پدرانه‌هایی در فراق فرزند

وز پدر در ایران، روزی برای بزرگداشت همه پدرها است. این روز که با تولد حضرت علی(ع) همراه است، فرصتی برای زنده نگهداشتن ارزش پدر بودن، یاد کردن از آنها و حفظ پیوند میان فرزندان و پدرها است.در این میان، پدرانی هستند که افزون بر عنوان پدر بودن و عمل به وظایف آن، بار سنگین تری را نسبت به سایر پدرها بر دوش کشیدند. پدرهای شهید، فرزندان خود را برای حراست از مرزهای کشور به جنگ فرستادند تا امروز نسل ما، با خیالی آسوده بتواند درون همان مرزها زندگی کند. این افراد، با وجود آنکه جدا از پدر بودن، به نام پدر شهید نیز مزین شدند اما، در طول سال های پیروزی و آرامش پس از جنگ، همچنان فروتنانه جایگاه نخست یعنی پدر بودن را برای خود انتخاب می کنند. گذشت زمان و تغییر سبک زندگی بر شکل ظاهری و باطنی افکار و اعتقادات آنها تاثیری نگذاشته است.پدرهای شهید بدون کوچکترین تغییری، به شهادت فرزندان خود که روزی در ایام جوانی آرامش خانه را نادیده گرفتند؛ افتخار می کنند و تنها خواسته آنها، پایمال نشدن خون شهیدان است. پدران شهید، بی ادعاترین پدران در برابر بزرگترین ایثار دنیا، یعنی گذشتن از فرزند برای دفاع از وطن هستند.