بزرگنمایی بی بی سی در اولویت های حقوق بشری مثل همجنس گرایی!

گروه اجتماعی – خوشبختانه در ایران هنوز نسبت به کشورهای اروپاو آمریکاو برخی کشورهای منطقه، موضوع ازدواج همچنان مورد استقبال جوانان و مردم است و تعداد ازدواج ها و تقاضا برای بالای 1 میلیون وام ازدواج نشان دهنده این واقعیت است که توجه مردم به ازدواج و تشکیل خانواده و حقوق بشر به مراتب بهتر از برخی کشورهای غربی است که جوانان دچار تنهایی،‌ افسردگی، مشکلات عاطفی، همجنس گرایی و... هستند و لذا مدعیان حقوق بشر و رسانه های آنها از جمله بی بی سی، بهتر است که به جای بزرگنمایی حقوق همجنس گرایان، اعدام ها و سن ازدواج تعداد محدود زیر 15 سال و... منصفانه نظر دهند که آیا این گونه مسائل که آنها بزرگنمایی می کنند آیا اساسا با طیف گسترده ازدواج کردن  جوانان در ایران، توصیه به اخلاق گرایی و انسان دوستی و مسائل عاطفی قابل مقایسه است!

به گزارش بولتن نیوز، شبکه بی بی سی فارسی، به بهانه  دومین بررسی ادواری پرونده حقوق بشر ایران که با حضور نمایندگان ایران  از جمله آقای محمد جواد لاریجانی در هفته گذشته در شهر ژنو برگزار شد، تلاش کرده که با ادعاهای بی ارزش و مقایسه شاخص هایی  مانند همجنس گرایی که حتی  در کشورهای غربی نیز به عنوان معضل مطرح است، وضعیت اجتماعی و حقوقی ایران  را در مقایسه با جامعه غرب بررسی کرده و وضعیت حقوق بشر ایران را نسبت به قبل بدتر جلوه دهد! 

اما پرسش اساسی این است که چرا بی بی سی و مدعیان حقوق بشر، این همه امتیاز و مزیت جامعه ایران از بابت ازدواج، فرهنگ انسان دوستی  و کمک به همنوع، معیشت، شغل، بهداشت و درمان، مسکن، تحصیل و تربیت فرزندان، توجه به هنر و آموزه های دینی و... را نادیده می گیرند و با بزرگنمایی مسائلی مانند همجنس گرایی و ازدواج تعداد محدودی دختران زیر15 سعی دارند که  غیر منصفانه این همه انسان دوستی و محبت و اخلاق گرایی را نادیده گرفته و وضعیت حقوق بشر ایران را نامناسب ارزیابی کرده و فشار بر نظام جمهوری اسلامی را افزایش دهند؟

این در حالی است  که مسائلی مانند همجنس گرایی حتی در بسیاری از کشورهای غربی و ایالت های آمریکا  با مخالفت های جدی  و ابراز انزجار مردم، گروه های مذهبی، و افراد شاخص این کشورها همراه است اما عده ای از مخالفان نظام جمهوری اسلامی و از جمله شبکه بی بی سی سعی دارند در ارتباط با مسائل حقوق بشر ایران از  موضوع همجنس گرایی به عنوان یک شاخص و نمره منفی در وضعیت حقوق بشری ایران نام ببرند.

شبکه بی بی سی، سعی دارد که با بزرگنمایی و تمرکز بر روی شاخص های خاص مانند تعداد اعدام ها، سن ازدواج دختران زیر 15 سال، همجنس گرایی و... وضعیت حقوق بشر ایران را بد جلوه دهد در حالی که بسیاری از شاخص ها و شرایط اجتماعی و حقوقی که در غرب وضعیت اسف باری دارند، اما در ایران به مراتب بهتر است. شاخص هایی اجتماعی و خانواده و زندگی فردی از جهات مختلف در ایران وضعیت مناسبی دارد مانند فرهنگ های محاط برانسان دوستی و محبت، مشارکت مردم در مسائل اجتماعی و کمک به افراد، حضور در جمعیت ها، هیات های مذهبی، انتخابات، راهپیمایی هایی که باعث انسجام شرایط سیاسی و اجتماعی کشور می شود،  گذشت و فداکاری، بخشش،  وضعیت خانواده، احساس تعلق به زندگی، خویشاوند دوستی، روابط زن و مرد و مسائل عاطفی بین زنان و مردان و پسران و دختران، روابط بین دوستان و رفقا، گردشگری و طبیعت دوستی، مسافرت و ارتباط بین دوستان و فامیل و... که ریشه احساس تعلق مردم به زندگی و جامعه و رفتار منطقی  و تعادل و انضباط اجتماعی است

این مسائل باعث شده که ایران یکی از کم تنش ترین و امن ترین کشورها در جهان و منطقه باشد و درگیری و تنش بین گروه ها  و اقوام و مردم کمترین میزان را در بین کشورهای منطقه دارد و به همین خاطر ایران با وجود قرار گرفتن در بین کشورهای افغانستان و پاکستان و عراق و سوریه و ترکیه و خلیج فارس و... امن ترین کشور منطقه است. اما بی بی سی به جای این که به این مزیت ها و تشویق ایرانیان به محبت و انسان دوستی، هنردوستی، شعر و ادبیات، تحصیل و... توجه کند، دائم به دنبال ایراد گرفتن و بزرگنمایی شاخص های مورد نظر مدعیان حقوق بشر است. این شاخص ها عمدتا با شرایط کشورهای غربی و براساس سلیقه و قوانین آنها طراحی شده است و تناسب کمی با کشورهای اسلامی و خاورمیانه و آسیا دارد. در نتیجه بی بی سی و مدعیان حقوق بشر به این شاخص ها کمتر توجه دارند و تنها شاخص های مورد نظر خود در غرب را ارزیابی و گزارش می دهند. 

این مسائل نشان می دهد که بی بی سی و مدعیان حقوق بشر نگاه منصفانه و بی طرفانه و گسترده و منطقی  و علمی  به مسائل حقوق بشر و زندگی اجتماعی در جهان و ایران ندارند و تنها به دنبال اهداف سیاسی خود و تحت فشار قرار دادن نظام جمهوری اسلامی و بزرگنمایی مسائلی  هستند که اساسا در اولویت مسائل اجتماعی ایران نیست و در رتبه چهارم به بعد از نظر اهمیت قرار دارد. به عنوان مثال برای جوانان ایران، موضوع ازدواج و شغل اهمیت بیشتری دارد و مسائلی مانند حقوق زنان در هنگام طلاق و یا ازدواج در سن زیر15 سال، نسبت به طیف گسترده مسائل مورد نظر جامعه ایران در اولویت های بعدی اهمیت دارد. 

به خاطر رعایت مسائل مذهبی و دینی و تمایل مردم به خداپرستی و ایمان و و انسان دوستی، تحکیم نظام خانواده .... مشکلات و معضلات در ایران به مراتب کمتر از بسیاری کشورهاست و موضوعی مانند همجنس گرایی به عنوان یک انحراف جسمی و جنسی و اخلاقی، مورد توجه مردم نیست و یا در حداقل خود نسبت به کشورهای غربی قرار داد.

از نظر اکثریت مردم جهان و افراد مومن و گروه های حقوق بشری،  موضوع عدم تمایل به همجنس گرایی، برای جوامعی مانند ایران یک ارزش محسوب می شود و توجه مردم و حکومت ایران به تقویت نهاد خانواده، ارتباط عاطفی و اثرگذار بین زن و مرد و کمک به رشد فرزندان و تولید مثل و تربیت کودکان و نوجوانان براساس آموزه ها و توصیه های دینی، یک ارزش دینی و فرهنگ و یک شاخص رشد فرهنگی و حقوق بشری محسوب می شود. 

اکثر مذاهب و ادیان در طول تاریخ همواره بر حفظ حقوق زن و مرد در چارچوب خانواده تاکید داشته و همواره توصیه به ازدواج و ساده زیستی و کاهش تشریفات تشکیل زندگی و ازدواج داشته اند و با معضلاتی مانند همجنس گرایی و انحرافات جنسی برخورد داشته اند و به وفاداری و خیانت نکردن بین زن و شوهر هدایت کرده اند. 

اما موضوعی مانند همجنس گرایی که یک اختلال جنسی و روحی و روانی و جسمی است و بیشتر حاصل از زندگی صنعتی و مصرف گرایانه و تجملی و تفکر لیبرالی و سرمایه داری  است بارها به عنوان یک بیماری و معضل و مشکل جوامع غربی و توسعه یافته ارزیابی شده و روانشناسان و پزشکان و روحانیون و مسوولان مذهبی ودینی، به دنبال راهکار کاهش این معضلات و برخورد با آنها و توصیه به دین داری و آموزه های دینی و تشکیل خانواده و حفظ نهاد خانواده و رابطه طبیعی بین زن و مرد بوده اند. 

براین اساس، مشخص نیست که چرا عده ای از افراد و رسانه های غربی و نهادهای مدعی حقوق بشر سعی دارند، که این موضوع را برخلاف فطرت بشر و طبیعت زندگی به عنوان شاخص حقوق بشری معرفی کنند. و متاسفانه برخی گروه های بررسی کننده مسائل حقوق بشر، موضوع همجنس گرایی و حقوق همجنس گراها را به عنوان شاخص رعایت و حفظ  حقوق بشر معرفی کرده و به دنبال پیگیری این موضوع در جوامع مختلف هستند!

این درحالیست که هنوز بسیاری از کشورها و ایالت ها، مخالفت های علنی خود را با قانونی شدن و دادن حقوق مشخص به همجنس گراها اعلام کرده اند و تظاهرات و اعتراضات شدیدی نسبت به این بیماری و معضل بشر امروز در قرن 21 شاهد هستیم  و مردم معترض جهان، همجنس گرایی را یک بیماری می دانند تا حقوق از دست رفته جوامع بشری ...

بنابراین، وقتی هنوز بسیاری از مردم کشورهای توسعه یافته و حتی در بریتانیا، مخالفت های زیادی با همجنس گرایی و قانون و حقوق آنها ابراز شده است، مشخص نیست که چرا بی بی سی، پیشگام بررسی حقوق همجنس گراها در جوامع مختلف و از جمله ایران شده است. 

نکته مهم این است که وقتی هنوز حقوق طبیعی مردم جهان و خانواده ها و زنان و مردان، کارگران، دانشجویان، افراد شاغل و مناطق مختلف جهان مورد توجه نیست و نهاد خانواده در کشورهای صنعتی و توسعه یافته تضعیف شده و خانواده ها برای بیمه، معیشت، تامین اجتماعی، شغل، و بسیاری از مسائل دیگر، با مشکلات مختلف مواجه هستند، چرا نهادهای مدعی حقوق بشر، موضوع مهم حمایت از نهاد خانواده، حقوق کودک و زن و مرد را رها کرده و به همجنس گرایی که یک معضل است به عنوان شاخص عمده حقوق بشر توجه دارند؟!

وقتی بخش عمده ای از مردم اروپا و آمریکا به خاطر بحران های مالی، با مشکل بیمه و تامین اجتماعی و معیشت مواجه هستند و در جنبش وال استریت و اعتراضات دیگر در لندن و نیویورک و... اعتراضات شدیدی را به خاطر رکود و بحران مالی داشته اند،  چرا دولت های انگلیس و آمریکا و نهادهای حقوق بشری و رسانه هایی مانند بی بی سی چرا این مسائل عمده را رها کرده و به همجنس گرایی توجه دارند؟

در رابطه با موضوع ایران نیز باید توجه داشته اند که تاکید دولت و نظام  و قوه قضاییه و دادگاه های جمهوری اسلامی ، بر رعایت قانون، حقوق خانواده ها، ازدواج، تشکیل زندگی، حفظ حقوق کودکان و نوجوانان و رعایت آموزه ها و توصیه های دینی و مذهبی برای هدایت بشر است. در رابطه با حقوق کارگران نیز یکی از مترقی ترین حقوق کارگر را در ایران شاهد هستیم که مدافع حقوق کارگر است. 

در رابطه با معیشت و تامین اجتماعی نیز دولت ایران با پرداخت یارانه ها و حمایت های مختلف و نهادهای حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی و تامین اجتماعی و بیمارستان های دولتی و تامین اجتماعی، پرداخت یارانه به دارو و بهداشت و درمان و مواد غذایی، و تنظیم بازار و... به حقوق اولیه بشر در تامین مسکن، مواد غذایی و بهداشت و تشکیل خانواده توجه داشته و از وام مسکن و ازدواج گرفته تا درمان بیماری ها و یارانه برای بیماری های مختلف و تصادفات و... در حفظ حقوق مردم کوشش گسترده ای را در جامعه ایران شاهد هستیم. 

در رابطه با معضل اعتیاد و مبارزه با فساد و مواد مخدر، نیز برخوردهای قانونی در ایران و هزینه های بسیار ایران را شاهد هستیم و ایران  به خاطر همسایه بودن با افغانستان که 90 درصد مواد مخدر حاصل از تریاک را تولید می کند، در سنگر و جبهه اصلی مبارزه با مواد مخدر جهان است و تلاش های ایران حتی اروپا را نیز از گزند قاچاق مواد مخدر مصون نگه داشته است. لذا بخش عمده اعدام ها مربوط به مبارزه با قاچاق مواد مخدر است. 

همچنین برای حفظ حریم خانواده ها و عفاف جامعه، حفظ حقوق مردم و جلوگیری از رفتارهای خشن، براساس قوانین اسلامی حکم قصاص طبق مقررات اسلامی و دینی جاری می شود که درمواردی با بخشش از سوی خانواده مقتول، باعث کاهش قصاص و اعدام شده است. اما در هر صورت، حقوق مردم و خانواده ها و افرادی که به خاطر قتل اعضای خانواده خود دچار خسارت می شوند، رعایت شده وبه آن توجه شده است. لذا نباید چنین احکامی را به دولت و حکومت ربط دهند زیرا وظیفه دولت و حکومت اجرای قانون و حفظ حقوق مردم است و چنانچه به این موارد رسیدگی نشود و احکام و قانون اجرا نشود، حقوق مردم رعایت نخواهد شد. لذا حقوق بشر، به معنای آزاد گذاشتن عده ای متخلف نیست که آدم کش باشند اما با آنها برخورد قانونی نشود.

نظام جمهوری اسلامی، حتی در مواردی مانند بیمه شخص ثالث و تشکیل صندوق خسارات حاصل از تصادفات و... به حوادث غیر عمد و غیر ارادی نیز توجه دارد و حق بیمه در حدی است که قادر به تامین خسارات، دیه حاصل از فوت، پرداخت هزینه بیمارستان و خسارت خودرو .... باشد. 

جمهوری اسلامی، با تشکیل دادگاه فرهنگ و رسانه، رسیدگی به مسائل حقوقی روزنامه ها، نویسندگان و اهالی فرهنگ را مورد توجه قرار داده و احکام مربوط به روزنامه نگاران، نسبت به بسیاری از کشورها مترقی تر است و حقوق روزنامه نگاران و رسانه ها را رعایت می کند. 

منشور حقوق شهروندی نیز در ایران تصویب شده و به بسیاری از مسائل حقوق شهروندان رسیدگی بهتری صورت گرفته است. 

مدعیان حقوق بشر در گزارش ها و نشست های خود همواره موضوعات تکراری از جمله میزان بالای اعدامها، اعدام نوجوانان و اعدام در ملأ عام، مجازاتهای بدنی و سنگسار، بدرفتاری با افراد تحت بازداشت، حق دسترسی به وکیل و موازین دادرسی منصفانه، آزادی بیان و تجمع، نابرابری جنسیتی و تبعیض علیه زنان، تبعیض علیه اقلیت­های جنسیتی، قومی و مذهبی، وضعیت روزنامه نگاران، وکلا، و مدافعان حقوق بشر، و همکاری با ساز و کارهای اختصاصی سازمان ملل از جمله گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران را مطرح می کنند. 

در حالی که موضوع اعدام براساس موازین محکم حقوقی و رعایت حقوق مردم از جمله قصاص، مقابله با قاچاق و فساد است که باعث کاهش جرم و جنایت شده است و ایران یکی از امن ترین کشورهای منطقه و دارای جرم وجنایت و تخلف کمتری نسبت به جمعیت کشور و کشورهای منطقه است و بسیاری از فعالان اقتصادی و اجتماعی، ایران را امن ترین کشور منطقه ارزیابی کرده اند. 

تعداد زیادی از وکلا از طریق کانون وکلای دادگستری، ماده 187 قانون برنامه و وکلای قوه قضاییه، و همچنین شورای حل اختلاف و موسسات داوری .... در حال بررسی و دفاع از حقوق مردم در محاکم و هیات های حل اختلاف و داوری هستند و تعداد پرونده هایی که یک وکیل در طول سال در دست دارد، در مقایسه با جمعیت ایران نشان می دهد که مشکلات حقوقی در مقایسه با پرونده های پزشکی و سایر مشکلاتی که جامعه با آن مواجه هستند، به مراتب کمتر است و این نشان دهنده وضعیت نسبی نظام حقوقی و دادگاه های ایران در مقایسه با سایر کشورها است. 

به طور مستمر قوه قضاییه و دولت در حال ریشه یابی و برخورد با موضوعات مختلف فساد و اختلاس و تخلفات مختلف است و پرداختن رسانه ها به این موضوعات باعث شده که به جای پنهان کاری، با آنها برخورد شود تا عبرت دیگران شود و از حقوق مردم و دولت حفاظت شود. 

در گزارش بی بی سی آمده است که کشورهای اتریش، بریتانیا،  هلند، چک و شیلی بورکینا فاسو، سیرالئون و لیتوانی توصیه­ های نسبتا خوبی به ایران ارائه دادند  و درباره مجازات اعدام، اعدام نوجوانان و آزادی بیان  نکاتی را مطرح کردند! 

 و سوال اساسی این است که آیا این کشورها، در جامعه خود وضعیت بهتری نسبت به ایران از نظر شاخص های مورد نظر داشته اند؟!

آنها تاکید کرده اند که نظام جمهوری اسلامی حقوق اقلیت­های مذهبی و جنسیتی را «همانگونه که در قانون اساسی ایران تضمین شده» رعایت کند. 

در پاسخ باید گفت که ایران از هزاران سال پیش تاکنون همواره شاهد حضور اقوام، زبان ها، مذاهب و ادیان مختلف بوده است و در حال حاضر نیز مذاهب مختلف در کنار هم زندگی می کنند. اما اگر افرادی به بهانه فعالیت مذهبی، قصد اقدام علیه امنیت ملی، انحراف در جامعه و جوانان،  و مسائل دیگری را داشته باشند که باعث اخلال در نظم جامعه باشد، براساس قانون با آنها برخورد می شود و نباید عده ای به این بهانه، به بی بندوباری جنسی، تشویق به مخالفت و تبلیغ علیه نظام و اسلام و همراهی با دشمنان و... مشغول شوند 

همچنین از آنجا که اسلام و ادیان دیگر و همچنین سنت و عرف و سابقه تاریخی ایران، در موضوع همجنس گرایی، برخوردی متفاوت از عده محدودی از مدعیان غرب که به تبلیغ همجنس گرایی مشغول هستند، دارد، لذا این معضل و بیماری و انحراف جنسی را به عنوان یک مشکل و معضل مانند پدیده های اعتیاد یا بیماری های روحی و... ارزیابی کرده و رسیدگی علمی، پزشکی، حرفه ای،  جراحی، و تشکیل خانواده و تقویت نظام خانواده و... را تشویق کرده است. 

لذا نه تنها توصیه به حفظ حقوق اقلیت همجنس گرا بر خلاف موازین دین و حقوق بشر است بلکه راهکار آن بررسی علت این انحراف جنسی و رسیدگی به اوضاع و احوال روحی، جسمی و جنسی از طریق مسائل روانشناسی و پزشکی و... است. 

به عقیده محققان کشورهای غربی، عامل اصلی همجنس گرایی فشارهای محیطی بر مردم  و افراد است و در غرب که مسائل عاطفی و خانواده تضعیف شده، و جدایی، طلاق، بی توجهی به حقوق همسر  و شریک جنسی و... کاهش یافته، در نتیجه افراد متمایل به همجنس خود هستند، و... اما در ایران، مسائل عاطفی، فرهنگ های انسان دوستی، مهر و محبت، رفاقت، صله رحم و ارتباط خانواده و دوست و خویشاوند، رابطه پدرو مادر با دختران و پسران و... به مراتب بهتر از برخی جوامع غربی است و لذا انحراف و تمایل به همجنس گرایی نیز در ایران بسیار کمتر از کشورهای دیگر است. توجه پدرو مادر به دختر و پسر، توجه دوستان و رفقا به یکدیگر، محبت خانواده و فامیل و خویشاوندان و حتی همسایه ها و شهروندان، باعث شده که روند طبیعی زندگی بشر مورد توجه باشد و اگر کسانی دارای احساس همجنس گرایانه باشند با بررسی پزشکی و هرمونی و... قابل برطرف شدن هستند و موارد اندکی وجود دارد که قابل حل نباشد. 

لذا جامعه ایران از این نظر، دارای شاخص ها و وضعیتی به مراتب بهتر برای مسائل عاطفی و پاسخ به نیازهای اولیه است و نهاد خانواده و سال های زندگی زوج زن و مرد، به مراتب مستحکم تر و بیشتر از کشورهای غربی است. 

به عبارت دیگر، حقوق بشر تنها در تصویب قانون و ایجاد محیطی برای همجنس گراها خلاصه نمی شود بلکه احساس تعلق مردم به  خانواده و جامعه و محیط کار و تحصیل و دانشگاه، جمع رفقا و دوستان، مسائل عاطفی، محبت، انسان دوستی، ارتباط افراد با یکدیگر و... را باید مبنا قرار دهند. 

اگر در غرب شاخص تنهایی و افسردگی و عدم تعلق افراد به جامعه و خانواده را بررسی نمایند و آن را با ایران مقایسه کنند، در آن صورت درخواهند یافت که حقوق بشر در ایران به مراتب بهتر از آمریکا و اروپا  رعایت می شود. 

لذا حقوق بشر را نباید تنها در چند شاخص خلاصه کنند بلکه باید به مسائلی که قابل اندازه گیری نیستند و یا از نظر پنهان هستند نیز باید توجه شود تامشخص شود که وضعیت حقوق بشر چه وضعیتی دارد! 

نکته دیگری که بی بی سی به آن پرداخته، این است که چرا به تعداد بالای ازدواج دختر بچه ها در سن کمتر از ۱۵ سال توجه نمی شود و به میانگین سن ازدواج اشاره می شود که بین ۲۵ و ۳۰ سال است. 

در این رابطه باید توجه داشت که اگر اعتقاد به زندگی اقوام، زبان ها، ادیان و  مذاهب و ... در یک کشور داریم باید به تفاوت فرهنگی آنها نیز توجه شود. ضمن این که باید میانگین سن ازدواج به عنوان شاخص مورد توجه باشد، نه کف و سقف آن. زیرا هدف ایجاد تعادل و نظم در جامعه است و لذا توصیه به ازدواج از میانگین سن مناسب 20 تا 30 سال، راهگشا است و نباید تعداد محدود ازدواج هایی که در برخی نقاط ایران و تحت تاثیر مسائل فرهنگی، مشکلات اجتماعی و اقتصادی و... صورت می گیرد را مبنای ارزیابی قرار دهیم. اگرچه دولت و مدارس و نهادها و افراد مختلف تاکنون تلاش بسیاری داشته اند و قانون و روش های مختلف باعث شده که ازدواج کودکان به شدت کاهش یابدو از بسیاری از ازدواج های با سن پایین به شکل های مختلف جلوگیری شده است اما در هر حال نمی توان آن را به صفر رساند و باید رعایت اقوام و شرایط آنها نیز مورد توجه باشد. لذا به نظر می رسد که در سال های آینده، موضوع سن کم ازدواج نیز به تدریج برطرف شود. زیرا تحصیلات، نیاز به کسب  و کار و درآمد و بهبود فضای روستاها و شهرها و بهبود فرهنگ جامعه... باعث خواهد شد که این مشکلات جزئی نیز برطرف شود. 

خوشبختانه در ایران هنوز نسبت به کشورهای اروپاو آمریکاو برخی کشورهای منطقه، موضوع ازدواج همچنان مورد استقبال جوانان و مردم است و تعداد ازدواج ها و تقاضا برای بالای 1 میلیون ازدواج نشان دهنده این واقعیت است که توجه مردم به ازدواج و تشکیل خانواده به عنوان یکی از پایه های اصلی تضمین حقوق بشر، در ایران همچنان حضوری قوی دارد و لذا مدعیان حقوق بشر بهتر است که به جای بزرگنمایی اعدام ها و سن ازدواج تعداد محدود زیر 15 سال و... به این نکات توجه کنند و منصفانه نظر دهند که وضعیت ایران از نظر حقوق بشر بهتر است یا کشورهای دیگر....آیا اساسا ازدواج کردن در سن کم یا زیاد بهتر است یا ازدواج نکردن و همجنس گرایی و افسرده شدن و... در جوامع غربی؟