«فرناندز» طی این تحلیل رابطه موجود بین چند حادثه رخ داده در کشورش را مورد تحلیل قرار داده که به شرح زیر میباشد:
ما اکنون مقابل روش کار چندین شخصیت جهانی قرار گرفتهایم که عملیاتهای سیاسی از هر نوعی را در سطح بینالمللی انجام داده و به حاکمیت دولتهای ملی نیز آسیب میرسانند.
«آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا در سال 2013 با مقامات جامعه محلی یهودیان دیدار کرده و اعلام میکند که حاضر است از منابع و مدارک خود به منظور تخریب تمامی موارد ذکر شده در تفاهمنامه امضا شده بین ایران و آرژانتین استفاده کند، وی پس از این مسئله تأکید میکند که در این راه همکاری «پائول سینگر» شناخته شدهترین چهره از مقامات صندوق کرکس و میلیاردر و اولین شاکی پرونده بدهی دولت آرژانتین با او امری ضروری محسوب میشود.
این درحالی است که نکات گفته شده از سوی «خورخه البائون» رئیس سابق مرکز دایا نیز در این رابطه در ستونی در روزنامه «پاخینا دوسه» دارای مواردی قابل توجه و مورد بحث است.
من به سخنان ضد و نقیض بسیاری از مقامات جامعه در مورد شکایت «نیسمن» از دولت (مبنی بر متهم اعلام کردن رئیس جمهور و وزیر امور خارجه به سرپوش گذاشتن روی اقدامات متهمین و مظنونین پرونده حمله به آمیا در آرژانتین) را بررسی کردم چه کسانی که موافق او و خواستار کمک به وی بودند چه آنهایی که همچنان در شک و تردید بوده و به دنبال منبع هزینههای صرف شده در این راه بودند.
با توجه به موارد افشا شده و سخنان روزنامهنگاران وابسته به آمیا و دایا که به شدت با تفاهمنامه بین آرژانتین و ایران مخالف بودند باید بگویم که «سینگر» اقدامات بسیاری از نهادهای غیردولتی را که همانند لابیهای واقعی آمریکایی علیه سیاستهای بینالمللی عمل میکردند را از نظر مالی حمایت میکند.
پس از ژانویه 2013 و انتشار خبر تفاهمنامه با ایران مقامات صندوق کرکس تصمیم گرفتند تا این مسئله را به گونهای با پرونده خود ترکیب کرده و از آن برای گفتوگو با ما استفاده کنند، آنها همچنین از سویی دیگر به برقراری ارتباط با رهبران و سیاستمداران آرژانتینی پرداخته و خواستار ارائه هرگونه همکاری برای سرنگونی دولت آرژانتین و لغو تفاهمنامه شدند.
من علاوه بر تشریح چگونگی حمایت مالی شدن این گروهها و اقدامات آنها به بررسی رابطه بین «مارک دوبوویتز» مشاور یکی از نهادهای آمریکایی و دوست شخصی «نیسمن» نیز پرداختهام.
همانطور که در سخنان قبلیام اشاره کردم ما در حال حاضر مقابل روش کاری از سوی شخصیتهای جهانی هستیم که نه تنها به حاکمیت دولتهای ملی آسیب میزنند و در عملکرد خود تنها از زور استفاده میکنند بلکه در عملیاتهای سیاسی و بینالمللی خود از هر روش و شکلی نیز بهرهمند میشوند؛ آنها مانند لابیهایی عمل میکنند که همیشه با همکاری یکدیگر به حملات مالی و رسانههای بینالمللی یا بدتر از همه اقدامات مخفیانه از سوی سرویسهایی که بیثبات کردن کشور را دنبال میکند میپردازند.
ما باید اقدامات این لابیها را با دید ژئوپولیتیک و از سوی قدرتهای بینالمللی نگاه کنیم، گاهی اوقات اقدامات آنها بازتابی جهانی دارد مانند کارشکنیهایی که مانع از برقراری صلح بین کشورهایی از جمله آمریکا و ایران در بحث انرژی هستهای شده و یا مانع از پیش رفتن همکاریها و برقراری عدالت برای قربانیان حادثه آمیا بعد از 21 سال میشود.
بله همانطور که پاپ نیز در مورد مذاکرات ایران و گروه 1+5 اعلام کرد که این اقدام نخستین گام به سوی جهانی دوستانهتر و امنتر خواهد بود؛ چرا که هنوز هم برای خیلیها صلح بهترین وسیله برای دستیابی به امنیت جهانی به شمار میرود، واقعا جای تأسف دارد که تنها قدرتمندان که تعداد کمی را تشکیل میدهند این مسئله را متوجه نمیشوند و یا بدتر از آن به این موضوع اهمیت نمیدهند چون به نفعشان نمیباشد.
به گزارش فارس، درگیری بین آرژانتین و صندوق کرکس از سال 2014 پس از ادعای باز گرفتن مبلغی اضافه بر حق واقعی این صندوق آغاز شده و با رأی «توماس گریسا» قاضی آمریکایی این پرونده در دادن بدهی آرژانتین به این صندوق پیش از سایر بدهیهایش شدت بیشتری گرفت.
این در حالی است که این کشور آمریکای جنوبی مدتی بعد
توانست با تصویب لایحهای مبنی بر تجدید ساختار بدهیهای دولتی به منظور
حل مشکل خود با صندوق کرکس در سازمان ملل گامی مهم در برابر مقامات
آمریکایی این صندوق در روند این پرونده برداشته و پیروزی خود مقابل آنها
را جشن بگیرد.
بر طبق آمار بدست آمده آرژانتین در خصوص طرح تجدید نظر در ساختار بدهیهای
دولتی موفق به کسب 124 رأی مثبت، 41 رأی ممتنع و 11 رأی مخالف در سازمان
ملل شد.
بنابراین طرح آرژانتین میتواند توسط روشی قانونی ساختار بدهی خود به صندوق
کرکس را تغییر دهد، ساختاری که به طمع مسئولان این صندوق افزایش قیمت
ناعادلانهای در خود داشته و اقتصاد آرژانتین را به طرز جدی تهدید می کند.
صندوق کرکس به کشورهایی که دچار مشکلات اقتصادی شدهاند وام داده، اما با
ادعای پس گرفتن مبلغ گزافی از این کشورها، آنها را با بحرانی دیگر روبرو
کرده است.
از سویی دیگر «نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا نیز کمی قبل از مرگ خود، رئیسجمهور و «هکتور تیمرمن» وزیر امور خارجه این کشور آمریکای جنوبی را به سرپوش گذاشتن روی اقدامات متهمین و مظنونین پرونده حمله به آمیا در سال 1994 میلادی محکوم کرده بود؛ این حادثه 85 کشته و بیش از 300 زخمی بر جای گذاشت.
در مقابل اتهامات وارد شده از سوی دادستان، دولت آرژانتین علاوه بر رد شکایت «نیسمن»، وی را دروغگو توصیف کرد و اقداماتش را به عملیاتی از سرویسهای اطلاعاتی نسبت داد.
جسد بیجان دادستان ویژه پرونده آمیا شب 18 ژانویه (28 دی 93) به همراه یک تفنگ با کالیبر 22 در حمام محل سکونتش یافت شد.
مرگ «نیسمن» توسط مخالفین دولت و گروههای قدرتمند و برخی رسانههای ارتباط جمعی به ابزاری برای ارتباط دادن قوه مجریه با این اتفاق ناگوار تبدیل شده است.
رئیسجمهور آرژانتین در این خصوص اذعان داشت نسبت به این مسئله که مرگ «نیسمن» به عنوان عنصری در عملیات ضد دولتی این کشور مورد استفاده قرار گرفته متقاعد شده است.
دادستان ویژه پرونده آمیا نیز به داشتن ارتباطات مستقیم با سرویسهای اطلاعاتی آمریکایی متهم شده بود؛ اسناد منتشر شده توسط ویکی لیکس در سال 2010، ارتباطات وی را با کارمندان سفارت ایالات متحده آمریکا در «بوینوس آیرس» افشا کردند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com