توافق اوباما با ايران مضحکه اي بيش نيست

گروه بین الملل، تایمز اسرائیل نوشت زمانی که تحت عنوان یک قرار داد راه برای دست یابی به بمب اتمی برای یک رژیم خطرناک هموار می شود، باید پذیرفت که نمایشی مضحک رخ داده نه این که رویکردی دیپلماتیک به نتیجه رسیده است.

به گزارش بولتن نیوز، پایگاه اینترنتی این روزنامه صهیونیستی در تحلیلی به قلم دیوید هورویتز نوشت، بار دیگر باراک اوباما رئیس جمهور و جان کری وزیر امور خارجه آمریکا تعهد کردند آنها و شرکای مذاکره کننده شان در گروه پنج بعلاوه یک هرگز توافق بدی را درباره برنامه هسته ای ایران امضا نخواهند کرد.
آیا آنها به همان اندازه که سخن می گویند، عملکرد خوبی خواهند داشت. آنها در لوزان چارچوب توافق بدی را امضا نکردند. آنها فقط درباره یک اصل توافق کردند و آن را امضا نشده رها کردند و اجاز دادند تفسیرهای چندگانه درباره آن مطرح شود.
ان چیزی که در روند مذاکرات تیم آمریکایی و شرکایش در مذاکرات با ایران بیش از پیش آشکار شد، این است که آنها بازیچه ایرانی ها قرار گرفته اند.
باید در نظر داشت آن چیزی که ایرانی ها را به پای میز مذاکرات کشاند، فشارهای فلج کننده تحریم های بین المللی بود. اما جامعه بین المللی به ایران اجازه داد در شرایطی میز مذاکرات را ترک کند که بخش اعظم برنامه هسته ای اش فعال بماند و نیز تحریم ها علیه آن نیز لغو شود.
شگفت انگیزتر این که در این مذاکرات هرگز از ایران خواسته نشد به تلاش های نظامی هسته ای خود اعتراف کند. همچنین جای تعجب است که از ایران خواسته نشد برنامه توسعه موشک هایش را متوقف کند. جای تعجب است که در جریان مذاکرات هرگز توقف حمایت های ایران از تروریسم پیش شرط لغو تحریم ها اعلام نشد و هرگز از تهران خواسته نشد حمایت های مالی و نظامی خود را به حزب الله لبنان و حماس و دیگر گروه های اسلامی تندرو و نیز ادعاهای ضداسرائیلی خود را پایان دهد. به همین علت هیچ یک از کسانی که جریان مذاکرات دولت اوباما و ایران را دنبال می کرد هرگز انتظار نداشت هیچ یک از این موضوعات و این حوزه ها در مذاکرات مطرح شود.
اما این توافق حتی بدتر از آن چیزی است که بتوان تصور کرد. قرار نیست راکتور آب سنگین اراک برچیده شود. چرا؟ زیرا این بهترین توافقی بود که می توانستیم به ان دست یابیم. تاسیسات غنی سازی فردو، که به طور پنهانی و در زیر کوهها ساخته شده است، تعطیل نخواهد شد. چرا؟ به این علت که این بهترین قراردادی بود که می توانسیتم به آن دست یابیم. قرار است هزاران دستگاه سانتریفوژ ایران فعال بمانند.
هزاران دستگاه دیگر نیز غیرفعال باقی خواهند ماند. چرا؟ زیرا این بهترین توافقی بود که می توانستیم به آن دست یابیم.
کمتر از یک هفته پس از توافق لوزان، بیش از پیش پارامترهای اصلی آن چالش برانگیز شده اند.
آیا تحریم های بین المللی در یک مرحله لغو خواهند شد، آیا این لغو تحریم ها به میزان پایبندی ایران به تعهداتش بستگی دارد یا این که بلافاصله پس از امضای توافق یکجا لغو می شوند؟ هنوز این موضوع مشخص نیست. آیا بازرسان بین المللی سازمان ملل اجازه خواهند یافت، در هر زمان و هر تاسیسات اتمی ایران را بازرسی کنند؟ این موضوع نیز هنوز مشخص نیست. آیا ایران ملزم خواهد شد بخش اعظم ذخایر اورانیوم غنی شده خود را از کشور خارج کند؟ این موضوع نیز نامشخص است. آیا به ایران اجازه داده می شود سانتریفوژهای کنونی خود و دیگر سانتریفوژهای پیشرفته خود را فعال نگه دارد- که این دستگاه ها زمان فرار هسته ای تهران را سریعتر می کنند؟ این موضوع نیز هنوز مشخص نیست.
اوضاع از این هم وخیم تر خواهد شد. ایرانی ها اخیرا ادعا کرده اند این توافق به آنها اجازه می دهد تزریق گاز را به سانتریفوژهای بسیار پیشرفته آی آر-8 خود آغاز کنند. این سانتریفوژها سریعتر از سانترفیوژهای آی آر-1 اورانیوم بیست درصد غنی سازی می کند. همچنین بر اساس گزارش خبرگزاری های ایرانی، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه و علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران روز سه شنبه ادعا کرده اند از نخستین روز اجرایی شدن توافق نهایی، ایران سانتریفوژهای آی آر-8 را فعال می کند. لازم به گفتن نیست که این توافق یک مضحکه بیشتر نیست.