آزادراه 250 میلیارد تومانی هنوز هشت هزار ميليارد تومان اعتبار می خواهد

گروه اقتصادی: بازديد سه باره معاون اول رييس جمهور از پروژه آزادراه تهران – شمال نشان داد اين پروژه قرار است موقعيتي تازه را تجربه كند . قول و قرارها بر اين استوار است كه نوروز 96 قطعه يك اين آزادراه زير بار ترافيك برود . اين چنين است كه دولت يازدهم مي خواهد آخرين دولتي باشد كه روي عمليات عمراني را در اين آزادراهي كه پروژه اش بيش از 25 سال عمر دارد، باشد .

 اين تنها دولت يازدهم نيست كه درگير اجراي پروژه آزادراه تهران – شمال است ، روحاني چهارمین رییس جمهوری است كه درگير عمليات عمراني طرحي است كه به قول جهانگيري بيش از آنكه نماد توسعه و كارآمدي باشد، به سمبل ناكارآمدي بدل شده است . او خود اين نكته را مورد اشاره قرار داده و گفته است اتفاقا اينكه بيش از ۲۰ سال از عمر این پروژه می گذرد باعث شده که برای مردم هم بسیار با اهمیت باشد. آزادراه تهران – شمال که حدود 25 سال پیش با فرض به پایان رسیدن عملیات اجرایی آن طی 4سال و برآورد هزینه 250 میلیارد تومانی کلید خورد اما اکنون پس از گذشت چندین سال و صرف هزینه‌ای به‌مراتب بیشتر از رقم برآورد شده اولیه هنوز هم برای تکمیل شدن به حدود هشت هزار میلیارد تومان اعتبار دیگر نیاز دارد.

تله بي پولي

 آزادراه تهران – شمال خواستگاران فراواني دارد . از چشم بادامي هاي كره اي تا چيني هاي مشتاق حضور در ايران . پيش تر شركت هايي از ديگر از كشورهايي ديگر نيز خواستار حضور در اين پروژه شدند اما به هر روي پروژه به بنياد مستضعفان و جانبازان رسيد تا تركان از پس سال هاي طولاني كندي عمليات اجرايي اين طرح از واگذاري پروژه به آنها استغفار كند . حالا اما جهانگيري مي گويد كه اولويت دولت آن است كه پروژه به اتمام برسد اما اگر توان باشد و امكانات داخلي، باز يك بحران روي خود را نشان مي دهد . بحراني به نام بي‌پولي كه نه فقط پروژه هاي عمراني كه كل اقتصاد كشور را درگير خود كرده است . برخي تله بي پولي را به خشكسالي مالي تعبير مي كنند و برخي ديگر نيز واژه هايي متفاوت تر از اين ها را به كار مي برند اما در عين حال بايد توجه داشت اقتصاد ايران نيازمند اعتباراي است براي اتمام پروژه هاي عمراني كه در اختيار ندارد . شايد عدم آغاز به موقع پروژه ها دليل باشد و ممكن است زيادي تعداد پروژه ها در مقايسه با توان مالي كشور . هر چه باشد شمار پروژه هاي عمراني نيمه تمام در كشور به بيش از 20 هزار مورد مي رسد و در عمل آنچه تحت عنوان پروژه عمراني تخصيص داده شده ، طبق آخرين گزارش ها در سال 1394 معادل 58 درصد رقم مصوب بوده است .

بررسي ها نشان مي دهد در حالي كه اين پروژه نيز براي اتمام به 8 هزار ميليارد تومان اعتبار نياز دارد، در سال جاري تنها 20 ميليارد تومان اعتبار براي آن در نظر گرفته شده است . اين نكته از سوي معاون اول رييس جمهور نيز مورد تاييد قرار گرفته است . 

جز قطعه يك، سه قطعه ديگر از اين آزادراه نيز در حال ساخت است و طبق آخرين گزارش ها برای قطعه سه هنوز مطالعات به صورت کافی انجام نشده است، بر اين اساس در حال حاضر یک مشاور برای قطعه سه در حال بررسی است اما پیش‌بینی بنياد مستضعفان و جانبازان، این  قطعه ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ میلیارد تومان هزینه داشته باشد.

از سوي ديگر پیمانکاران در قطعه دو برای ساخت تونل البرز هم مشغول کار هستند، و برنامه ريزي ها نشان مي دهد تونل شرقی همزمان با این برنامه مجوز بگیرد و ساخت آن آغاز شود در اين صورت مابقي اين قطعه تا دو سال ديگر به بهره برداري مي رسد .

نورزاد ، معاون وزير راه و شهرسازي نيز درباره آخرين وضعيت قطعه چهار گفت: مراحل ایمن سازی این قطعه پایان یافته و سایر بخش‌های جاده نیز بررسی شده است وتمامی نواقص آن با بتن پاشی، میخ کوبی و یا نصب سازه های بزرگ فلزی ۱۰۰ درصد مرتفع شده است.

پايان آزادراه ، 5 سال ديگر

 اگر پيش بيني ها محقق نشود و آزادراه تهران – شمال تا سال 1399 ، طيق گفته سعيدي كيا محقق نشود، اين پروژه عمراني ، روي دو قرن را در دوره ساخت خود خواهد ديد . اين ازادراه كه يكي از طولاني ترين پروژه هاي عمراني ايران است، به دليل طولاني شدن بيش از حد دوره اجرا ، اعتباري بسيار بيشتر از پيش بيني هاي اوليه را بلعيده است و برخي بر اين گمانند كه تداوم اين ضعيت با توجه به بي پولي كشور مي تواند زمينه ساز اين اتفاق شود . 
پروژه آزادراه تهران-چالوس به منظور تأمین ارتباط مطمئن، سریع، و ارزان بین منطقه شمالی و مرکزی کشور و سهولت ارتباط با کشورهای همسایه شمالی در حال اجراست. مطالعات اوّلیّه طرح آزادراه تهران-چالوس در سال ۱۳۵۳ آغاز شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی مطالعات مسیر آزادراه از سوی وزارت راه و ترابری به مسابقه گذاشته شده و بهترین طرح توسط هیئتی متشکّل از وزارت راه و ترابری و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی نهاد ریاست جمهوری کشور انتخاب شد. درضمن، در طرح کالبدی منطقه گیلان و مازندران و مجموعه راهبردها و سیاست‌ها، که در سال ۱۳۷۳ به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی رسیده، بر ساخت یک راه ارتباطیِ سریع میان تهران و غرب مازندران تأکید شده‌است.