چرا پنیرها دیگر سوراخ نیستند؟
اگر عاشق پنیر هستید، حتما توجه‌تان به این نکته جلب شده که دیگر پنیرها مثل قبل سوراخ نیستند. اما چرا؟ دانشمندان دلیل آن را دریافته و شرح داده‌اند.
به گزارش بولتن نیوز، پنیر یک مادهٔ غذایی باستانی است که ریشه آن به دوران پیش از تاریخ بر می‌گردد. هیچ کس نمی‌داند چه کسی و در کجا اولین پنیر درست شده است، اما زمان‌های قدیم در مصر، یونان و روم باستان یک غذای محبوب بشمار می‌رفته است. اما بهترین سناریویی که برای تولید اولین پنیر قبول شده‌است به ۱۰٬۰۰۰ سال پیش در منطقه‌ای از خاورمیانه و یا آسیا بر می‌گردد، جایی که چوپانان از شکم خالی بزها بجای وسیله‌ای برای حمل شیر تازه استفاده می‌کردند. در این حین آنزیم موجود در شکم خشک شده بز به همراه گرمای نور آفتاب بر شیر اثر کرده و باعث دلمه شدن آن می‌شود و آن را تبدیل به شیر بسته شده به همراه مایع پنیر می‌کند. گله داران این پنیر اولیه را از روی گرسنگی مصرف می‌کردند.
انستیتو کشاورزی سوئیس دریافته است که علت سوراخ‌های روی پنیر، لکه‌های میکروسکوپی روی یونجه بوده است و چون روش شیر گرفتن امروزه صنعتی شده و امکان وجود علوفه در زمان شیر گرفتن کمتر شده است، این سوراخ‌ها هم ناپدید شده‌اند.
طبق گزارشی که از سوی سانفرانسیسکو گیت منتشر شده است، این سوراخ‌ها پر شده‌اند، زیرا شیرهای امروزی تمیزند!
انستیتو کشاورزی سوئیس دریافته است که علت سوراخ‌های روی پنیر، لکه‌های میکروسکوپی روی یونجه بوده است و چون روش شیر گرفتن امروزه صنعتی شده و امکان وجود علوفه در زمان شیر گرفتن کمتر شده است، این سوراخ‌ها هم ناپدید شده‌اند.
پنیر را از دَلَمَه‌شدن شیر، معمولا شیر گاو، گاومیش، بز و گوسفند تهیه می‌کنند. شیر از طریق کشت باکتری‌ها ترش (اسیدی) می‌شود. سپس با اضافه شدن آنزیم Rennen (مایهٔ پنیر) و یا یک جایگزین (مانند اسید استیک یا سرکه)دَلَمَه می‌شود و شیر بسته‌شده و آب پنیر بدست می‌آید. بیشتر پنیرها در درجه حرارت پخت و پز ذوب می‌شوند.
انواع پنیر را بر اساس ویژگی‌هایشان چند نوع دسته بندی مختلف می‌کنند از جمله نوع ترکیبات شیر، آنزیم مورد استفاده برای ترش‌کردن آن، رژیم غذایی حیوان، روش کار و میزان رطوبت پنیر.
پنیرهای با رطوبت کم (۱۳ تا ۳۴ درصد) شامل پنیر دومان، پنیر پارمیجانو (پارمسان)، پنیر ریکوتای خشک، پنیر گجی توست و پنیر میزوست می‌شوند.
پنیرهای با رطوبت متوسط (۳۴ تا ۴۵ درصد) شامل پنیر ادام، پنیر سفید فتا، پنیر سوئیس، پنیر چدار، پنیر گودا و پنیر لیقوان است.
پنیرهای با رطوبت زیاد (۴۵ تا ۵۵ درصد) شامل موتزارلا، کممبرت، پنیر محلی، پنیر پیتزا و پنیر آبی می‌شوند.
پنیرهای با رطوبت خیلی زیاد (۸۰ تا ۸۵ درصد) شامل پنیر کاتیج، ریکوتا، پنیر ایمپاستاتا، پنیر نوفشاتل و پنیر خامه‌ای است.
انستیتو کشاورزی سوئیس دریافته است که علت سوراخ‌های روی پنیر، لکه‌های میکروسکوپی روی یونجه بوده است و چون روش شیر گرفتن امروزه صنعتی شده و امکان وجود علوفه در زمان شیر گرفتن کمتر شده است، این سوراخ‌ها هم ناپدید شده‌اند.
طبق گزارشی که از سوی سانفرانسیسکو گیت منتشر شده است، این سوراخ‌ها پر شده‌اند، زیرا شیرهای امروزی تمیزند!
انستیتو کشاورزی سوئیس دریافته است که علت سوراخ‌های روی پنیر، لکه‌های میکروسکوپی روی یونجه بوده است و چون روش شیر گرفتن امروزه صنعتی شده و امکان وجود علوفه در زمان شیر گرفتن کمتر شده است، این سوراخ‌ها هم ناپدید شده‌اند.
پنیر را از دَلَمَه‌شدن شیر، معمولا شیر گاو، گاومیش، بز و گوسفند تهیه می‌کنند. شیر از طریق کشت باکتری‌ها ترش (اسیدی) می‌شود. سپس با اضافه شدن آنزیم Rennen (مایهٔ پنیر) و یا یک جایگزین (مانند اسید استیک یا سرکه)دَلَمَه می‌شود و شیر بسته‌شده و آب پنیر بدست می‌آید. بیشتر پنیرها در درجه حرارت پخت و پز ذوب می‌شوند.
انواع پنیر را بر اساس ویژگی‌هایشان چند نوع دسته بندی مختلف می‌کنند از جمله نوع ترکیبات شیر، آنزیم مورد استفاده برای ترش‌کردن آن، رژیم غذایی حیوان، روش کار و میزان رطوبت پنیر.
پنیرهای با رطوبت کم (۱۳ تا ۳۴ درصد) شامل پنیر دومان، پنیر پارمیجانو (پارمسان)، پنیر ریکوتای خشک، پنیر گجی توست و پنیر میزوست می‌شوند.
پنیرهای با رطوبت متوسط (۳۴ تا ۴۵ درصد) شامل پنیر ادام، پنیر سفید فتا، پنیر سوئیس، پنیر چدار، پنیر گودا و پنیر لیقوان است.
پنیرهای با رطوبت زیاد (۴۵ تا ۵۵ درصد) شامل موتزارلا، کممبرت، پنیر محلی، پنیر پیتزا و پنیر آبی می‌شوند.
پنیرهای با رطوبت خیلی زیاد (۸۰ تا ۸۵ درصد) شامل پنیر کاتیج، ریکوتا، پنیر ایمپاستاتا، پنیر نوفشاتل و پنیر خامه‌ای است.
منبع: مجله علمی ایران
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
