عمارت دو کمال تبریز

گروه هنرهای تجسمی-کاوه وحیدی آذر، محوطه ای بزرگ و بنایی بسیار آرام ؛ آمیخته در سنت ها و فرهنگ که علیرغم تردد بسیار در آن آرامش آن به هم نمی خورد در محله بیلانکوه تبریزقرار دارد که به واسطه ی مقبره های شیخ کمال خجندی و کمال الدین بهزاد بنام مقبره دوکمال مشهور است . از این عمارت اکنون به عنوان دانشگاه جامع کاربردی استفاده می گردد .

به گزارش بولتن نیوز، در محوطه تندیس هایی از شیخ کمال خجندی و کمال الدین بهزاد قرار داده اند و سنگ قبر سیاه مشهور مقبره این اساتید نیز همچنان در بخشی از محل باقی مانده است.
عزیز دولت آبادی شاعر و نویسنده ی تبریز که در سال 1337 دیوان کمال خجندی را تصحیح نموده بود، بدنبال مقبره شیخ کمال ؛ آن را در محله بیلانکوه می یابد که مقبره کمال الدین بهزاد نیز در کنار آن بوده است. به همت اهل ادب تبریز به تدریج در طول سال ها محوطه ای در کنار مقبره های دوکمال احداث می گردد که در سال های اخیر بسیار هنرمندانه و با الهام گیری کامل از نمادهای فرهنگی جامعه عمارت هایی در دور تا دور مقبره احداث کنار می شوند.
کمال خجندی از اهالی خجند و ازعارفان قرن هشتم هجری است که بعد از زیارت خانه ی خدا در تبریز می ماند و سلطان حسین جلایر باغی را در اختیار وی قرار می دهد ؛ گفته می شود مرگ وی در سال 803 هجری قمری اتفاق افتاده است.
دیوان وی مشتمل بر هشت هزار بیت است ؛ او در این غزلش می گوید:
عرفات عشقبازان سر کوی یار باشد

به طواف کعبه زین درنروم که عار باشد

چو سری بر آستانش ز سر صفا نهادی       به صفا و مروه‌ای دل دگرت چه کار باشد
قدمی ز خود برون نِه به ریاض عشق، کاینجا       نه صداع نفحهٔ گل نه جفای خار باشد
به معارج اناالحق نرسی ز پای منبر
   که سری شناسد این سِرّ که سزای دار باشد
ز میِ شبانه ساقی قدحی بیار پیشم
   نه از آن میی که او را به سحر خمار باشد
نکند کمال دیگر طلب حضور باطن       که قرارگاه زلفش دل بی‌قرار باشد

کمال الدین بهزاد نیز در سال 870 هجری قمری در هرات بدنیا می آید ، در کتابخانه ی هرات زیر نظر میرک هروی نقاشی می آموزد. با فتح هرات توسط شاه اسماعیل صفوی به تبریز می آید و به شاه طهماسب نقاشی صورت می آموزد ؛ امضا ها ی او بر نقاشی های بوستان سعدی در کتابخانه¬ی ملی قاهره موجود هستند . کمال الدین بهزادپس از مرگ در سال 942 هجری قمری در کنار شیخ کمال خجندی به خاک سپرده می شود.