بی‌داد حقوق بشر در زندان‌های امریکا / 1

گروه بین‌الملل - واشنگتن پست در گزارشی افشا کرد: زندانیان بسیاری در سلول های انفرادی ندامتگاه های آمریکا در حال مرگ هستند و آمریکا از این حیث با یک کشور با حاکمی دیکتاتور قابل مقایسه است. واشنگتن پست نوشت: 'اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا ' در ایالت تگزاس، اخیرا گزارشی اسف بار از وضعیت زندانیان در سلول های انفرادی زندان های این ایالت تهیه کرده و قرار است پنجشنبه این هفته گزارش خود را منتشر کند. نگاهی به نمونه ای از شکواییه های این زندانیان در گزارش مزبور، عمق فاجعه را روشن می سازد.

به گزارش بلوتن، یک زندانی گفته است :'من سلامت عقل خود را از دست داده ام.'. دیگری می گوید :' هیچ نوری در سلول نیست. نمی توان فرق شب و روز را از هم تشخیص داد. معلوم نیست شما دارید رو به جلو حرکت می کنید یا رو به عقب. شما گم شده اید'. یک زندانی دیگر می گوید: ' افسردگی و خودزنی در من شدیدتر شده است '.

زندانیان در این سلول ها دچار جنون و هذیان گویی، توهم، عادات غیر عادی در خواب، خود ارضایی و جیغ و فریاد کشیدن های بی وقفه می شوند. اتحادیه مزبور با درج همه این موارد در گزارش خود, از مسئولان ایالت تگزاس خواست تا اصلاحات کلی در امور زندان ها ایجاد شود. واشنگتن پست ادامه می دهد: تگزاس بدترین ایالت از حیث شرایط جهنمی زندان ها و سلول های انفرادی اش نیست. وضعیت این ایالت در سال های اخیر کمی بهبود یافته است.

از سال 2006 ایالت تگزاس دست به یک سری اصلاحات در امور زندان ها و سلول های انفرادی اش زد و شمار زندانیانی را که در این سلول ها نگهداری می شوند را به 34 درصد از کل کاهش داد. اما هنوز هم زندانیان بسیاری در این سلول های متروک رها مانده اند. اتحادیه مزبور در گزارش خود اشاره می کند که بیش از 4 درصد زندانیان تگزاس یعنی معادل بیش از 6 هزار نفر در سلول های انفرادی نگهداری می شوند یعنی این انسان ها بطور میانگین تقریبا 4 سال در انزوای کامل هستند و در شبانه روز 22 ساعت از عمر خود را در سلولی در ابعاد 60 فوت مربع سپری می کنند.

تنها ایالتی که در این زمینه شاهد رونق بوده است ایالت می سی سی پی است که تعداد سلول های انفرادی خود را به 4/1 درصد کاهش داده است. تگزاس هم همانند بسیاری از ایالت های دیگر، زندانیان روانی را در سلول انفرادی نگهداری می کند، در حالیکه این دست زندانیان در مقایسه با زندانیان عادی احتیاج به مراقبت بیشتری دارند. زندانیان روانی در سلول انفرادی معمولا علائم بیماری شان افزایش می یابد. ایالت تگزاس تعداد انبوهی از جانیان خطرناک را هم در سلول های انفرادی حبس می کند تا از بار خشونت بند عمومی زندان کاسته شود. در اکثر موارد اقامت طولانی مدت در زندان های انفرادی، عامل افزایش بیماری روانی و یا رفتارهای خشونت آمیز و مجرمانه زندانیان می شود.

وکلا و مشاوران حقوقی ایالت تگزاس خواستار اصلاح وضعیت زندان های ایالت شده اند. ازجمله اصلاحات پیشنهاد شده رصد مرتب شرایط سلامت روانی زندانیان است و نیز اینکه زندانیانی که بسیار خطرناک تشخیص داده می شوند در زندان هایی با مراقبت خاص و نه در سلول انفرادی نگهداری شوند. هیچ فردی پیش بینی نمی کند مشکل سلول های انفرادی در زندان های امریکا به زودی حل گردد. واشنگتن پست اشاره می کند: تا هنگام ایجاد اصلاحات خواسته شده، سلامت بسیاری در زندان های ایالت تگزاس آمریکا روز به روز به تحلیل می رود.

در ایالات متحده، حقوق بشر توسط محاکم قضایی نقض می‌شود که امری عادی به شمار می‌رود. سوء استفاده‌های نیروی پلیس در سطحی بسیار وسیع می‌باشد. گزارش ناظران حقوق بشر ، گویای این مطلب است که از زمان حملات 11 سپتامبر، وزارت دادگستری آمریکا با اعمال نفوذ، حداقل 70 نفر را بدون هیچ اتهامی به زندان انداخته است. واشنگتن پست گزارش داد که شکایات و پرونده‌های شهروندان از گزارش‌های سوء استفاده اداره پلیس نیویورک، از سال 2001 تا 2005، 60% افزایش یافته است.

کِرگ فاترمن استاد حقوق دانشگاه شیکاگو-- که در حال بررسی چگونگی رسیدگی اداره پلیس شیکاگو به شکایات مردم علیه پلیس است –اذعان داشت که از 5سال پیش تا کنون، 662 افسر از 13500 پلیس شیکاگو، موضوع شکایت 10 شاکی یا بیشتر بوده‌اند و همچنین وی تصویری از تبانی، بخشش و عدم مجازات آنها را مشاهده کرده است. در سپتامبر 2014 6 نفر از اعضای گروه عملیات ویژه پلیس شیکاگو به جرم سرقت، آدم ربایی و دستگیری بی مورد افراد بی گناه بازداشت شدند. تحقیقات نشان داد که بخش رسیدگی به تخلفات افسران، از 4سال پیش از این اقدامات آگاه بوده و هیچ گونه اقدام انضباطی علیه آنها انجام نداده است.

صبح روز 25 نوامبر، 5 افسر اداره پلیس نیویورک، خودرویی را با 3 سرنشین غیر مسلح که با یک خودروی پلیس برخورد کرده بود، با 50 گلوله هدف قرار دادند. 21 گلوله به این خودرو اصابت کرد و یکی از سرنشینان آن کشته و 2 نفر دیگر مجروح شدند. در روز 5 دسامبر نیز از شان جوزف مید افسر پلیس لس آنجلس نوار ویدیویی به دست آمد که در آن، وی در حال خفه کردن و شکنجه پسری 16 ساله در اداره مرکزی پلیس بود. اعمال این افسر پلیس توسط دوربینی که در یک صندلی نصب شده بود، ضبط شده است.

بی عدالتی قضایی در آمریکا بسیار تکان دهنده است. تحقیقی یک ساله توسط نیویورک تایمز، نشان دهنده حجم عظیمی از سوء استفاده‌ها و بی عدالتی‌ها در دادگاه‌های دولتی در شهرها و روستاهای نیویورک می‌باشد. در بعضی از موارد، متهمان بدون حکم و محاکمه زندانی شده‌اند. «آسوشیتد پرس» در 4 مارس 2014گزارش داد که تقریباً سوابق 5000 متهمی که از سال 2013 تا 2014 در دادگاه فدرال پرونده داشته‌اند، به طور کاملاً محرمانه نگهداری می‌شود. همچنین درصد افرادی که پرونده شان پس از صدور رأی نیز به طور مهر و موم شده نگهداری می‌شود، از 1/1% سال 2013 به 7/2 % در سال 2014 رسیده است.

تصمیمات اشتباه و بی عدالتی در پرونده‌ها مکررا ً در آمریکا رخ می‌دهد.«لس آنجلس تایمز» در 2013 گزارش داد که تحقیقات صورت گرفته بر روی 328 پرونده جنایی جنجالی از 17 سال پیش تا کنون و مطالعات استادان دانشگاه میشیگان بر روی این پرونده‌ها نشان داد که در تمام این پرونده‌ها بی عدالتی، اعمال نفوذ یا تصمیم گیری اشتباه رخ داده است. بر اساس این یافته‌ها مشخص شد که به طور قطع، ده‌ها هزار نفر بی گناه در زندان‌های ایالات متحده به سر می‌برند. پس از حوادث 11 سپتامبر 2001، مرکز فدرال تحقیقات و دیگر دستگاههای دولتی 6472 نفر را به اتهامات مرتبط با تروریسم تحت تعقیب قرار داده‌اند. رئیس مرکز نگهداری اسناد و سوابق در دانشگاه «سیراکیوس» گفت، تقریباٌ سه چهارم مظنونین به تروریسم که در آمریکا پس از حوادث 11 سپتامبر دستگیر شده‌اند، به دلیل نبود مدارک کافی هرگز محاکمه نشده‌اند. در 64% موارد، مسئولان این پرونده‌ها دستور عدم پی گیری و تحقیق صادر کرده‌اند و 9% دیگر نیز توسط قاضی پرونده بی گناه شناخته شده‌اند.

بر اساس گزارشی که وزارت دادگستری آمریکا در 30 نوامبر 2013 منتشر کرد، در حدود 2/2 میلیون نفر در زندان‌های فدرال و دولتی و دیگر بازداشتگا ه‌های وابسته به شهرداری‌های این کشور زندانی هستند. جمعیت افراد تأدیبی، شامل کسانی که دوره اصلاح و تربیت را می‌گذرانند یا کسانی که به قید ضمانت آزاد شده‌اند، بیش از 7 میلیون مرد و زن می‌باشد.در حدود 3% جمعیت بزرگسال آمریکا- یا از هر 32 نفر 1 نفر- یا در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های این کشور می‌باشند یا در حال گذراندن دوره محکومیت خود هستند و یا با قید ضمانت و اخذ تعهد آزاد شده‌اند. میزان محکومین به حبس در چهار ایالت لویزیانا، می‌سی سی پی،تگزاس و اُکلاهما 650 نفر در صد هزار می‌باشد. ایالت لویزیانا در این بین با افزایش آمار نسبت به سایر ایالت‌ها، به رقمی در حدود 797 نفر در صد هزار رسیده است.در نتیجه، عملکرد زندان‌های ایالتی بین 1% پایین تر و 14% بالاتر از ظرفیت می‌باشد و زندان‌های فدرال نیز 34 % بیش از ظرفیت خود عمل می‌کنند. بر اساس گزارش رسانه‌های چین در 4 اکتبر 2013، در حدود 173000 نفر در زندان‌های کالیفرنیا به سر می‌برند که 1700 نفر آنها از داشتن شرایط عادی زندگی هم محروم هستند. در 33 زندان، ظرفیت زندانی‌ها در حدود دو برابر ظرفیت کل زندان می‌باشد. برخی از سالن‌های ورزشی و حتی کلیساها نیز به محل نگهداری موقت زندانیان مبدل گشته‌اند.

آمریکا تنها کشوری است که استفاده از سگ‌های پلیس برای به وحشت انداختن زندانیان مجاز است. در تحقیقی که توسط ناظران حقوق بشر صورت گرفت و منتشر شد، آمده است که در 5 ایالت کانیتیکت، دلوِر، داکوتای جنوبی و یوتا، استفاده از سگ‌های وحشی و بدون دهان بند، برای ترساندن و حتی حمله به زندانیان برای خارج کردن آنها از سلول‌ها، مجاز و قانونی می‌باشد. در زندان‌های ایالت کانیتیکت، نزدیک به 20 بار از این سگ‌ها علیه زندانیان استفاده شده است. در گزارشی که در 16 ژانویه 2013 توسط دولت آمریکا منتشر شد، به بد رفتاری با مهاجران غیر قانونی اشاره شده است که در 5 زندان ذکر شده، نسبت به اعتصاب غذا و خودکشی این مهاجران از طرف مسئولان زندان سهل انگاری صورت گرفته است. ایالات متحده در حدود 60 زندان با امنیت فوق العاده دارد که تقریباً 2000 نفر را در خود جای می‌دهد. زندانیان در سلول‌هایی 6 متری نگهداری می‌شوند که دربرابر صدا عایق می‌باشد و به طور شبانه روزی تحت نظر می‌باشند. این گونه زندان‌ها افراد بسیاری را به اختلالات روانی دچار کرده است. علاوه بر تمام این موارد، زندانیان اغلب حتی از حقوق ابتدایی خود نیز محروم می‌شوند. در سر مقاله‌ای که در 31 جولای 2014در نیویورک تایمز به چاپ رسید، آمده است که ایالات متحده بدترین سابقه را در بین کشورهای "جهان آزاد" و دموکراتیک دارد که حتی حق دادن رأی را نیز از زندانیان و محکومان سلب کرده است. در مقابل، بیشتر کشورهای اروپایی این حق را بسیار محترم شمرده و صندوق‌های رأی را به داخل زندان‌ها نیز می‌برند.

زندان‌های آمریکا به مرکز انواع بیماری‌ها و جرم‌ها تبدیل شده است. در گزارش وزارت دادگستری آمریکا که در 7 سپتامبر2014 منتشر شد، آمده است که بیش از نیمی از زندانیان آمریکا از مشکلات روانی رنج می‌برند. در حدود 56 % از زندانی‌های زندان‌های ایالتی، 64% از بازداشتگاهها و 45 % از زندانی‌های زندان‌های فدرال، یا تحت درمان قرار گرفتنه‌اند و یا علائم بیماری‌های روانی از قبیل مالیخولیا، جنون و توهم در آنها مشاهده شده است. سالانه 5/1 میلیون زندانی آزاد می‌شوند که مبتلا به بیماری‌های واگیردار و خطرناکی می‌باشند. سالانه 7000 نفر در زندان‌های آمریکا می‌میرند که برخی به دلایل طبیعی می‌باشد، اما اکثر این افراد بر اثر بیماری‌های روانی و مشکلات روحی و عدم درمان بیماری جان خود را از دست می‌دهند. گزارش دیگری از وزارت دادگستری آمریکا که در نوامبر 2014 منتشر شد، نشان می‌دهد که 37 % از زندانیان شهرهای کوچک، به جز سرما خوردگی و ویروس، مشکلات پزشکی و بیماری‌های دیگری نیز دارند. در همین سال تعداد مبتلایان به ایدز در زندان‌های ایالتی و فدرال از 5994 به 6027 نفر افزایش یافت. میزان شیوع ایدز در بین این زندانیان، 50 در 10000 نفر است که 3 برابر بیشتر از آمار شیوع(15 در 10000 نفر) در کل آمریکاست. خودکشی نیز در بین زندانیان رو به افزایش است. یو اس‌ای تودیدر 28 دسامبر 2014 گزارش داد که 41 نفر در کالیفرنیا دست به خودکشی زده‌اند.در زندان‌های تگزاس هم 24 مورد خودکشی و 652 اقدام به خودکشی صورت گرفت که نسبت به سال گذشته آن 17% افزایش داشته است.

تجاوز جنسی در زندان‌های آمریکا بسیار شایع می‌باشد.کمیته ضد شکنجه سازمان ملل طی گزارشی در 19 می‌2006 اعلام کرد، دست کم 13% از زندانیان آمریکا مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و یا مکررا ً به آنها تجاوز می‌شود. پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که در حدود دویست هزار نفر در زندان‌های آمریکا قربانی خشونت‌های جنسی شده‌اند و یا خواهند شد. تعداد افرادی که طی 20 سال گذشته مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، بالغ بر 1 میلیون نفر می‌باشد.

در روند قضاوت در دادگاه نیز سیاه پوستان بسیار شدیدتر از سفیدپوستان مجازات می‌شوند. آمار ارائه شده توسط "جامعه مدنی آمریکا" نشان می‌دهد، در دادگاه‌های ایالتی، محکومیت‌ها در12 مورد جرم برای سیاه پوستان طولانی تر و سنگین تر از سفیدپوستان بوده است. در حالی که سیاه پوستان 1/12% جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند، 40% از زندانیانی را که بیش از یک سال محکومیت دارند، سیاه پوستان و 20% هم لاتینی‌ها هستند. بر اساس گزارش ناظران حقوق بشر که 1 دسامبر 2014منتشر شد، تعداد زندانیان سیاه پوست و لاتینی در آمریکا، به ترتیب 6/6 و 5/2 برابر سفیدپوستان می‌باشد. آمارها نشان می‌دهد، از هر 12 سیاه پوست، 1نفر زندان یا بازداشتگاه را تجربه کرده که این رقم در بین سفیدپوستان 1 نفر در هر 100 نفر می‌باشد. محققان همچنین به وجود فقر، کمبود امکانات و نژادپرستی در زندان‌های مشترک بین سیاهان و سفیدپوستان اذعان دارند.

در سال‌های اخیر، تعداد زنان زندانی در زندان‌های آمریکا رشد چشم‌گیری داشته است. از سال 1995 تا کنون، تعداد زنان زندانی در آمریکا، سالانه رشدی 6/4 درصدی داشته است و 7 % زندانیان آمریکا را زنان تشکیل می‌دهند. کمیته ضد شکنجه سازمان ملل طی گزارشی اعلام کرد، نحوه رفتار با زنان زندانی آمریکا فوراً باید اصلاح گردد.

زنان در آمریکا به طور نگران کننده‌ای با خطر تجاوز جنسی مواجه هستند . FBI گزارش داد که در سال گذشته در حدود 93934 زن قربانی تجاوز جنسی شده‌اند که به طور متوسط از هر,100000 نفر، 5/62 نفر مورد تجاوز قرار گرفته‌اند. زنان آمریکا اغلب در محل کار خود نیز مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند. کمیته فرصت‌های برابر شغلی آمریکا گزارش داد که این کمیته در سال 2013، 12679 مورد شکایت از سوء استفاده جنسی در محل کار دریافت کرده است که 85 % آنها زنان بوده‌اند. وزارت دادگستری اعلام کرد، هر ساله از از 100 کودکی که مفقود می‌شوند، 40% آنها در نهایت کشته می‌شوند.ایالات متحده از معدود کشورهایی است که مجرمان کودک و نوجوان را نیز به مرگ محکوم می‌کند. آمارها نشان می‌دهد، از 2985 نفری که تاریخ دستگیری شان مشخص بوده و به مرگ محکوم شده بودند، 342 نفر-11% - از آنها 19 سال یا کمتر داشتند.

زندان‌های ویژه زنان با شلوغی بیش از حد، مشکلات بهداشتی و درمانی و اذیت و آزار بیشتری روبرو شده‌اند. به علاوه، وجود مشکلاتی نظیر سوء استفاده‌های مختلف جنسی توسط زندانبانان، تبعیض نژادی، استفاده از غل و زنجیر، سرقت وسایل زندانیان، افزایش تعداد زندانیان ناقل ویروس ایدز و رواج همجنس‌بازی، زندان‌های زنان ایالات متحده را به یکی از مخوف‌ترین و وحشتناک‌ترین مراکز نگهداری زندانیان تبدیل نموده است.

سازمان عفو بین‌الملل - که از گذشته به عنوان سازمانی که سوء رفتارهای موجود در زندان‌های داخل آمریکا را نادیده می‌گیرد، شناخته می‌شود - گزارش محتاطانه‌ای را هم‌زمان با روز بین‌المللی زنان منتشر نمود. در این گزارش‌ها، بیش از 1000 مورد سوء استفاده جنسی از زنان زندانی آمریکایی توسط زندانبانان آن‌ها ثبت شده است. به هرحال، ما به ندرت مطالبی در این مورد از سوی خود این زنان می‌شنویم.

با روی کار آمدن ریگان نقض حقوق بشر در زندانهای زنان شدیدتر گردید، اما با ریاست جمهوری کلینتون و تصویب قانون ضد تروریسم وی، اوضاع به مراتب بدتر شد و حقوق قانونی زندانیان با محدودیت‌های بیشتری روبرو گردید. همچنین تعداد سیاهان و مهاجران زندانی به ویژه اتباع آمریکای لاتین، نرخ صعودی گرفت. در این دوره، همچنین افرادی سال‌ها بدون هیچ‌گونه محاکمه‌ای، در زندان‌ها به سر بردند.در سال‌های اخیر، درصد زنان زندانی در میان 2 میلیون زندانی آمریکایی، با رشدی صعودی و خیره کننده همراه بوده است. نتیجه طبیعی این افزایش، شلوغی بیش از حد زندان‌های زنان و نگهداری 3 نفر در یک سلول یک نفره بود. همچنین در این دوره، سرقت وسایل ارسالی برای زندانیان نیز با افزایش روبرو گردید. از دیگر سو، سال‌های محکومیت زندانیان نیز رشدی صعودی داشت.

زندانبانان مرد بدون هیچ‌گونه دلیلی و در حالتی که ممکن بود شما مشغول تعویض لباس و یا استحمام باشید، به سلول وارد می شوند. همچنین بازرسی‌های روزانه بدنی توسط آن مردان، ضربات روحی شدید به زندانیان زن وارد می‌نمود. آنان اجازه داشتند که نقاط بدن شما را لمس نمایند. از سوی دیگر، باید بین یک زندانی و یک قربانی تفاوت قایل شد. در زندان‌های آمریکا با زندانیان همچون قربانیان برخورد می‌گردد و نمی‌توانید از حقوق قانونی یک زندانی برخوردار گردید. در مجموع، زندانیان زن به دلیل این فشارهای روحی و جسمی، به ویژه بازرسی‌های بدنی، در پایان روز، درمانده و سرخورده شده و با فشارهای عصبی روبرو می‌گردند.همچنین بسیاری از زندانیان را افراد خارجی به ویژه مکزیکی و یا افرادی که به دلیل روابط جنسی غیرقانونی نظیر رابطه جنسی با والدین خود زندانی گردیده‌اند، تشکیل می‌دهند.

تعداد زیادی از این زنان، مادران هستند. لذا طبیعتا آن‌ها تعداد زیادی فرزندان یتیم در بیرون از زندان دارند. .. لذا کودکان و فرزندان این زندانیان زن که معمولاً از سوی اقوام و بستگان خویش نیز طرد می‌شوند، ممکن است به اقدامات مجرمانه دست بزنند و راهی زندان شوند.

نکته دیگر، وجود زنان مبتلا و یا ناقل بیماری ایدز است. ترس از انتقال خودآگاهو یا ناخودآگاه بیماری ایدز به سایر زندانیان، آنان را دچار مشکلات زیادی می‌نماید. همچنین از مجموع هزاران زن زندانی مشاهده شده توسط من، باید گفت که در شرایط مشابه و در یک کشور شرقی، شاید تنها 10 تا 15 نفر آن‌ها به حبس محکوم می‌گردیدند. تعداد زیادی از زنان زندانی که در گذشته روابط نامشروع داشته‌اند، به همجنس‌بازی روی می‌آورند؛ این افراد در ابتدا به این روابط به عنوان یک کار معمولی و نه جرم می‌نگرند. همچنین در زندان‌ها، روابط غیرمعمول جنسی نیز از سوی زندانیان همجنس‌باز انجام می‌شود. زنان زیادی در زندان‌ها، به سنین یائسگی می‌رسند. بسیاری از آنان از مشکلات مربوط به بیماری‌های زنان رنج می‌برند . در بعضی موارد پس از عمل جراحی ئو بازگشت از بیمارستان و علی‌رغم خونریزی، زندانی زن کاملاً برهنه شده و مورد بازرسی بدنی قرار گرفته ، سپس به غل و زنجیر کشیده شده و با دستبند به سلول باز گردانده شده است .

در زندان زنان کالیفرنیا، سربازان به اصطلاح آموزش دیده، تصمیم می‌گیرند که آیا شما نیاز به مراجعه به پزشک دارید یا خیر. گروه تحقیق این زندان، پس از مرگ 17 زن و انجام تحقیقات لازم چنین نتیجه گرفت که ناکافی بودن امکانات پزشکی و بهداشتی و عدم توجه به این افراد، موجبات مرگ این هفده زن را فراهم آورده است.زندانی زن هر هفته اجازه دارد یک بار بااقوام نزدیک تلفنی صحبت کرده و هر سال یک بار او را از نزدیک ملاقات کند . البته زندانیان اجازه ندارند تا در مراسم دفن آنها شرکت کنند .همچنین زنان زندانی باردار نیز تنها چند ساعت قبل از وضع حمل به بیمارستان برده شده و بلافاصله باید بدون نوزاد خود به زندان برگردند .

همچنین وجود یک سیاهچال مخوف در زندان‌های آمریکا که با اعتراض سازمان عفو بین‌الملل بسته شد، از موارد محرمانه ای بود که به بیرون درز کرد .زنان و دختران زیادی، تنها به دلیل اتهامات واهی در زندان‌ها هستند.. با زندانی شدن آنان، تقریبا اکثر دوستان و اقوام آن‌ها، ارتباطشان را با فرد زندانی قطع می‌کنند. به همین دلیل، افراد پس از آزادی، نمی‌توانند روابط شخصی گذشته خود را دوباره برقرار کنند. البته دوستان گذشته هم به ندرت حاضرند با فردی که از زندان آزاد شده، پیوند دوستی ببندند. (WWW.monthlyreview.org)

ایالات متحده در نقض کنوانسیون ژنو و بدرفتاری با زندانیان جنگ عراق و افغانستان نیز به بدنامی مشهور است. شبکهBBC در گزارشی فاش ساخت، از آگوست 2002، 98 زندانی در زندان‌های آمریکا در عراق و افغانستان کشته شده‌اند. در بین کشته شدگان، 34 نفر به عمد به قتل رسیده‌اند، مرگ 11 نفر مشکوک به نظر می‌رسد و 8 تا 12 نفر هم زیر شکنجه جان داده‌اند. طبق گزارش ناظران حقوق بشر در جولای 2006، شکنجه و دیگر انواع بدرفتاری‌ها با زندانیان زندان‌های آمریکا در عراق، امری عادی و با مجوز می‌باشد.

زندانیان به طور معمول و روزمره به روش‌های مختلف از جمله ضرب و شتم شدید، فشارهای روانی، بی خوابی برای ساعات متوالی و قرار گرفتن در معرض گرما و سرمای شدید شکنجه می‌شوند. به سربازان ابلاغ شده که بسیاری از اعمال و بدرفتاری‌ها بر ضد زندانیان، توسط سلسله مراتب فرماندهی ارتش آمریکا مجاز شمرده شده است و کنوانسیون ژنو در مورد زندانیان تحت بازداشت آنها اجرا نمی‌شود. بازداشت شدگان در زندان اردوگاه "ناما" در فرودگاه بغداد که بر خلاف قوانین بین المللی توسط صلیب سرخ به ثبت نرسیده و تحت نظارت نیست، مکرراً به صورت برهنه مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. از برخی زندانیان نیز به عنوان هدف تیراندازی استفاده می‌شود.

در می‌2006 نیز کمیته حمایت از حقوق بشر سازمان عفو بین الملل اعلام کرد، در حدود000 14 نفر در عراق بدون محاکمه یا هرگونه اتهامی زندانی هستند. 15 فوریه 2006، شبکه‌ تلویزیونیSBS-TV استرالیا بیش از 10 عکس و فیلم ویدیویی به دست آمده از زندان ابوغریب را پخش کرد. تصویر مردی با گلوی بریده شده، مردی که دست چپش بر اثر انفجار نارنجک سوخته و قطع شده، اتاق بازجویی غرق در خون و مردی که بدنش غرق در مدفوعش بود، تنها گوشه‌ای از این تصاویر بود.در این زندان تپه ای از زندانیان عریان ساخته می شد که لایه ای از مدفوع بدن آنان را پوشانده بود و با دست بسته در مقابل سگان گذاشته می شدند . نیروهای امریکایی25 زندان در افغانستان و 17 زندان در عراق را اداره می کردند.

آنان زندانیان را حتی پیش از بازجویی شکنجه می کردند . در زندان گوانتانامو 17 درصد زندانیان در شرایط بسیار وخیم جسمی قرار دارند و دیگران دچار نا هنجاریهای روانی شده اند. زندانیانی که از طرف کمیسیون نظامی محکومیت قطعی پیدا کرده اند در اردوگاه 5 نگه داری می شوند که دارای "اتاق مرگ "است که برای محکومان به اشد مجازات قرار دارد . رئیس جمهور بوش آنها را مبارزان دشمن نامید تا بتوان خارج از قوانین آمریکا و سازمانهای حقوق بشری با آنان رفتار کرد. عفو بین الملل طی گزارشی در سال 2006 خبر داد حدود 500 زندانی از 35 کشور جهان چهار سال را بدون محاکمه یا حتی اتهام مشخص در گوانتانامو اسیرند که مورد شکنجه قرار می گیرند.

بخش تحقیقات جنایی ارتش آمریکا، 325,1 عکس و 93 فیلم ویدیو از بدرفتاری با زندانیان عراق و 546 عکس از زندانیان کشته شده به دست آورد که همگی از 18 اکتبر تا 30 دسامبر 2003ضبط شده است. در گزارش دیگری که نیویورک تایمز در دسامبر 2006 آن را منتشر کرد، آمده است، یک سرباز کهنه کار 29 ساله نیروی دریایی از شیکاگو که به عنوان پیمانکار بخش امنیت در عراق حضور داشت، توسط سربازان آمریکایی بازداشت و 97 روز در اردوگاهی زندانی شد. وی اظهار داشت، سربازان آمریکایی مرتباً به سلول وی می‌آمدند، دست و پا و چشم او را می‌بستند و با چشم بسته به اتاقی برای بازجویی می‌بردند.

پس از بازگشت به سلول و با وجود خستگی مفرط، وی به دلیل وجود لامپ‌های فلورسنت که دائماً روشن بود و صدای بلند موسیقی "هِوی متال" که در راهرو پخش می‌شد، قادر به خوابیدن نبود. وی همچنین حق استفاده از تلفن و گرفتن وکیل در هنگام دادرسی نداشت. 18 مارس 2006، نیویورک تایمز گزارش داد که یک گروهان عملیات ویژه نیروهای آمریکایی، پایگاه نظامی سابق صدام در بغداد را به یکی از زندان‌های مرکزی خود تبدیل کرده‌اند. سربازان آمریکایی یکی از اتاق‌های شکنجه‌ دولت سابق عراق را هم به اتاق بازجویی خود تبدیل کردند. اتاقی بدون پنجره و هرگونه روزنه، کاملاً سیاه و کوچک که آن را "اتاق سیاه" نامیده‌اند و در آن بعضی از سربازان زندانیان را با قنداق اسلحه خود می‌زنند.

براساس گزارشی دیگر از روزنامه "ایندیپندنت"، 460 نفر شامل ده‌ها جوان، بیش از 60 نوجوان زیر 18 سال و کودکی 14 ساله، در زندان گوانتانامو زندانی هستند. نوجوانی به نام محمد القرانی به اتهام عضویت در القاعده و شرکت داشتن در عملیات تروریستی 1998 لندن، در حالی در سال 2001 در 14 سالگی دستگیر شد که در زمان وقوع حادثه، تنها 12 سال داشت. واشنگتن پست گزارش داد، در 30 می‌2006، 75 نفر از زندانیان گوانتانامو به دلیل بد رفتاری زندانیان دست به اعتصاب غذا زدند. 3 زندانی هم به وسیله پارچه‌های رختخواب، خود را حلق آویز کردند. خانواده مانی شامان اظهار داشتند، مغز، کلیه‌ها، کبد و قلب فرزندشان، پیش از تحویل جسد از بدن جدا شده بود. یکی دیگر از بستگان وی نیز ابراز داشت که این عمل برای پنهان ماندن دلایل مرگ وی صورت گرفته است. پدر یکی از زندانیان اهل عربستان سعودی نیز خودکشی فرزندش را رد کرده و با توجه به آثار کبودی و جراحات بدن فرزندش، آن را عمدی دانست. سازمان عفو بین الملل این موارد را مهر تأییدی بر سوابق سیاه ایالات متحده در زمینه حقوق بشر دانست. بازرسان حقوق بشر سازمان ملل، ایالات متحده را به زندانی نمودن طولانی مدت افراد مظنون و بدرفتاری با زندانیان متهم کرد و آنها را نقض آشکار حقوق بشر، قوانین و کنوانسیون‌های بین المللی دانست.

کمیسیون قانون گذاری ارتش آمریکا، در 17 اکتبر 2006 استفاده از ابزار و اعمال شدیدتر در بازجویی از مظنونان تروریستی را قانونی اعلام کرد. مارتین شینین بازرس ویژه کمیته حقوق بشر و آزادی‌های اولیه سازمان ملل در یادداشتی عنوان کرد، برخی از این قوانین با ضوابط اولیه و بین المللی دادرسی عادلانه در تناقض بوده و این اصل را که در بند 3 کنوانسیون ژنو و دیگر کنوانسیون‌های مربوط به حقوق بشر و حقوق سیاسی آمده، نقض می‌کند.سازمان ملل و تمام کشورهای دوستدار صلح و عدالت، همگی آمریکا را به نقض حقوق بشر و قوانین بین المللی، تجاوز به حاکمیت و استقلال و نقض حقوق بشر دیگر کشورها متهم می‌کنند.

کمیته‌ حقوق بشر سازمان ملل در هشتاد و هفتمین جلسه خود در جولای 2006، از تجاوز آمریکا و زیر پا گذاشتن حقوق بشر دیگر کشورها ابراز نگرانی کرد. این کمیته همچنین وضعیت امنیت در ایالات متحده، بازداشت و انتقال مخفیانه مظنونین به مکان‌های نامعلوم و نگهداری طولانی مدت آنها، بدرفتاری با زندانیان و عدم رعایت قوانین بین المللی در جنگ با تروریسم را نگران کننده دانست. در 14 ژوئن 2006 نیز 5 بازرس ویژه حقوق بشر سازمان ملل با انتشاربیانیه‌ای مشترک، از ایالات متحده خواستند، هرچه سریع تر نسبت به تعطیلی پایگاه گوانتانامو اقدام کند.

تاکنون 32 مورد خودکشی در یکی از اردوگاههای گوانتانامو به ثبت رسیده و بر اساس اظهارات فرمانده جان ادمونسون 110 زندانی یعنی 17 درصد زندانیان در شرایط بسیار بد جسمی قرار دارند و بعضا دچار ناهنجاری های روانی شده اند . زندانیانی که بطور قطع محکومیتشان از سوی کمیسیون های نظامی صادر شده در اردوگاه 5 نگهداری می شوند . در این اردوگاه " اتاق مرگ" برای محکومین به اشد مجازات قرار دارد .رئیس جمهور آمریکا آنها را مبارزین دشمن توصیف کردتا بتواند فراتر از قوانین آمریکا و حقوق بین الملل آنها را محاکمه کند. با اطلاق کلمه"مبارزان دشمن " و نه "اسیران جنگی "همه حقوق اولیه آنها مطابق کنوانسیون های ژنو نادیده گرفته شده است.

زندانیان گوانتانامو سالها بدون هیچ محاکمه ای شکنجه می شوند گزارش یازده صفحه ای کمیته منع شکنجه که 19 مه 2006 انتشار یافت تاکید دارد که حبس مخفیانه افراد از مصادیق شگنجه محسوب می شود و از آمریکا خواسته بود در تبعیت از تعهدات خود در چهارچوب کنوانسیون منع شکنجه بازداشت گاههایی را که در خارج از خاک آن کشور تاسیس کرده است را تعطیل کند . بازداشتیان این اماکن هم نباید به متحدانی فرستاده شوند که در کشورشان خطر شکنجه وجود دارد . در همین رابطه اوایل 2007 کمیته منع شکنجه سازمان ملل متحد برای نخستین بار پس از 6 سال از آمریکا خواست برای ادای توضیحات در جلسه این نهاد در ژنو حاضر شود .پیش از گزارش کمیته منع شکنجه سازمان ملل متحد ، گزارش های نهاد های غیر دولتی مثل کمیته بین المللی صلیب سرخ ، عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر حاکی از این بود که از سوئ قصد های 11 سپتامبر تا حال دولت آمریکا برای کنوانسیون های 1949 ژنو در خصوص رفتار با زندانیان و قطعنامه های منع شکنجه سازمان ملل ارزش و احترامی قائل نبوده است .در طی 18 ماه اول موجودیت اردوگاه 28 مورد اقدام به خودکشی توسط 18 زندانی به ثبت رسیده است. تنها در روز 22 اوت 2003 ، 10 مورد خودکشی ثبت شده است.

ادامه دارد...