از طلای المپیک تا آکتور شدن در سینما

به گزارش بولتن نیوز؛ قهرمان نامدار تکواندو 7 سال قبل پس از انجام یک مسابقه نمادین با امید غلام‌‌زاده چهارگوشه شیاپچانگ در خانه تکواندو را بوسید و با خداحافظی از دنیای قهرمانی هوگوهایش را آویخت. ساعی پس از کناره‌‌گیری از دنیای قهرمانی، وارد شورای شهر تهران شد و کارش را در مدیریت شهری آغاز کرد. 

سال 93 اما براي هادي طور ديگري رقم خورد. آقاي خاص تكواندوي ايران با بازي در مجموعه تلويزيوني آمين پا به دنياي بازيگري گذاشت. حضور در سريال پليسي آمين و ايفاي نقش در فيلم پي 22 پازل توانمندي‌هايش را تكميل كرد. 

خود ساعي در اين مورد مي‌گويد‌: «قبل از ينكه سريال تلويزيوني آمين را تجربه كنم، در فيلم سينمايي پي 22 بازي كردم. در اين فيلم نقش يك تكاور نيروي دريايي را بازي كردم. زماني كه پيشنهاد بازي در اين فيلم به من شد، پيشنهادهاي ديگري هم براي بازيگري داشتم اما براي بازي در اين فيلم نزديك به دو ماه با خودم كلنجار ‌رفتم و در نهايت پذيرفتم و خدا را شكر كه بازخوردهاي خوبي داشت.»

او به انتخاب نقش خود در پي 22 اشاره مي‌كند و ادامه مي‌دهد: «هيچ شباهتي بين من و فرمانده تكاوران ارتش نيروي دريايي كه نقش او را ايفا كردم وجود نداشت و بيشتر به خاطر توانايي جسماني بالايي كه داشتم براي اين اثر انتخاب شدم. در اين فيلم تمام كارهايي كه يك بدلكار مي‌توانست انجام دهد را خودم انجام دادم و در هيچ يك از سكانس‌ها از بدلكار استفاده نكردم. حتي بعضي از صحنه‌هاي تصويربرداري زيرآب را خودم انجام ‌دادم.»

ساعي كه بازيگري را دوست دارد شايد در ادامه اين حرفه را دنبال كند‌: «اكنون پيشنهادهاي ديگري براي بازيگري در چند فيلم و سريال‌ دارم كه فعلاً هيچ كدام را نپذيرفته‌ام اما خودم بازيگري را دوست دارم و مي‌خواهم نقشي را ايفا كنم كه واقعاً به من مرتبط باشد.»

كاپيتان سابق تيم ملي خودش را از تكواندو دور نمي‌داند‌: «من تكواندوكارم و از اين رشته دور نيستم. هر جا تكواندو موفق بود وظيفه خود مي‌دانم كمك كنم كما اينكه بعد از قهرماني جهان با برگزاري جشن قهرماني به اعضاي تيم روحيه دادم.»

ساعي درباره حضورش در انتخابات فدراسيون حرف مي‌زند‌: «به خواست اهالي تكواندو براي حضور در انتخابات ثبت‌نام كردم و آقايان فكر كردند كه حضور من جدي نيست ولي من از همان اول خيلي جدي وارد شدم و هدفم هم كمك به تكواندو بود. مي‌دانستم كه اگر رئيس فدراسيون تكواندو شوم خيلي از دوستانم را از دست مي‌دهم. براي كمك به تكواندو آبرو و اعتبار خود را گذاشتم اما اجازه ندادند در انتخابات شركت كنم.»

او كه در 20 سالگي حضور در المپيك را تجربه كرد ادامه مي‌دهد: «اولين بار المپيك 2000 سيدني را تجربه كردم. در آن بازي‌ها 20 سالم بود. آن دوره اولين دوره حضور تكواندو در المپيك بود و همه تكواندوكاران دنيا براي اولين‌بار بود كه در المپيك شركت مي‌كردند. من مدال برنز گرفتم اما آن بازي‌ها با المپيك 2004 آتن قابل مقايسه نبود. سيدني و آتن با هم خيلي فرق مي‌كرد. باتجربه‌تر شده بودم، چهار بار قهرمان جهان شده بودم. خيلي از ورزشكاران، قهرمان جهان مي‌شوند ولي اين قهرماني ديگر تكرار نمي‌شود. مهم‌ترين دليلش اين است كه ديگر نمي‌توانند براي خودشان انگيزه ايجاد كنند. براي من هم اولين قهرماني جهان جالب بود اما از دفعه سوم به بعد ديگر برايم جذابيتي نداشت.»

ساعي در ادامه به زندگي ورزشكاران المپيكي اشاره مي‌كند و مي‌گويد‌: «براي المپيك 2004 آتن، 8 ماه خانه نرفتم. از اردو تا خانه 5 دقيقه بيشتر راه نبود ولي خانه نمي‌رفتم تا از فضاي تمرينات دور نشوم. همه آنهايي كه به المپيك راه پيدا مي‌كنند، بهترين‌هاي دنيا هستند اما تنها چيزي كه آنها را از يكديگر متمايز مي‌كند همين محدويت‌هايي است كه يك ورزشكار در طول زمان تمرين انجام مي‌دهد نه اينكه يك ماه مانده به المپيك بگويد حالا زمان تمركز روي اين بازي‌هاست. شايد باورتان نشود كه براي المپيك آتن 6 ماه تلفنم خاموش بود.»

ساعي از دي ماه سال ۸۲ چوب حراج بر مدال‌هايش زد‌: «زلزله بم را هيچ وقت از ياد نمي‌برم، شرايط سختي بود. ولي مردم با كمك‌هايي كه داشتند، اين حادثه را به يك همدلي و محبت گسترده تبديل كردند. خيلي دوست داشتم در روزهاي اول بتوانم به مردم حادثه‌ديده كمك كنم اما به خاطر حضور در اردوهاي تيم ملي نتوانستم. پس از آن براي ابراز همدردي و كمك به مردم زلزله‌زده بم مدال‌هايم را به حراج گذاشتم. همچنين پس از ديداري كه به همراه چند نفر از ملي‌پوشان با تكواندوكاران اين شهر حادثه‌ديده داشتيم، پيشنهاد تمرين با بچه‌هاي زلزله‌زده بم را دادم كه باعث خوشحالي آنها شد. با اينكه لباس براي تمرين نداشتيم اما براي خوشحالي آنها با همان لباس‌هاي شخصي مشغول به تمرين شديم كه اين حركت در روحيه بچه‌ها تأثير خوبي داشت.»

قهرمان المپيك حالا اما فضاي ورزش را المپيكي نمي‌داند‌: «به عنوان كسي كه سه بار المپيك را تجربه كرده براي المپيك ريو احساس خطر مي‌كنم زيرا هيچ رنگ و بويي از المپيك نيست. رسانه‌ها بايد كمك كنند كه فضاي ورزش المپيكي شود. كمتر از 8 ماه به المپيك وقت باقي مانده. اردوهاي تيم‌هاي المپيكي برپاست و ورزشكاران آماده حضور در المپيك مي‌شوند. شرايط المپيك با رقابت‌هاي جهاني و آسيايي متفاوت است. يك ورزشكار بايد از رفتار مسئولان و پرداختن رسانه‌ها به المپيك حس كند كه ميدان المپيك كاملاً با تمام مسابقات متفاوت است. به ياد دارم زماني كه در دنياي قهرماني مبارزه مي‌كردم، رنگ و بوي اردوها از يك سال قبل رنگ المپيكي مي‌گرفت. روزي 5 ساعت تمرين مي‌كردم. نه مصاحبه مي‌كردم، نه حرف مي‌زدم، فقط تمرين مي‌كردم. از همه زودتر مي‌رفتم سر تمرين و ديرتر از ديگران بيرون مي‌آمدم.»

قهرمان پرافتخار تكواندوي ايران و جهان با تمجيد از تكواندوكاران المپيكي ادامه مي‌دهد: «عاشورزاده خيلي خوب است. خودم زماني كه مدير فني تيم ملي بودم او را به تيم نوجوانان آوردم و به مسابقه نوجوانان جهان و قهرماني آسيا بردم. عاشورزاده جزو تكواندوكاراني است كه مي‌تواند قهرمان المپيك شود چون توان فني دارد. سنش از بقيه كمتر است ولي حواسش خيلي جمع است. مهدي خدابخشي و سجاد مرداني هم مي‌توانند در المپيك مدال‌آوري كنند.»

منبع:خبرورزشی