با کودکان خود که دست به دزدی می زنند چه کنیم؟

به گزارش گروه روانشناسی بولتن نیوز، پیشگیری از رفتارهای نامناسب
ممکن است برای شما نیز اتفاق افتاده باشد که متوجه می شوید فرزندتان وسایل دیگران را بدون اجازه برای خود برداشته است، معمولا زمانی دزدی در کودکان خودش را نشان میدهد که مفهوم مالکيت و من وتو در آنها به وجود آمده باشد. اين مفهوم تقريبا در 4يا 5 سالگی پيدا میشود.کودکی که معنی و مفهوم مالکيت را درک نکرده و به حدود آن آگاه نيست و فرق مال خود و مال ديگران را نمیشناسد، اگر دست به مالی زند و آن را از آن خود کند، نبايد اين عمل او را به حساب دزدی گذاشت. در اینجا می خواییم تا به شما کمک کنیم تا بتوانید بهترین برخورد را با فرزند خود داشته باشید.


علل دزدي: نيازهای مادی ـ علل عاطفی  ـ علل روانی

نيازهای مادی:
 1- محروم کردن کودکان از مواد غذايی مورد علاقه
 2- انگيزه تملک در وجود کودکان
 3- گرسنگی و محروميت از غذا و لباس و اسباب بازی
 4- نياز به اسباب بازی و اشياء پر زرق و برق
5- تامين پول برای خريد اشياء

 علل عاطفی:
 1- محروميت از محبت و نوازش که موجب اضطراب است
 2- جبران احساس حسادت و نشان دادن خود
 3- انتقام از والدين يا ديگران به هر علتی که باشد
 4- تامين ماديات جهت مصرف برای ديگران
 5- خود نمايی

 علل روانی:
 1- احساس تنهايی در کانون خانواده و رغبت به انجام عمل چشمگير در اين قالب تا خود را از تنهايی بدر آورد
 2- صدمه زدن به ديگران برای خالی کردن عقده خود بر سر او
 3- رفع اضطراب روانی ناشی از اختلال روانی
 4- رغبت روانی به داشتن اشيا پر زرق و برق

عوامل تشدید کننده دزدی در کودکان :
 1- الگوهای غلط از مربيان
 2- معاشرتهای ناباب
 3- وسايل ارتباط جمعی و بعضی فيلمها که دزدی درآنها نشان داده میشود
 4-وسوسه ها
 5-عدم کنترل توسط بزرگترها
 6- تشويق نابجا برای بدست آوردن ماديات

موضع گيریهای ناروای والدین در برابر دزدی کودکان :
1- تنبيه شديد
2- موعظه های تکراری و بسيار
3- ايجاد جار و جنجال

توصيه هایی برای درمان دزدی کودکان :
1- رفع نيازهای تعديل شده مادی کودکان توسط والدين (ولی نه به معنی اينکه هر اسباب بازی گران قيمت را برای کودکمان خريداری کنيم، توضيح و متقاعد کردن کودک برای خريد اسباب بازی مناسب با سنش).
2-تامين فضای عاطفی ومحبت نمودن به فرزندان و ايجاد روابط دوستانه باآنها.
3-اصلاح رفتارهای روانی آنها.
4-ايجاد محيط مساعد برای رشد وزندگی فرزندان.
5-تقويت عزت نفس در فرزندان.

نظارت بر رفتار کودک:
براي بچه ها به خانه آوردن چيزهايي كه مال خودشان نيست، امري عادي به حساب ميآيد. وقتي دزدي كشف ميشود، اين نكته اهميت دارد كه از نصيحت كردن و نمايش اجرا كردن پرهيز كنيم.
كودكي كه دزدي كرده است را ميتوان بدون اهانت به شخصيت او، به راه راست هدايت كرد. با لحني ملايم و محكم به او ميگوييم:
 (این تفنگ مال تو نيست. ببر به صاحبش پس بده)
 وقتي كودك آب نباتي را ميدزدد و در جيبش مي گذارد، بهترين كار اين است كه احساساتي نشويم و با او كاملا منطقي برخورد كنيم:
 (اين آب نباتي كه در جيب تو هست، بايد بماند در اين مغازه)

اگر كودك داشتن آب نبات را انكار ميكند، ما اشاره ميكنيم و دوباره همان حرف را ميزنيم.
(آب نباتي كه در اين جيب تو هست، مال اين مغازه است آن را بگذار سرجايش)،

اگر او قبول نكرد، آب نبات را از جيبش در ميآوريم و در ضمن به او ميگوييم:
 (اين آب نبات متعلق به اين مغازه است بايد اينجا بماند).

وقتي مطمئن هستيد كه كودكتان از لاي كتاب شما پول دزديده است بهترين كاراين است كه از او سوال نكنيد و در باره اين كار به او چنين بگوييد:
 (تو يك اسكناس ازلاي كتاب من برداشتي. لطفًا آن را به من برگردان)

وقتي پول پس گرفته ميشود، با لحني محكم به او بگوئيد:
 (هر وقت كه پول لازم داري از من بخواه و آن وقت دربارهاش صحبت خواهيم كرد).

اگر كودك منكر عملش شد با او جر و بحث نميكنيم يا مصرانه از او نميخواهيم كه اعتراف كند. اگر كودك قبلا پول راخرج كرده باشد بحث ما بايد بيشتر روي راههاي باز پرداخت و كارهاي سخت و طاقت فرسايي كه او بايد در عوض اينكارش انجام دهد، تمركز يابد، و يا از مقدار پولي كه به عنوان پول توجيبي به او ميدهيم، كاسته شود.

اين نكته مهم است كه از دزد و دروغگو ناميدن كودك پرهيز كنيم يا سوالهايي از بچه ها نپرسيم كه آنها را مجبور به گفتن دروغ كند.

خاطر نشان كردن این كه از كودك انتظار دارید نياز پولي اش را با شما در ميان بگذارد، مفيدتر خواهد بود.