سلسله سادات چگونه به چین رسید

به گزارش بولتن نیوز، «گائو فایوان، استاد بازنشسته دانشگاه یونن» چین در سال 2004 میلادی کتابی را با عنوان «سلاله رسول الله محمد» به زبان چینی تالیف و منتشر کرده که به معرفی یک خانواده شاخص سادات در استان یونن بنام ناجونگ Na Zhong اختصاص دارد. کتاب یا تحقیق دیگری در این زمینه  فعلا شناسایی نشده است.

از کتاب گائو فایوان و هم چنین از صحبت افراد مطلع، استنباط شد که سادات در استان یونن، نوادگان سید اجل شمس الدین هستند. سید اجل  در زمان سلسله یوان(مغول‌ها)از آسیای میانه به چین کوچ داده شد و موقعیت و منصب حکومتی پیدا کرد و منشا خدمات زیادی در استان یونن شد.

نوادگان سید اجل قرون متمادی مورد احترام مردم این استان بوده‌اند. «جنگ خه» دریانورد مشهور مسلمان چینی که از افتخارات ملی چین محسوب می‌شود و چند قرن پیش می‌زیسته نیز از نوادگان سید اجل بوده است. در زمان حاضر خانواده «نا جونگ» منسوب به سید اجل هستند.

هم چنین خانواده Ma Zhu در استان یونن نیز قبلا به سید بودن مشهور بوده‌اند.

در زمان حاضر ، اشخاص یا خانواده هایی معدود در استان‌های سین کیانگ و گنسو نیز به سیادت شهرت دارند.

در استان  گنسو ، متولی یکی از مراکز تصوف بنام «داوان تو» به سید بودن مشهور  است. خانواده‌ای که متولی این مرکز است Zhang jia نام دارند.

در استان سین کیانگ نیز سادات وجود دارند. جمعیت شیعیان اثنی عشری این استان ده هزار نفر است و گفته می شود اصالتاً از کشمیر به این منطقه کوچ کردند که تعدادی از این افراد به سید بودن مشهورند. از جمله «سید محمود» که فرزندش «سید اکبر» را چند سالی برای تحصیل به قم فرستاد. محل اصلی زندگی این شیعیان شهر یارکند است و حسینیه‌ای در انجا برای خود احداث کرده‌اند.

به گزارش رایزنی فرهنگی ایران در پکن، ظاهرا در استان سین‌کیانگ افرادی به «He Zhuo»یا «Huo jia»مشهورند که این نامگذاری و وجه تمایز ، بخاطر سید بودن آنها است.(صحت و سقم موارد گفته شده در باره گنسو و سین کیانگ نیاز به مطالعه میدانی بیشتر دارد).

*سلاله رسول الله محمد

بنا براین گزارش، کتاب «سلاله رسول الله محمد» و هم چنین ترجمه دو بخش از آن کتاب در باره زندگینامه «ناجونگ» و فرزندان او شامل مباحثی از جمله میراث جاودان، اجداد (عبدالرحمن نا جونگ ) از بخارا، قبر نایونگ جیه، پیامبر اسلام، سید اجل شمس الدین شاه شیان یانگ، پنج فرزند و سی و سه نوه، استقرار نوادگان سید اجل در ناجیان یینگ، مواظبت دو جانبه قوم هان و قوم هویی، ویژگی‌های ممتاز عبدالرحمن ناجونگ، جد و پدر عبدالرحمن ناجونگ، آموزش در مسجد، فعالیت‌های مصر، بازگشت به چین بعد از اتمام تحصیل، خانواده عبدالرحمن ناجونگف خواهران و برادران عبد الرحمن نا جونگ، فرزندان عبد الرحمن نا جونگ و نوه‌های عبد الرحمن نا جونگ است.

 پدر و اجداد ناجونگ 

ناهای (Na hai 纳海) در 33 سالگی با یک دختر غیر مسلمان ازدواج کرد. چون این دختر غیر مسلمان بود،  قبل از عروسی، آقای نا های این دختر را به مسجد برد و مراسم  «تشرف به اسلام» اجرا کرد و به این دختر یک اسم اسلامی داد. در این مراسم، آخوند تعلیمات دینی و قوانین شرعی را برای این دختر توضیح داد.

به او گفت که اگر می‌خواهد مسلمان شود باید ۶ اعتقاد داشته باشد: ایمان به خدا، ایمان به فرشتگان، ایمان به کتاب مقدس، ایمان به پیامبران، ایمان به معاد و ایمان به قضا و قدر. روحانی به او توضیح داد که: خداوند آفریننده و پرورش دهنده موجودات این دنیا است، خداوند بدون آغاز و پایان، بدون شکل و همه جا وجود است. خداوند ما بخشنده و مهربان و سخاوتمند است. همچنین پنج عبادت را به ایشان یاد داد، یعنی خواندن قرآن، خواندن نماز، روزه گرفتن، زکات دادن و زیارت خانه خدا... و غیره.

 عروسی آنها طبق آداب و رسوم قوم هوی اجرا کرد. اول عقد نکاح خواند و بعد یک جشن عروسی ساده گرفته و تمام شد.

   به زودی همسر  آقای نا های  فرزندی به دنیا آورد. این نوزاد  همان عموی نا جونگ (Na zhong 纳忠) است و نامش نا ده چانگ (Na de chang 纳德昌) است. اما دو سال بعد، آقای نا های در حادثۀ بینگ چنگ (Bing cheng 丙辰) به قتل رسید. در همین زمان همسرش ، هفت ماهه حامله بود و ایشان با غم و غصه به خانۀ پدرش رفت و دو ماه بعد بچه دوم به دنیا آمد. این توزاد همین پدر آقای نا جونگ است و نامش نا ده گوی (Na de gui 纳德贵) است. زمان زیاد طول نکشید که همسر  نا های درگذشت.

 پس از فوت مادر، زن قبلی آقای نا های «خانم خه» این بچه یتیم را پیش خود برد و پرورش داد. نا ده گوی در 12 سالگی به خاطر دست تنگی و وضعیت فقیر خانه، به شهر کونمینگ رفت و شروع به کار کرد تا خودش بتواند زنده بماند. 8 سال با سرسختی زندگی کرد و در 20 سالگی با یک  دختر از بستگان عروسی کرد. آنها بعد صاحب دو دختر شدند که به خاطر بیمار شدید درگذشتند. فرزند سوم آنها ناقص بود و فرزند چهارم همین آقای نا جونگ است.

زندگی آنها در آن زمان خیلی سخت بود. اما در اثر تلاش و کوشش زن و شوهر، زندگی شان روز به روز خوب شد. آنها یک مغازه کوچک باز کرده و به خاطر کیفیت و قیمت ارزان، کسب و کار آنها به تدریج  توسعه یافت و صاحب سه مغازه شدند. در سال 1951 آقای نا ده گوی در سن 81 سالگی درگذشت.

مراسم تشییع در مسجد یونگ نینگ (Yong ning 永宁) اجرا شد. پس از شستن جنازه کفن به او پوشاندند و به سالن مسجد بردند و نماز جماعت برای او خواندند و بعد در  قبرستان محلی به خاک سپردند.