ایران در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای به آغوش روسیه پناه خواهد برد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اشراف، اندیشکده بلفر در گزارشی به بررسی اهمیت دستیابی به توافق هسته‌ای پرداخت و نوشت: تهران و مسکو، که با فشارهای اقتصادی و سیاسی مشابهی از جانب غرب مواجه هستند، از زمان انقلاب اسلامی مناسبات محکمی با یکدیگر برقرار کرده‌اند. اخیراً، تیره شدن روابط آمریکا و مسکو به استحکام این پیوندها کمک کرده است. اما برای تهران، مناسبات نزدیک‌تر با مسکو نه فقط یک گزینه که تنها گزینۀ ممکن است و در آستانۀ ضرب‌الاجل توافق بین‌المللی جامع برسر برنامۀ هسته‌ای ایران، نفوذ مسکو شکل خطرناکی به خود گرفته است. تصمیم‌هایی که آمریکا، چین، فرانسه، انگلیس و روسیه به‌اضافۀ آلمان (گروه ۱+۵) و ایران در چند روز آینده اتخاذ کنند مشخص خواهد کرد آیا این اوضاع به همین منوال باقی خواهد ماند یا خیر. در حقیقت، اشتراک منافع فعلی ایران و آمریکا، همچون گذشته، بیش از آن چیزی است که دو طرف حاضر به پذیرش آن باشند. حقیقت آن است که از وقتی انقلاب ۱۹۷۹، ایران-هم‌پیمان واشنگتن- را به آشکارترین دشمن آمریکا تبدیل کرد، مسکو این خلأ را پر کرده است. دو کشور در مسائل راهبردی همچون انرژی، تکنولوژی، هوافضا، تدافعی و تجارت همکاری دارند.

 ■ ایران و آمریکا در بسیاری از بخش‌های خاورمیانه دارای منافع هم‌سو هستند■

تجهیزات نظامی‌ای که ایران نمی‌تواند از غرب تهیه کند، مسکو در اختیارش قرار می‌دهد و در زمینه‌های غیرنظامی نیز به ایران کمک می‌کند. تنها شریک هسته‌ای ایران است و سوخت و تکنولوژی هسته‌ای آن را تأمین می‌کند. مداخلات آن وقتی شروع شد که غرب نیروگاه برق هسته‌ای بوشهر را بعد از انقلاب نیمه‌کار رها کرد. دو کشور اخیراً توافقی برای ساخت دو نیروگاه دیگر با هم امضا کرده‌اند.

ایران و آمریکا در بسیاری از بخش‌های خاورمیانه دارای منافع هم‌سو هستند. با این‌حال، از همکاری در بسیاری از زمینه‌ها اکراه دارند. از آنجا که ایران برسر پروندۀ هسته‌ای‌اش با غرب درگیری دارد، سیاست داخلی مجالی برای همکاری آشکار با غرب برسر مسائل امنیت منطقه‌ای باقی نمی‌گذارد. کنگره تحت‌کنترل جمهوری خواهان و هم‌پیمانان منطقه‌ای همچون اسرائیل و عربستان سعودی نگرانند که مبادا آمریکا با هدف حل مشکل دولت اسلامی عراق و شام (داعش) با همکاری ایران، به "توافق بد” با ایران رضایت دهد.

■ تهران چاره‌ای جز توسل به مسکو ندارد■

همچنین تهران و مسکو در تلاشند با ایجاد اتحاد سیاسی برای خود و با همکاری هم، داعش را عقب برانند. آن‌ها همکاری‌شان را در عراق آغاز کرده‌اند. در جنگ داخلی سوریه نیز در یک تیم یعنی در تیم بشار اسد هستند. در اجلاس سران خزر متعهد شدند به قدرت‌های بیگانه اجازۀ مداخله در منطقه را ندهند و برای ناتو محدودیت‌های استقرا نیرو ایجاد کنند. ایران و روسیه قصد دارند با ایجاد طرحی برای جایگزین کردن دلار آمریکا با پول کشورشان در تجارت دوجانبه، بر تحریم‌ها غلبه کنند. تهران چاره‌ای جز توسل به مسکو ندارد. و با وخامت روابط آمریکا و روسیه، کشور خاورمیانه‌ای این فرصت را دارد تا به عاملی همیشه تعیین‌کننده و تفرقه‌افکن تبدیل شود.

■ کنگره نباید جلوی توافق را بگیرد■

عدم‌توفیق در دستیابی به توافق جامع برسر برنامۀ هسته‌ای ایران و فراهم نشدن زمینه برای روابط سیاسی و اقتصادی عادی با جهان، تهران را به آغوش مسکو سوق خواهد داد و به اتحاد سیاسی حتی قدرتمندتر روسیه-ایران میدان خواهد داد. این مسئله برای مخالفان توافق در کنگرۀ آمریکا، که بیشترشان نیز با گسترش نفوذ روسیه مخالف هستند، نگران‌کننده خواهد بود. کنگره با مسدود کردن راه‌های دستیابی به توافق، به تسهیل و تسریع واقعیتی کمک می‌کنند که می‌خواهند از وقوعش پیشگیری کنند.