زنان در کورس انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا +تصاویر و فیلم

باراک اوباما وقت زیادی ندارد. آیا در این فرصت باقیمانده زمینه را برای به قدرت رسیدن یک زن دموکرات فراهم می‌کند؟ یا بار دیگر قدرت بین دو جناح دست‌به‌دست خواهد شد؟

پرداختن به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بی‌تردید برای مردم کشوری مثل ایران که مناسباتی استثنایی با آمریکا در منطقه و جهان دارند و بر سر بسیاری از مسائل، از داشتن موشک‌های دوربرد و مخالفت با حضور رژیم صهیونیستی در منطقه تا همکاری نزدیک با کشورهای آمریکای لاتین و کمک به مبارزه با تروریسم در عراق، سوریه و حالا یمن، با مخالفت سرسختانه سران ایالات متحده روبرو می‌شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

پرسش این است که انتخابات آینده آمریکا با چه سناریویی رقم می‌خورد؟ این بدان معنا است که حتی اگر شخص رئیس‌جمهور آینده آمریکا با دقت، قابل تعیین نیست، اما شخصیت وی قابل پیش‌بینی است. فضایی که در اواخر دوره رئیس‌جمهور پیشین در افکار عمومی ایجاد می‌شود، ایده‌هایی که محبوبیت یافته‌‌اند، دغدغه‌هایی که در آن دوره پاسخی نیافته است، حزبی که شانس بیشتری برای پیروزی دارد، تمایلات دست‌های پشت‌پرده سیاست آمریکا و نهایتاً یک بررسی مختصر در اخبار و تحولات جدید انتخاباتی ایالات متحده، می‌تواند شاهد خوبی برای پیش‌بینی سناریو یا سناریوهای احتمالی در رقابت انتخاباتی آینده ایالات متحده و شخصیتی که توان رأی‌آوری و اقناع افکار عمومی را دارد، به دست دهد، گر چه این اقناع، معمولاً با مدیریت یکپارچه‌ای بر رسانه‌ها صورت می‌گیرد. در این نوشتار به یکی از همین سناریوهای احتمالی می‌پردازیم. پیش از این در گزارشی، از «جب بوش» گزینه جمهوری‌خواهان و برادر جورج بوش رئیس‌جمهور سابق این کشور که رسما اعلام کرد در انتخابات شرکت می‌کند، گفتیم. با اعلام کاندیداتوری هیلاری کلینتون از حزب دموکرات، حالا نگاهی داریم به زنانی که برای رسیدن به کاخ سفید صف کشیده‌اند تا بیش از هر زمان دیگری، احتمال ریاست جمهوری یک زن قوت بگیرد.

سناریوی انتخابات آینده: چرا یک زن؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد یکی از سناریوهای احتمالی برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، رقابت نامزدهای زن است، آنچه در تاریخ ایالات متحده بی‌سابقه است. البته تا کنون دست کم 35 زن به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در رقابت ها شرکت کرده اند (عمدتاً از طرف حزبی غیر از دو حزب حاکم)، اما هیچگاه رقابت میان زنان به متن اصلی انتخابات ریاست جمهوری تبدیل نشده است. علل زیادی برای این امر وجود دارد.

پژوهش‌های "جنیفر لاولِس" و "ریچارد فاکس" نشان می‌دهد زنان بیش از مردان، رقابت انتخاباتی را برای خود مشکل می‌دانند (55% در برابر 39%)، زنان کمتر از مردان به وجود نگرش یکسان نسبت به زن و مرد در رقابت‌های انتخاباتی باور دارند (47% در برابر 58%)، هیلاری کلینتون و سارا پالین در دوره‌های انتخاباتی گذشته بارها استثنایی بودنِ رأی آوری یک زن را به جامعه آمریکا القا کردند، زنان بیش از مردان درگیر حواشی مانند ظاهر خود می‌شوند‌ (65% زنان و 69% مردان به این مسأله در مورد کلینتون در انتخابات 2008 باور دارند)، کمتر از مردان به قابلیت‌های خود برای برعهده‌گیری مناصب سیاسی باور دارند (35% در برابر 22%)، نامزدهای احتمالیِ زن از اعتماد به نفس و ریسک‌پذیری پایین‌تری نسبت به نامزدهای مرد برخوردارند (66% در برابر 73%)، بیش از مردان از لوازم مبارزه انتخاباتی مثل دوری از خانواده و دیدار با مقامات، آزار می‌بینند (52% در برابر 41%)، زنان کمتر از مردان با پیشنهاد فعالان سیاسی برای شرکت در مبارزه انتخاباتی روبرو می‌شوند (49% در برابر 39%) و تفاوت بسیار مهمتر اینکه زنان آمریکا بیش از مردان درگیر نگه داری از فرزندان (60% در برابر 6%) و خانه‌داری (43% در برابر 7%) هستند.

با همه این احوال، سناریوی رقابت میان زنان در انتخابات آینده آمریکا همچنان بسیار محتمل است. علت آن را شاید بهتر است در فضای انتخاباتی آمریکا طی چند دهه اخیر جستجو کنیم. هر بار یک ویژگی خاص و معمولاً بی‌ارتباط با کفایت سیاسی نامزد پیروز، برای وی رأی خریده است، آنچه پیش از آن سابقه نداشت: ریگان بازیگر هالیوود بود؛ کلینتون بسیار جوان و برخلاف بوش پدر مخالف جنگ بود؛ بوش پسر یک قاچاقچی توبه کار و پروتستان دوآتشه بود؛ و نهایتاً اوباما یک سیاه پوست دورگه و همچنین برخلاف بوش، مخالف جنگ و بسیار خوش بیان بود. این مسأله خیلی طبیعی است. مردم آمریکا از سیاست فاصله می‌گیرند و در حوزه‌های دیگر زندگی شخصی خود، یعنی مسائل فرهنگی و اقتصادی غرق می‌شوند. احزاب و نامزدها باید دست‌کم یک برگ برنده غیرسیاسی داشته باشند تا بتوانند مردم را با خود همراه کنند.

در مورد اوباما و همچنین انتخابات آینده یک مسأله دیگر نیز از اثرگذاری بالایی برخوردار بوده و هست: نامزد پیروز کسی است که نشان دهد توان ایجاد تغییر و رفع نارضایتی های مردم را دارد. اوباما با مدرک دکترای حقوق و ظاهر دورگه، می‌توانست اراده تغییر را نمایندگی کند. نامزدی و رأی آوری یک زن هم بی‌سابقه بوده و می‌تواند همان اراده تغییر را نشان دهد. عامل دیگر در این رابطه، جنجالی شدن مباحث مربوط به خانواده و قوانین مرتبط با ازدواج همجنس‌بازان در چند ساله اخیر است. بدون شک یک نامزد زن می‌تواند شعارهای جذابی در این مورد ارائه کند.

آنچه احتمال نامزدی زنان را افزایش می­‌دهد، قدرت روزافزون آنها در اداره امور دیگر در سالیان اخیر است: سال گذشته یک گروه کوچک از زنان به رهبری سناتور سوزان کالینز توانستند دو حزب را در پایان­‌دادن به بحران تعطیلی دولت فدرال همراه سازند؛ 9 زن هم‌­اکنون در رأس کمیته­‌های تخصصی سنا هستند؛ متون قانونی اخیر چون بودجه و بیمه طوفان توسط زنان نگاشته شده؛ و ... .

معرفی برخی گزینه‌های مطرح نامزدی

1- هیلاری کلینتون (Hilary Rodham Clinton)؛ آغاز کمپین با تمسخر !

هیلاری کلینتون، همسر رئیس جمهور اسبق آمریکا، سناتور شهر-ایالت نیویورک (2001 تا 2009) و وزیر سابق امور خارجه (2009 تا 2013)، به مدت 10 سال به عنوان برترین زن آمریکا در نظرسنجی گالوپ معرفی شده است. او که دکترای حقوق خود را دانشگاه ییل دریافت کرده، هم اکنون خود را با سخنرانی، نگارش کتاب و کار بر یک پروژه در «بنیاد بیل، هیلاری و چلسی کلینتون» مشغول کرده است. گروهی با مشورت‌گیری از همکاران سابق بیل کلینتون با نام «آماده برای هیلاری» به شدت مشغول فعالیت و انجام مقدمات مبارزات انتخاباتی هستند. حدود 65% از دموکرات‌ها در پاسخ به نظرسنجی سی.ان.ان و اُ.آر.سی وی را نامزد مورد علاقه خود دانسته‌اند. خودش ادعا کرده بود برنامه‌ای برای حضور در انتخابات ندارد و می‌خواهد بقیه عمرش را برای زنان و دختران آمریکا کار کند؛ اما مشخص شد این هم خودش یک ژست انتخاباتی مؤثر بوده است.

حالا که کلینتون برای انتخابات ریاست جمهوری آینده نامزد حزب دموکرات شده، دیگر مردانی چون جو بایدن، اندرو کومو، مارتین اُ مالی، مارک وارنر و زنان دیگری چون الیزابت وارِن، کریستین گیلیبراند و اَمی کولوباچار احتمال دارد نامزد این حزب شوند. تا بحال وی محتمل ترین نامزد این حزب است و اگر از حزب جمهوریخواه بود، احتمال پیروزی وی نیز از همه بیشتر بود چون چند دهه است که هیچ حزبی نتوانسته است بیش از دو دوره بر کرسی ریاست جمهوری آمریکا تکیه زند.

2- کاندولیزا رایس (Condoleezza Rice)

برخوردی که با مهاجران سیاه پوست و سرخ پوست در آمریکا می‌شود، موجب شده آنها کنشی عاطفی در انتخاب نامزد مورد نظر خود داشته باشند. طرح‌ها و لوایحی که حزب دموکرات برای حمایت از آنها تنظیم می‌کند معمولاً با مخالفت جمهوری‌خواهان روبرو می‌شود. نامزدی کاندولیزا رایس، می‌تواند این شکاف را پر کند و با یک تیر دو نشان را بزند: آشتی حزب جمهوری‌خواه با این گروه کثیر؛ پیروزی حزب در انتخابات.

رایس در دوره دوم ریاست جمهوری بوش وزیر خارجه وی بود . وی با این ژست آمد که با توان علمی خود رویه های ژنرال پاول را اصلاح کند. پس از آن به شغل اصلی خود یعنی پرفسور علوم سیاسی در دانشگاه استانفورد واقع در ایالت کالیفرنیا بازگشت، ضمن اینکه رئیس حزب جمهوریخواه در این ایالت است. رایس در این مدت مشاور جمهوری خواهان کنگره نیز بوده و ارتباط خود را با سیاست نبریده است. البته وی در یکی از آخرین اظهارنظرهای خود از کاندیداتوری جب بوش، برادر جورج دبلیو بوش حمایت کرده است.

جامعه آمریکا رویکردهای مذهبی دارد اما نسل جوان تمایلات لیبرالی چون آزادی سقط جنین و همجنس‌بازی را دنبال می‌کنند. رایس نیز اظهارنظرهایی به نفع سقط جنین کرده، ضمن اینکه از نامزد جمهوری خواه در سال 2008 حمایت قطعی صورت نداد. این مسائل شاید به جایگاه وی در حزبش صدمه بزند اما رأی کلی وی را در میان مردم بالا می برد، زیرا از وی شخصیتی مستقل، به روز و دغدغه مند برای مردم آمریکا را نشان می دهد. همراهی وی با برخی تندروی های بوش در سیاست خارجی نیز با چند سخنرانی از یاد مردم خواهد رفت، گر چه باید فکر دیگری برای اقناع فعالان حزب خود بکند.

3- میشل اوباما (Michelle Obama)

بانوی اول آمریکا اگر چه اعلام کرده که برای ریاست جمهوری اقدام نخواهد کرد و حتی اوباما نیز آن را بعید دانسته است، اما خب این کاری است که عمده نامزدها پیش از اعلام رسمی نامزدی خود انجام می دهند. وی که مانند همسرش و رقیب اصلی اش هیلاری کلینتون، دکترای حقوق دارد، در دانشگاه رئیس جمهورپرور هاروارد تحصیل کرده است. میشل حتی در مورد پیروزی هیلاری نیز تلویحاً ابراز تردید کرده است: «عقیده ندارم که خانواده ای دائماً برای ریاست جمهوری تلاش کند!» گر چه آمریکا را آماده ظهور یک رئیس جمهور زن می داند.

دابی واش مدیر «مرکز زنان آمریکا و سیاست» می­گوید گر چه نه حتماً برای ریاست جمهوری، اما به نظر می رسد وی برای برعهده گرفتن یک پست مهم، حتی اگر شده برای نمایندگی و سناتوری اقدام خواهد کرد، چون ظرفیتش را دارد.

4- کتی راجرز (Cathy McMorris Rodgers)

کتی راجرز، نماینده جمهوری خواه از سال 2005 میلادی و رئیس کنفرانس نمایندگان جمهوری خواه مجلس آمریکا، یکی دیگر از شانس‌های نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری آینده است. این سیاستمدار 45 ساله در نوجوانی اش به میوه چینی در باغ سیب مشغول بوده و مدرکش مدیریت بازرگانی است که به حل نگرانی‌های اقتصادی مردم آمریکا بسیار نزدیک است. او تنها نماینده ای است که در دوره مسئولیتش سه فرزند به دنیا آورده است (گر چه فرزند اولش دچار سندروم دان است). او با جوانی‌اش می‌تواند رقیب سرسختی برای کسی مثل کلینتون باشد که در سال 2016، 69 ساله خواهد بود. فرزندان کتی مانع مسئولیت وی نخواهد بود زیرا همسرش یک دریادار بازنشسته است که در خانه به «آقای مامان» مشهور است. کتی حتی برخلاف هیلاری در شبکه های اجتماعی نیز فعال است.

راجرز با خانواده‌داری، فعالیت های عبادی مذهبش و مخالفت با آزادی سقط جنین، با تمایلات مذهبی جامعه آمریکا به ویژه جمهوری خواهان، همخوان است. در واقع راجرز اگر در عرصه سیاسی بماند، شانس زیادی حتی در دو دهه آینده برای کاندیداتوری خواهد داشت. آخرین فعالیت خبرساز وی، تعیین وی به عنوان مسئول ارسال پاسخ رسمی حزب جمهوری خواه به سخنرانی سالانه اوباما در کنگره بوده است که نشان داد می تواند در حد یک رئیس جمهور در مورد مسائل مختلف کشور سخن بگوید.

5- الیزابت وارِن (Elizabeth Warren)

الیزابت وارن پرفسور حقوق در دانشگاه هاروارد است و دائماً در رسانه ها برای اظهارنظر در مسائل اقتصادی حضور می یابد. این فعال دموکرات، نخستین سناتور زن از ایالت ماساچوست، عضو سه کمیته در کنگره، صاحب ایده دفتر حمایت از حقوق مالی مصرف کننده در ایالات متحده و مشاور اوباما در همین حوزه بوده است.

وی نیز مانند سایر نامزدهای یادشده گفته که در انتخابات آینده نامزد نخواهد شد؛ البته اقبال دموکرات ها نیز به وی بر طبق نظرسنجی های دانشگاهی کمتر از کلینتون است. الیزابت دست کم می تواند با اثرگذاری بالایی که در میان دموکرات ها یافته، فضای مباحث انتخاباتی را تحت تأثیر قرار دهد، زیرا سه چهارم مردم دموکرات در آمریکا مانند وی به وجود نابرابری در فرصت های اقتصادی باور دارند.

6- نیکی هالی (Nikki Haley)

نخستین فرماندار زن در کارولینای جنوبی که پیش از آن نماینده مجلس ایالتی از 2005 تا 2010 میلادی بوده، طرفداران زیادی برای اعلام کاندیداتوری دارد. نیکی در 1972 از پدر و مادری هندی به دنیا آمد که با دو فرزند سنگاپوری به آمریکا آمده بودند. هالی که خانواده‌اش صاحب شرکت ثروتمندی هستند، کارشناسی ارشد حسابداری دارد و پیش‌تر خزانه‌دار و سپس رئیس انجمن ملی تاجران زن و عضو بسیاری از انجمن‌ها و گروه‌های اقتصادی و اجتماعی به ویژه در لکسینگتون بوده و هست. هالی به مذهب متودیسم (از فرَق پروتستان، دارای تعالیم سازمان یافته و طرفدار فقرا) گرایش دارد و اخیراً هم در سخنرانی خود علاوه بر پروژه‌ای عمرانی و اصلاح نظام مالیاتی، از تجهیز مدارس کم‌بضاعت در کارولینا سخن گفته است.

از 44 رئیس‌جمهور آمریکا، تا کنون 17 تن سابقه فرمانداری در دست‌کم یکی از ایالت‌ها را داشته‌اند و بعید نیست امروز یا فردا این جمهوری‌خواه جوان نیز نفر بعدی باشد، به ویژه اینکه در رأی‌گیری غیررسمی کمیته ملی حزب جمهوری‌خواه، هالی بیش از سایر نامزدها رأی آورده است و خود نیز تلویحاً تمایل خود به نامزدی را در انجمن فرمانداران جمهوری خواه در اواخر سال 2013 میلادی بیان کرد:«من به شدت طرفدار نامزدی فرمانداران برای ریاست‌جمهوری هستم... چون راحت‌تر می‌‌توان در مورد قابلیت‌های مدیریتی آنها در یک ایالت و اینکه چگونه کشور را مدیریت خواهند کرد، نظر داد.»

7- سارا پالین (Sarah Palin)

سارا پالین کمابیش برای ایرانیان نام‌آشنا است، زیرا وی علاوه بر فرمانداری آلاسکا در 2006 تا 2009 میلادی، به عنوان معاون اول مک‌کین نامزد جمهوری‌خواه در انتخابات 2008 معرفی شده بود. پالین متولد 1964، دارای پنج فرزند و کارشناس ارتباطات (روزنامه‌نگاری) است. سارا در جوانی رتبه سوم در رقابت‌های زن زیبا در آلاسکا و با تیمش قهرمانیِ جام بسکتبال آن ایالت را بدست آورد و حتی چندسال گزارشگر ورزشی بوده است. وی هم بخاطر ریاست بر حزب تندروِ تی‌پارتی و هم انجام اقدامات عجیب، در آمریکا به سیاستمداری خاص تبدیل شده است.

پالین تمایل شدیدی به گسترش بخش خصوصی و کاهش مالیات بر شرکت‌­ها دارد و شعارش در انتخابات 2008، اصلاح‌طلبی بیطرفانه و مقابله با اختلاس بود. وی همزمان به اعمال فشار بر یک افسر امنیت ایالتی برای رفع بازداشت از برادرخوانده‌اش متهم شد. پس از شکست مک‌کین، پالین به تحلیل‌گری در فاکس‌نیوز و اجرای برنامه تلویزیونی می‌پرداخت اما در طول 2010 و 2011 میلادی به تبلیغات انتخاباتی برای نامزدی حزب جمهوری­خواه در انتخابات 2012 پرداخت، گرچه نظرسنجی ها نشان می­داد از هر 10 آمریکایی، 7 تا 8 تن وی را درستکار اما برای ریاست­‌جمهوری کم­‌تجربه می‌­دانند.

نهایتاً وی در اکتبر 2012 طی بیانیه­ای از کاندیداتوری استعفا داد و اعلام کرد تمایل به پرورش و حمایت از سیاستمداران دارد تا رئیس‌­جمهوری شدن. اما هنوز ندای هواخواهانش بلند است و معتقدند هرکس به دور از تبلیغات منفی شبکه‌­های تلویزیونی، سخنرانی وی را بشنود، به وی رأی خواهد داد. پالین چند ماه پیش در مصاحبه‌­ای در پاسخ به پرسشی در مورد تمایل وی به نامزدی در 2016 گفت: «من هیچوقت نگفتم هیچوقت کاندید نمی­شوم... اما مطمئنم آمریکاییان بسیاری مانند من فکر می­کنند و توانمند هم هستند. بنابر این حتماً نباید من نامزد شوم».

8- سوزانا مارتینِز (Susana Martinez)

یکی دیگر از فرمانداران جمهوری‌‌خواه که حرف نامزدی‌اش مطرح شده، سوزانا مارتینز است. وی در انتخابات 2010 میلادی به عنوان اولین فرماندار زن در نیومکزیکو (ایالتی دموکرات‌منش) انتخاب شد. وی متولد 1959 است، با همسر دومش زندگی می‌کند و ویژگی‌های متمایزی دارد: بسیار سخنور؛ دارای مذهب کاتولیک؛ عضو حزب دموکرات تا 1995؛ هیسپَنیک (یعنی نژادش به آمریکای لاتین تعلق دارد) و نوه ژنرال ارتِگا از انقلابیون مکزیک در 1910 میلادی.

وی دکترای حقوق دارد و پیشتر مقام قضایی یکی از شهرستان‌های نیومکزیکو را برعهده داشته است. تام ریج فرماندار پیشین پنسیلوانیا و کریستین توریتی مدیر مالی کمیته ملی حزب جمهوری‌خواه، از کاندیداتوری مارتینز حمایت کرده است. سوزانا البته فعلاً بر مدیریت ایالتش و پیروزی در انتخابات میان‌دوره‌ای تمرکز کرده است ولی معتقد است از مدت‌ها پیش باید ریاست‌جمهوری زنان در آمریکا پیش می‌آمد.

9- کِلی آیوت (Kelly Ayotte)

آیوت، سناتور جمهوری­خواه از ایالت نیوهمپشایر و عضو شش کمیسیون تخصصی (عمدتاً امنیتی) است که نشان از توان بالای وی دارد. وی متولد 1968­ بوده و دو فرزند دارد. کلی نیز مانند مارتینِز دکترای تخصصی حقوق داشته، پیشتر دادستان کل بوده (البته در ایالت خود) و مانند راجرز یک همسر بازنشسته نظامی دارد.

آیوت یکی از نامزدهای معاون اولی رامنی در انتخابات گذشته بود، اما نهایتا پال رایان از طرف رامنی برگزیده شد. تحلیلگران معتقدند اگر آیوت حتی اگر می­خواهد معاون اول نامزد بعدی باشد، باید ابتدا به اسم نامزدی ریاست­‌جمهوری به تبلیغات بپردازد. آنچه وی را در این یکی دو سال بر سر زبان­ها انداخت، جدال وی با کروز در موضوع تعطیلی 16 روزه دولت آمریکا و تبلیغات پالین علیه وی بر سر حمایت کلی از طرح دموکرات­‌ها در اصلاح قوانین مهاجرت بود. لیز جانسون سخنگوی آیوت ادعا کرده آیوت دوست دارد همچنان در سنا باقی بماند.

10- کریستِن گیلبراند (Kirsten Gillibrand)

یک سیاستمدار زن وجود دارد که دکترای تخصصی حقوق دارد، سناتور دموکرات از ایالت نیویورک است و طرفدار حقوق همجنس­بازان، اما با این همه، وی هیلاری کلینتون نیست. کریستِن گیلبراند با همه این شباهت­‌ها، برخلاف هیلاری، کاتولیک است. تنها رئیس‌­جمهور کاتولیک در تاریخ آمریکا، کندی بود که ترور شد.

گیلبراند پیش­تر نماینده مجلس بوده است. با پیگیری وی، 20 سناتور زن برای مهمانی شام به کاخ سفید دعوت شدند و با اوباما جلسه داشتند. دغدغه‌­های پنجگانه وی عبارت است از: افزایش حداقل دستمزد، عمومی‌ساختن پیش­‌دبستانی، ارزان­‌ساختن پرستاری از کودک، اعطای مرخصی به افراد شاغل برای نگهداری از خانواده بیمار یا باردار خود در خانه و نهایتاً درآمد برابر برای زنان نسبت به مردان. کریستِن در پاسخ به خبرنگار تایم در مورد نامزدی در انتخابات 2016 گفت: «من بالاخره روزی به آن فکر می کنم، ولی نه در آینده نزدیک... هیلاری کلینتون اولین رئیس‌­جمهور زن ما خواهد بود.» وی اخیراً درگیر طرحی پیرامون آزارهای جنسی در محیط­‌های دانشگاهی و نظامی بوده است..

11- میشل باکمَن (Michele Bachmann)

باکمن سناتور ایالتی در مینه­‌سوتا بود که توانست در سال 2007 میلادی به مجلس نمایندگان آمریکا راه یابد، اما ستاره این سیاستمدار جمهوری­‌خواه آن­چنان که خودش انتظار داشت، صعود نکرد. وی از سال 2011 میلادی برای انتخابات ریاست­‌جمهوری، ستاد تبلیغاتی به راه ­انداخت و مورد حمایت تی­‌پارتی هم قرار گرفت، ولی نه تنها موفق نشد بلکه مجبور شد قرضی را که داشت از صندوق ستاد تبلیغات خود برای انتخابات مجلس بپردازد.

میشل در آخرین مصاحبه خود اعلام کرد اگر چه بسیاری از آمریکاییان آماده یک رئیس‌­جمهور زن نیستند، اما این بار زودتر به ریاست­‌جمهوری آینده می­اندیشد و اگر رقیبش کلینتون باشد، عملکرد وی در وزارت خارجه را به ویژه در مسأله لیبی زیر سؤال می­برد، ضمن اینکه وی برخلاف اوباما یک نامزد «جدید و متفاوت» نیست. برخی از دموکرات­‌ها از ورود وی به مبارزات انتخاباتی حمایت کرده­اند زیرا معتقدند سیاست­‌هایی که وی دنبال می­کند، همان مواردی است که موجب کاهش محبوبیت جمهوری­خواهان شده: عدم حمایت از حقوق مهاجران، مخالفت با برابری در ازدواج، حمایت از تعطیلی دولت، مخالفت با لایحه اوباما در حوزه درمان.

تنها زن جمهوری‌خواهی که تا کنون با اعلام قطعی، به دنبال نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است. کارلی 60 ساله پیش‌تر یک مدیر اجرایی در حیطه کسب و کار بوده است. فعالیت‌های عمده وی از سال 1980 آغاز شد و توانست به رده‌های علی اجرایی شرکت عظیم مخابراتی AT&T دست یابد.

بعدها طی سال‌های 1999 تا 2005 مدیر ارشد شرکت هیولت پاکارد (HP) شد، شرکتی که یکی از 20 کمپانی برتر آمریکایی بوده است، وی هرچند در آن سال‌ها موفق شد هیولت پاکارد را به بزرگترین شرکت در مقایس جهانی در تولید رایانه‌های شخصی تبدیل کند، اما در پی بحران صنعت فناوری اطلاعات و کاهش 50 درصدی ارزش سهام این شرکت از مقام خود برکنار شد.  

بر خلاف اکثر نامزدهای دیگر که تصمیم خود در باره وارد شدن به رقابت انتخاباتی را در همایش های بزرگ اعلام کرده اند، کارلی فیورینا تصمیم خود برای نامزدی در انتخابات را دربرنامه تلویزیونی «صبح بخیر» شبکه ای بی سی که در سراسر آمریکا پخش می شد، اعلام کرد.

وی در اولین واکنش به حضور هیلاری کلینتون به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری از سوی حزب دموکرات گفت: من از هیلاری کلینتون خوشم می آید اما او قابل اعتماد نیست.

وی در سال 2010 از سوی جمهوری‌خواهان برای انتخاب به عنوان سناتور ایالت کالیفرنیا اعلام نامزدی کرد. فیورینا پیش‌تر و در انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 آمریکا از جمله مشاوران جان مک‌کین، نامزد حزب جمهوری‌خواه بود.

13- آنجلینا جولی (Angelina Jolie)

بازیگر، کارگردان، نویسنده، فیلمنامه نویس و رئیس‌­جمهور؟ بعید نیست این بازیگر 39 ساله که شش فرزند دارد و پیش از همزیستی با بِرَد پیت (بازیگر هالیوود) دو همسر دیگر (آنها هم بازیگر) داشته، روزی این عنوان آخر را نیز برای خود کسب کند. پیش از وی ریگان این راه را در دهه 1980 باز کرد، هنگامی که نه تنها به سرعت از یک بازیگر به رئیس‌­جمهور تبدیل شد، بلکه حزب جمهوری­خواه را نیز در ریل جدیدی انداخت. آرنولد شوارتزنگر نیز از 2003 تا 2011 میلادی فرمانداری کالیفرنیا را در اختیار داشت. به جز جولی برخی دیگر از بازیگران زن و مرد نیز برای کاندیداتوری مطرح هستند اما با احتمال بسیار کمتر: پاریس هیلتون، اُسکار وینر.

آنجلینا جولی ثروت و شهرتش را از صنعت سینما گرفت اما حضورش در عرصه سیاست از آنجا شروع شد که وی سفیر صلح سازمان ملل (از 2001) و کمیسیونر ویژه آن در امور پناهندگان شد. وی فعالیت­‌های بشردوستانه‌­اش در مورد زنان و کودکان را بهانه عدم احتمال حضورش در میان نامزدهای ریاست­‌جمهوری کرده و با تردید بیان داشته: «مطمئن نیستم اگر واقعاً رئیس­‌جمهور شوم، بتوانم اثرگذار باشم.». جولی به حزبی گرایش ندارد اما یو.اس. ویکلی نقل کرده جولی نیز مانند پدرش وُیت، «از اوباما متنفر است» زیرا وی را یک سوسیالیست نقابدار می­داند. جولی خود در یک مصاحبه در مورد عملکرد اوباما گفت: «نقاط درخشانی در عملکرد وی وجود دارد که به پیش می­رود؛ و البته چیزهای دیگری که آزاردهنده است.» شاید فکر کردن به اینکه روزی او رئیس جمهور آمریکا شود بسیار بعید به نظر برسد؛ نظر ما هم همین است. اما در مورد ریگان هم چنین نظراتی وجود داشت...

جمع­‌بندی

نامزدهای ریاست­‌جمهوری در آمریکا عمدتاً از میان سناتورها و فرمانداران برگزیده می­‌شوند. وضعیت دو حزب در این مورد با یک نگاه بلندمدت، چندان متفاوت نیست: تا کنون 20 فرماندار دموکرات و 15 فرماندار جمهوری­خواه از میان زنان آمریکا به قدرت رسیده‌­اند. 16 نفر از 20 سناتور زن فعلی، دموکرات هستند. چهار نفر از پنج فرماندار زن، جمهوری خواه هستند.

هنوز بسیاری از نامزدهای مرد برای انتخابات آینده مطرح هستند و زنان برای رسیدن به این کرسی، باید رقیبان سرسختی را از پیش رو بردارند، مثلاً در مورد حزب جمهوری­خواه باید از کریس کریستی فرماندار نیوجرسی، رَند پال نماینده کنگره از ایالت کنتاکی، تِد کروز سناتور از ایالت تگزاس برای نامزدی یاد کرد. ضمن اینکه معرفی همزمان دو زن برای نامزدی ریاست­‌جمهوری و معاون اولی از طرف دو حزب حاکم، احتمال کمتری دارد. احتمالاً گزینه‌­ای که پیش‌­روی مردم قرار خواهند داد، یک مرد در کنار خود خواهد داشت.

در این انتخابات، موضع‌­گیری نامزدها در مورد مسائل جاری، بسیار تعیین­‌کننده است چون: تکمیل پروژه خط لوله کیستون توسط دولت که مخالف نظر طرفداران محیط زیست است؛ شکاف درآمدها؛ لوایح دولت در حوزه بهداشت و درمان؛ بحران­‌های منطقه‌­ای و جهانی مانند تنش با روسیه در اوکراین و در سوریه با ایران. بسیاری از نامزدهای یادشده، فرمانداران، نمایندگان یا سناتورهایی هستند که اگر دوباره انتخاب نشوند، ستاره اقبالشان در آسمان رقابت­‌های 2016 افول خواهد کرد.

به هر حال نامزد انتخابات آینده باید توان ایجاد شرایط جدیدی در افکار عمومی و حزب خود را داشته باشد، زیرا با توجه به عملکرد دو حزب حاکم در دهه‌­های گذشته، آمار آمریکاییانی که میل به بیطرفی دارند تا طرفداری از یک حزب، هر روز بیشتر می­شود. تنها یکی از راه­‌ها برای ایجاد شرایط جدید، زن‌­بودن است که البته به صورت فزاینده‌­ای در رسانه­‌های آمریکایی دنبال می­شود.

آمریکا با وجود ادعای رهبری دموکراسی در جهان، بیست و هفتمین کشوری بود که به زنان حق رأی داد. احتمالا در رسیدن زنان به ریاست جمهوری نیز همین ترتیب وجود دارد. پیش از آمریکا بسیاری از کشورها از جمله استرالیا، انگلیس، کانادا، آلمان، هند، ایرلند، پاکستان و ... بالاترین منصب اجرایی خود را به یک زن دادند. استراتژیست دموکرات، کریس لیهان بر این باور است که این همه بحث و حدس در مورد یک رئیس جمهور زن، نشان می‌دهد روزگار حکومت انحصاری مردها در آمریکا نیز به پایان رسیده است.

زنان آمریکا اولین بار در 1925 به فرمانداری ایالت رسیدند: نِلی راس در ویومینگ؛ اولین بار در 1932 میلادی سناتور فدرال شدند: کتی هاراوی از آرکانزاس؛ آیا در 2016 میلادی برای اولین بار، رئیس‌­جمهور یا معاون اول از میان زنان سیاستمدار آمریکایی انتخاب خواهد شد؟

منابع و مآخذ:

http://2016.presidential-candidates.org/Fallin/

http://2016.presidential-candidates.org/Hassan/

· http://2paragraphs.com/2014/04/is-new-hampshire-governor-maggie-hassan-the-next-vice-president/

http://710keel.com/stonecipher-ayotte-should-be-gops-2016-presidential-candidate/

· http://americanoverlook.com/breaking-news-michelle-obama-to-run-for-president-in-2016-barack-as-vp

· http://cjonline.com/blog-post/lucinda/2014-01-29/cathy-mcmorris-rodgers-%E2%80%93-our-next-president

· http://dailycaller.com/2013/11/21/nikki-haley-id-prefer-a-governor-for-next-president-video/

· http://edition.cnn.com/2008/POLITICS/08/29/palin.republican.vp.candidate/

· http://en.ria.ru/culture/20120112/170715908.html

· http://fivethirtyeight.com/datalab/elizabeth-warren-wouldnt-be-2016s-obama-but-she-could-be-its-john-edwards/

http://kfor.com/2014/07/28/gov-fallin-demands-answers-from-president-obama-about-illegal-immigrant-children-at-fort-sill/

http://newsok.com/gov.-mary-fallin-rules-out-presidential-run-defends-job-poaching-in-d.c.-speech/article/3883973

· http://politicalticker.blogs.cnn.com/category/condoleezza-rice/

· http://projects.wsj.com/campaign2012/candidates/view/maggie-hassan--NH-G

· http://theweek.com/article/index/205108/sarah-palins-rumored-2012-run-a-timeline

· http://usconservatives.about.com/od/campaignselections/a/Sarah-Palin-In-2016.htm

http://www.cbsnews.com/news/michele-bachmann-on-a-2016-presidential-bid-theres-a-chance/

· http://www.csmonitor.com/USA/Elections/President/2012/0410/Beyond-Hillary-Clinton-Eight-Democrats-who-might-run-if-she-doesn-t/Hillary-Rodham-Clinton

· http://www.foxbusiness.com/economy-policy/2014/07/23/michelle-obama-said-to-knock-hillary-clintons-presidential-aspirations/

http://www.huffingtonpost.com/2012/07/29/kelly-ayotte-mitt-romney_n_1715882.html#slide=661613

http://www.huffingtonpost.com/2012/12/07/michele-bachmann-campaign-debt_n_2257855.html

· http://www.huffingtonpost.com/2013/03/14/hillary-michelle-in-2016-clinton-obama-dream-team_n_2876253.html

http://www.huffingtonpost.com/tag/michele-bachmann-presidential-campaign/

· http://www.inquisitr.com/1360714/angelina-jolie-hates-barack-obama-report/

o http://www.maggiehassan.com

http://www.minnpost.com/eric-black-ink/2013/07/washington-post-chances-amy-klobuchar-president-2016

· http://www.newsmax.com/Politics/martinez-white-house-run/2013/11/05/id/534928

http://www.newsmax.com/Politics/Michele-Bachmann-Obamacare-female-president/2014/02/21/id/553951/#ixzz38U231JUU

· http://www.nwhm.org/online-exhibits/president/president.html

· http://www.nydailynews.com/news/politics/election-2016-closer-candidates-article-1.1429652#ixzz39yNH523I

· http://www.nytimes.com/2014/04/23/us/politics/with-eyes-on-possible-clinton-run-questions-on-room-for-other-women.html?_r=0

· http://www.pennlive.com/midstate/index.ssf/2014/04/two_top_pa_gop_figures_back_ne.html

http://www.politico.com/story/2013/04/kirsten-gillibrand-run-for-president-90706.html

· http://www.politifact.com/new-hampshire/statements/2013/sep/27/nh-afl-cio/new-hampshire-afl-cio-says-maggie-hassan-only-fema/

· http://www.realclearpolitics.com/video/2014/03/08/sarah_palin_on_a_2016_run_ill_never_say_never.html

http://www.theatlantic.com/politics/archive/2013/11/amy-klobuchar-for-president/281463/

http://www.thedailybeast.com/articles/2014/02/27/the-gop-already-has-a-2016-front-runner-for-vice-president.html

· http://www.theguardian.com/world/2011/oct/06/sarah-palin-not-run-president

http://www.usatoday.com/story/news/politics/2013/11/26/kirsten-gillibrand-2016-president-democratic-nomination/2066763/

http://www.usatoday.com/story/news/politics/2014/07/22/bachmann-presidential-bid/13020225/

· http://www.usatoday.com/story/theoval/2013/08/15/barack-michelle-obama-hillary-clinton-2016-presidential-race/2659723/

· http://www.usnews.com/news/blogs/washington-whispers/2014/02/28/tom-ridge-wants-new-mexico-gov-susana-martinez-to-run-for-president

· http://www.washingtonpost.com/blogs/the-fix/wp/2012/08/30/condoleezza-rice-stamps-her-ticket-for-20162020/

· http://www.washingtonpost.com/politics/mcmorris-rodgers-comes-through-for-gop-in-response-to-state-of-the-union/2014/01/29/3e8f3dd0-88b1-11e3-833c-33098f9e5267_story.html

· https://www.american.edu/spa/wpi/upload/2012-Men-Rule-Report-web.pdf