حذف برزیل یک فریاد کم داشت

بازگشت تیم ملی در زمانی که دو گل از حریف خود عقب بود کم شباهت به حماسه ملبورن فوتبالی ها در 8 آذر 77 نبود اما این برد برای ثبت در تاریخ یک صدای همراه کم داشت. گزارشگر محترم بازی که در ابتدای مسابقه اعلام کرد می داند با توجه به شکست تیم ملی و زمان بد مسابقه احتمالا افراد کمی این بازی را تماشا می کنند از دقایق ابتدایی انتقادات نسبت به نمایش تیم ملی در بازی با اسپانیا و آذربایجان را آغاز کرد و مرتبا با اعلام این موضوع که شکست سنگین برابر اسپانیا باعث قرعه سخت ایران شده بود، بی توجه به نمایش فوق العاده تیم ملی در نیمه اول لذت تماشای یک دیدار به یاد ماندنی را به حداقل رساند. این انتقادات به طرح و برنامه تیم ملی فوتسال نیز ادامه پیدا کرد و هر زمان که بازیکنان ایران با اشتباهات فردی توپ را در زمین حریف از دست می دادند، باید شاهد ادای جملاتی مانند بی برنامگی، نا هماهنگی و همه آن چیزی که انتظار آن را نداشتیم، می بودیم. او در 10 دقیقه ابتدایی نیمه دوم نیز زمانی که تنها تیم ملی یک گل از حریف خود عقب بود حمایت از تیم ملی را اولویت خود نمی دانست اما بازگشت تیم ملی در دقایق پایانی او را مجبور کرد تا در وقت های اضافه و ضربات پنالتی گزارشی ملی و منصفانه و نه منتقدانه همراه با پیش داوری را انجام دهد. بی شک تمام همان حداقل افرادی که ساعت 2 بامداد برای تماشای این دیدار بیدار نشسته بودند با اندک امیدواری به صعود تیم ملی این مسابقه را تماشا می کردند و مطمئنا این اتفاق که از دقیقه یک مرثیه ای برای حذف ایران را نشنوند خواست همه ی آنها بوده است.

1 مهر 95 برای تاریخ فوتسال ایران مطمئنا روزی فراموش نشدنی خواهد بود اما لذت تماشای شاید بهترین بازی رسمی تیم ملی فوتسال در جام جهانی با گزارشگری که پیش از شکست احتمالی تیم ملی را بازنده کرده بود، به حداقل رسید.