بيش از يک ماه است که از رأي اعتماد مجلس به صالحياميري براي وزارت فرهنگ ميگذرد، ولي هنوز هيچ عملي از وزارتخانه جديد که نشاندهنده تصميمي اصولي يا راهبردي باشد، سر نزده است.
گروه فرهنگ و هنر: بيش از يک ماه است که از رأي اعتماد مجلس به صالحياميري براي وزارت فرهنگ ميگذرد، ولي هنوز هيچ عملي از وزارتخانه جديد که نشاندهنده تصميمي اصولي يا راهبردي باشد، سر نزده است. وزير ارشاد چندي پيش در ديدار با مديران وزارتخانه با اشاره به تحليل خود درباره نيازها و الزامات اين وزارتخانه تأکيد کرد: «اولين نياز و ضرورت، ثبات و آرامش است.»
به گزارش بولتن نیوز، بايد اميدوار بود آرامشي که صالحياميري از آن سخن ميگويد معادل بيعملي و صرفاً بيان حرفهاي خوب نباشد. با رجوع به سايت رسمي وزارت ارشاد ليست اخبار اين وزارتخانه به تيترهايي از اين قرار اختصاص دارد: «پيام وزير فرهنگ به جشنواره سينماحقيقت، ديدار وزير ارشاد با آيتالله هاشميرفسنجاني، تسليت وزير فرهنگ در پي حادثه قطار مسافربري، قرائت پيام رئيسجمهوري به آيين بزرگداشت سليم مؤذنزاده، روزي به نام استاد مؤذنزادهاردبيلي به عنوان نماد مداحي سنتي تعيين شود و...»
وزير فرهنگ در اين مدت ديداري هم با مديران وزارتخانه داشته و طي آن ليستي از اولويتهاي خود براي اداره فرهنگ کشور ارائه داده است، ولي هنوز و در مدت يک ماهه اخير خبري از پا گذاردن به عرصه اجرا براي پياده کردن برنامهها نيست. صالحياميري در اين نشست هم مانند سخنانش در روز رأي اعتماد مجلس بر لزوم بيرون رفتن سياسيون از عرصه فرهنگ سخن گفته، اما هنوز مشخص نيست سياسيون عرصه فرهنگ دقيقاً چه کساني هستند که بايد به بيرون هدايت شوند، ضمن اينکه تأکيد او بر اين گزاره به معناي اين است که در سه سال گذشته وزارت ارشاد دولت يازدهم با رويکردها و تفکرات سياسيون اداره ميشده است. بايد منتظر ماند و ديد که برنامههاي آقاي وزير براي بيرون کردن سياسيون دقيقاً چه چيزها و چه افرادي را شامل ميشود.
شايد عنوان شود که يکماه زمان زيادي نيست، اما واقعيت اين است که صالحياميري در دفاع براي کسب وزارت فرهنگ روي سابقه 20 ساله فرهنگي و اشراف بر مسائل اين حوزه تأکيد فراوان کرده و حالا انتظار ميرود با پشتوانه 20 سالهاي که او دم از آن زده، سرعت اجرايي در وزارت ارشاد بيش از پيش به چشم بيايد و عملگرايي انقلابي بروز و ظهور يابد.
شايد واژه انقلابي با دولتي که بيشتر با رويکرد تکنوکراسي شناخته ميشود، تناسب زيادي نداشته باشد اما سخنان صالحياميري در روز رأي اعتماد بر چنين سياقي استوار است: «ما در نظام فرهنگي زيست ميکنيم که مجموعهاي از قوانين و ساختارهاست و گفتمان غالبي داريم که گفتمان مقام معظم رهبري است که در ذيل آن گفتمان رئيسجمهور ميآيد.
روح فرهنگ در جامعه بايد ديني باشد. هيچکس نميتواند از مرزهاي ديني عبور کند. توجه جدي به حوزه کانونهاي ديني کشور خواهيم داشت، ايجاد ساز و کار براي نيازسنجي فرهنگي را در دستور کار قرار خواهم داد، امروز در فضاي مجازي با انبوهي از فرصتها مواجه هستيم و بايد نيازهاي نسل جوان درک و هدايت شود.» سخناني از اين دست اگر صرفاً براي جذب آراي نمايندگان بيان نشده باشد، بدون اغراق بدون عملگرايي انقلابي به سرانجام نميرسد.
براي مثال صالحياميري گفته: «زماني که قرار نبود بنده به عنوان وزير فرهنگ معرفي شوم در فروردينماه در حوزه اقتصاد مقاومتي مطلبي را در زمينه گفتمانسازي اقتصاد مقاومتي تهيه کردم.»
اينکه وزير فرهنگ پيش از صدارت بر پست فعلي دغدغه گفتمانسازي اقتصاد مقاومتي داشته و در اينباره مقاله نوشته نکته جذابي قلمداد ميشود، اما شرط آن اين است که در مقام عمل برنامههاي فرهنگي وزارت ارشاد براي اين گفتمانسازي ارائه و در دستور کار قرار گيرد و در حد حرف و نوشته باقي نماند. صالحياميري هنوز در حد تغيير معاونتها هم دست به کار نشده و اميد است که اين بيعملي ريشه در بلاتکليفي نداشته باشد.
منبع: روزنامه جوان