علیرضا منصوریان در هفته های ابتدایی لیگ شانزدهم بسیار تحت فشار بود و روزهای سختی را پشت سر گذاشت. باید در چند جبهه می جنگید، ابتدا مخالفانش در هیات مدیره، دوم کسانی که به دنبال جایگزین کردن مربی خارجی برای او بودند و سوم برخی هواداران که تنها دوست داشتند تیم شان برابر حریفان به پیروزی برسند و از اینکه آبی پوشان در تهران نتیجه را واگذار می کردند بسیار خشمگین بودند و حتی در آستانه سردادن شعار معروف «حیا کن رها کن» قرار گرفتند.
سرمربی استقلال در هفته های اول لیگ شانزدهم مرتب از موفقیت استقلال در آینده خبر می داد اما کسانی که به منصوریان هم خوشبین بودند فکر نمی کردند که این مربی بتواند به یک باره تیم خود را از پایین جدول جدا کرده و به بالای جدول برساند.
در روزهایی که همه منتظر برکناری منصوریان بودند دربی هشتاد و سوم هم فرا رسید و در روزی که استقلال در رده پانزدهم جدول و پرسپولیس صدرنشین بود استقلال توانست یک تساوی از تیم هماهنگ و خوب برانکو بگیرد تا شاید این بازی نقطه شروع موفقیت استقلال در لیگ شانزدهم بود و منصوریان و یارانش پس از تساوی در دربی توانستند مقابل ذوب آهن بازی را دو بر یک پیروز شده و سپس سیاه جامگان و بعد از آن سایپا را شکست داده و با یک تساوی، سه برد و یک گل خورده در ۴ هفته اخیر خود را به رده پنجم جدول برسانند.
کارشناسان بر این عقیده اند که منصوریان و بازیکنانش در دو هفته اخیر بازی های قابل قبولی از خود ارائه داده و توانستند حاشیه ها را از تیم دور و آرامش را حاکم کنند. یکی از مشکلات عمده استقلال مطالبات بازیکنان بود که افتخاری پس از پیروزی برابر سایپا قول داد که این مشکل هم برطرف کند تا منصوریان و بازیکنانش بدون دغدغه به کارشان ادامه دهند.
