ورود مجدد فضاپیمای ناسا و ژاپن به زمین

این ورود مجدد مرگبار، پایانی بر عمر طولانی ماهواره‌ای بود که از همه انتظارات پیشی گرفته بود. ماهواره TRMM در ابتدا قرار بود برای سه سال به کار بپردازد، اما تا 17 سال به ماموریت خود ادامه داد و حجم ارزشمندی از اطلاعات علمی را از زمان پرتاب بر روی موشک H-II ژاپن در نوامبر 1997 ارائه کرد.

این ماموریت مشترک سرانجام در 15 آوریل (26 فروردین) به پایان رسید.

ماهواره TRMM پنج ابزار را با بسته‌ای شامل سه حسگر بارش PR, TMI و VIRSو دو ابزار مرتبط LIS و CERES را با خود به همراه داشت.

به گفته ناسا، داده‌های این ماهواره به استاندارد جهانی برای پیش‌بینی بارش باران تبدیل و به تحقیقاتی منجر شد که درک محققان را از ساختار و سیر تحول طوفان‌های گرمسیری ، ویژگی‌های سیستم همرفتی، ارتباط رعد و برق و طوفان، مدلسازی آب‌وهوا و اثرات انسان در بارش باران ارتقا بخشید.

احتمالا حدود 12 قطعه زباله فضایی از این ماهواره تقریبا 13 تنی از برخورد با جو نجات پیدا کرده و به سطج زمین برسند. احتمال برخورد هر کدام از این قصعات با هر نقطه از زمین، نزدیک به یک در 4200 بوده که احتمال نسبتا ضعیفی است.

از وزن کلی این ماهواره احتمالا 96 درصد آن به زمین نخواهد رسید. بخشهایی که انتظار می‌رود به سطح زمین برخورد کنند، از جنس تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ هستند و هیچ ماده سمی در آن‌ها نخواهد بود.

آخرین فضاپیمای ناسا که مجدد به جو زمین وارد شده بود، ماهواره تحقیقات جو بالایی (UARS) در سپتامبر 2011 بود که هیچ بخشی از آن به سطح زمین نرسید.