در جشنواره ملی فیلم فجر کمی به ذات یک جشنواره نزدیکتر شده ایم و فیلم خوب مرجع توجه خواهد بود و حذف بخش بندی های گذشته به نظر می رسد با توجه به کم بودن فیلم خوب داخلی تصمیم درستی بوده است و امیدواریم متولیان عزیز جشنواره فارغ از فشارهای طبیعی سیاسی و صنفی و شخصی هرسال به ذات نمایش فیلم خوب در بخش اصلی جشنواره متعهد باشند…