«بولتن تئاتر»؛ مجلۀ خبری روزانۀ تئاتر و هنرهای نمایشی (29بهمن)

نمایش «سیستم گرون هلم» که اجراهای عمومی خود را از 14 بهمن‌ماه آغاز کرده، بخشی از فروش دو هفته پایانی خود را به بنیاد خیریه برکت به نفع زنان سرپرست خانوار و هنرمندان بیمار اختصاص خواهد داد.

براساس یک اتفاق واقعی نوشته شده و روایت‌گر داستان چهار نفر متقاضی یک شغل بسیار مهم در یک شرکت چند ملیتی است.

الهام پاوه‌نژاد، سینا رازانی، امیرحسین رستمی و رضا مولایی بازیگران این نمایش‌اند. همچنین ایمان یزدی (مدیرتولید)،‌‌ رها شیرازی (دستیار کارگردان و برنامه‌ریز)، امیرقالیچی (روابط عمومی)،مهرانگیز قهرمانی (مشاوررسانه‌ای) و امیرخدامی (عکاس) دیگر عوامل اجرایی این نمایش هستند.

نمایش «سیستم گرونهلم» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی تا 14 اسفند ماه سال جاری ساعت 20 در تئا‌تر باران واقع در خیاب انانقلاب، فلسطین جنوبی، پلاک 292 به صحنه می‌رود. علاقه‌مندان می‌توانند برای پیش‌خرید و رزرو بلیت این نمایش با شماره 09329504820 تماس بگیرند.

تئاتر تنها در کلام انتقال نمی یابد/ نمایشی درباره جنایات داعش

در نشست خبری نمایش عزیز شنگال که در سالن مشاهیر مجموعه تئاتر شهر برگزار شد قطب الدین صادقی کارگردان این نمایش با بیان اینکه برای کودک شنگالی سه شبانه روز گریه کردم افزود: او برای من نماد مظلومیت این مردم صلح طلب است. با دیدن این صحنه ها از به دنیا آوردن فرزندانم پشیمان شدم و از آنها عذرخواهی کردم که چرا آنها را به این دنیای کثیف فرا خواندم.

وی که پیش از این نمایش پیکره های بازیافته اثری بی کلام را به صحنه برده بود، عنوان کرد: نمایش پیکره های بازیافته جنبه آئینی داشت و مثل عزیز شنگال بی کلام اجرا می شد. معتقدم اگر ما بخواهیم در زمینه پرفورمنس اثری را به صحنه ببریم خوراک آئینی اسطوره ای بسیاری در فرهنگ ما وجود دارد اما نمایش عزیز شنگال با نمایش قبلی متفاوت است چون آن را بر اساس مفهوم نمایش میدانی نوشته ام. اولین دلیلی که به سراغ اجرای این اثر نمایشی رفتم شوکی بود که از مرگ عزیز، کودک آواره شنگال به من دست داد.

کارگردان نمایش عزیز شنگالی با بیان اینکه مطلق زدگی، خشونت، ترور و بی رحمی از اتفاقات جهان امروز است توضیح داد: با وجود پیشرفت تکنولوژی که بوجود آمده ما روز به روز وحشی تر و بدوی تر می شویم. برای اجرای این نمایش احساس تعهد شخصی داشتم و معتقد بودم که باید چنین اثری را با این مضمون به صحنه ببرم. در واقع من مسبب و باعث این اتفاق نیستم اما نمی توانم در برابر این جنایت ها هم سکوت کنم. بنابراین تلاش کردم با زبان نمایش جوابی به این جنایات بدهم.

وی افزود: متاسفانه نسبت به آثار دیگری که در جامعه وجود دارد برای این نوع فعالیت فرهنگی کمتر بحث و تبادل نظری شکل می گیرد. همچنین در این نمایش ریتم و ضرباهنگ جایگزین کلام شده است.

اجرای نمایش برای ادای دین به دختران کوبانی

صادقی درباره طراحی این نمایش به صورت میدانی بیان کرد: تصمیم گرفتم بدون اتکا به بودجه و سالن نمایش و برای ادای دین به دختران کوبانی نمایشی میدانی به صحنه ببرم چون برای من اصل تئاتر مهم است و حاضرم در خیابان هم نمایش اجرا کنم چون هیچگاه قصد سودجویی و فروش در تئاتر نداشته ام.

این مدرس و پژوهشگر تئاتر ادامه داد: با پیشنهاد آقای صالح پور و با توجه به زیاد بودن تعداد بازیگران و امکان پذیر نبودن اجرای این نمایش در فضای باز به دلیل سرد بودن هوا تصمیم گرفتم این اثر را برای اجرای صحنه ای آماده کنم. در این اثر نمایشی مسائلی مطرح می شود که این روزها دغدغه جامعه است و ما باید آگاه باشیم که اندیشه داعش و چنین خشونت هایی بیخ گوش ما است.

وی افزود: برخی از بازیگران مطرح به دلیل اینکه این نمایش دیالوگ نداشته است از بازی در آن امتناع کرده اند.

صادقی درباره انتخاب بازیگران نمایش نیز توضیح داد: برای این اجرا از سه گروه بازیگر مختلف بهره گرفتم. برای مردم شنگال از بازیگران حرفه ای استفاده کردم تا بتوانند به درستی عواطف و احساسات این مردم را انعکاس دهم. برای مبارزات مردم کوبانی رقص رزمی را جانشین اسلحه آدم ها کردم.

وی اضافه کرد: من به دنبال بیان متفاوت بودم تا کار از حالت گزارشی خارج شود. اجرای حرکات موزون رزمی به بهترین شکل ممکن می توانست توانایی دختران کوبانی را نشان دهد. بنابراین تردید نداشتم که باید از رقص کردی حماسی استفاده کنم. برای گروه سوم بازیگران که افراد داعش را تشکیل می دادند به یک پیام رزمی خشن نیاز داشتم و افرادی که از نظر حرکتی قوی و نیرومند باشند. به همین دلیل از بچه های پارکور کار استفاد کردم.

اغلب گروه های نمایشی بزرگ دنیا یک شاخه از فعالیتشان پرفورمنس است

این بازیگر سینما و تلویزیون اضافه کرد: برای بازی در این نمایش به چند بازیگر شاخص پیشنهاد دادم اما متاسفانه این افراد وقتی فهمیدند که نمایش دیالوگ ندارد از حضور در این اثر امتناع کردند. برخی بازیگری را فقط در حرافی می دانند و متاسفم که چقدر برخی از بچه های ما تعریفشان از بازیگری تُنُک است. در حال حاضر اغلب گروه های نمایشی بزرگ دنیا یک شاخه از فعالیتشان براساس پرفورمنس، حرکات فرم و تصویر است. کارهای تادئوش کانتور، آنتونن آرتو، پیتر شومان و رابرت ویلسن نماینده این نوع اجرا هستند.

وی خاطرنشان کرد: بازیگران ما باید این امر را تجربه کنند و خود را بسنجند که چقدر می توانند بدون کلام مفاهیم را منتقل کنند چون نمایش تنها ادبیات نیست و نباید پشت کلمات پنهان شد. بچه های ما باید شیوه های مدرن اجرا را هم تجربه کنند اما متاسفانه در ایران روی هر تصویر نامفهوم و گنگ نام پرفورمنس می گذارند.

تئاتر شبه خارجی

وی در بخش دیگری از این نشست درباره وضعیت کنونی تئاتر کشور عنوان کرد: متاسفانه نوعی تئاتر شبه خارجی جعلی دارد در تئاتر ما شکل می گیرد و همه تلاش می کنند به جای بیان مشکلات موثر جامعه خودمان نمایش های دست چندم خارجی را به صحنه ببرند با این وضعیت ما فرهنگ و تمدن ایرانی را از بین می بریم. بنابراین باید برنامه ریزی مناسبی برای حفظ فرهنگ ملی خودمان داشته باشیم.

صادقی در پایان صحبت هایش متذکر شد: در سال های اخیر هیچ اثری وجود ندارد که آئینه این دوران باشد و وقایع معاصر را به ما منعکس کند بنابراین 10 سال دیگر ما هیچ منبع پژوهشی درباره این دوران نخواهیم داشت. در حال حاضر زمینه تفاهم کم است و در آثاری که به صحنه می روند نمی توانیم وضعیت جامعه و مسائل روزمره خود را بیابیم که البته بخشی از این بی توجهی ها مربوط به ضعف مدیریت تئاتر است.

در این نشست خبری علاوه بر قطب الدین صادقی نویسنده و کارگردان نمایش، مهرداد میرزایی آهنگساز، علیرضا و محمدرضا شریفی، امیر منصور اسفندیاری و ناصر رحیمی بازیگران نمایش و نیوشا صادقان برنامه ریز این اثر نمایشی حضور داشتند.