آینده اتاق هشتم در گرو تصمیمات امروز است

به گزارش بولتن نیوز،تنور انتخابات در روزهای ابتدایی آخرین ماه زمستان ۹۳، بیش از پیش گرم شده است. همه در انتظار روز انتخابات هستند تا تکلیف هشتمین اتاق بازرگانی ایران، روشن شود. در کنار لابی هایی که برای جمع آوری آرای لازم در حال انجام گرفتن است، این برنامه های نامزدهاست که نگاه خیلی ها را به سوی خود جلب کرده است. اساساً یک کاندیدای تمام عیار که به فکر فتح کردن یکی از چهل کرسی اتاق است، در آستین خود برنامه هایی دارد. این کاندیدا، قطعاً با چراغ خاموش وارد آوردگاه انتخاباتی نشده و اگر هم لابی می کند، برنامه های خود را نیز شرح می دهد؛ اینکه چه در چنته دارد. قرار است بعد از نشستن روی کرسی نمایندگی پارلمان بخش خصوصی چه گلی به سر هم قطارانش بزند. اینکه آیا می تواند نماینده ای پر و پیمان برای بیست هزار عضو اتاق بازرگانی ایران باشد یا نه؟ همه آنهایی که حق رأی دارند، قرار است تصمیم بگیرند که به چه کسی یا کسانی رأی بدهند. کدام لیست، نمره بیست را می گیرد و بیشترین کرسی ها را از آن خود می کند.

اتاق هشتم، قطعاً اتاقی متفاوت خواهد بود نه اینکه رنگ سقف آن با رنگ سقف های پیشین، فرق کند، نه! این اتاق محکوم به نوگرایی است. فکرهای نو و ایده های نو. این اتاق، یک چاردیواری مستحکم برای فرداست. اتاق فردا برای فردای ایران. برای اقتصادی که دوباره در حال جان گرفتن است و می رود تا همچون بهار که هیچ مرزی را به رسمیت نمیشناسند از نخستین روزهای سال ۹۴، اسب پیشرفت را بسوی مرزهای جهانی، زین کند.

اتاق هشتم، حاصل تصمیم رأی دهندگانی است که خیلی خوب می دانند که چه کسی «این کاره است». اتاق هشتم، حاصل کارزاری بزرگ خواهد بود. میدانی که ائتلاف های زیادی در آن حضور دارند و هر یک با برنامه ای خاص و متفاوت سعی دارند تا آرای بیشتری را جذب سبد خود کنند. ائتلاف هایی برای فردا، ائتلاف هایی که روی تصمیم گیری تک تک رأی دهندگان تأثیرگذار هستند و «نقشه راه» دقیقی برای حرکت در مسیر موفقیت دارند. کسانی که حق رأی دارند، قرار است تا تصمیم بگیرند؛ یک تصمیم تعیین کننده و مهم. آنها هستند که تصمیم می گیرند تا چه کسی بر روی کرسی اتاق بنشیند و نمایندگی آنها را برای استیفای حقوق شان بر عهده بگیرد. بنابراین، هر نفر، یک رأی و هر رأی یک تصمیم است. تصمیمی برای اتاق فردا، اتاقی بهتر و پویاتر. اتاق هشتم، حاصل تصمیمات خُردی است که در اندازه و فرمتی کلان قرار است آینده بخش خصوصی کشور را رقم بزند. پس آینده اتاق در گرو تصمیمات امروز، است. تصمیمی سازنده و عقلایی می تواند کلید مهمی برای باز کردن قفل های اقتصادی کشور باشد. چه کسی کلید درست را برای موفقیت اتاق انتخاب می کند؟

سید حامد واحدی

رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران