هدف «جرس» ازالقای دروغگویی روحانی به مخاطبان چیست؟!

گروه سیاسی، روزهای پایانی شهریورماه و آغازین مهرماه در تقویم سازمان ملل متحد به برگزاری اجلاس سالانه مجمع عمومی این سازمان بین‌المللی اختصاص یافته است. با اینکه تا شهریورماه امسال 68 بار برگزارشده و این اجلاس شصت‌ونهمین مجمع بزرگ سیاستمداران بزرگ جهان شامل روسای جمهور، نخست‌وزیران و وزیران امورخارجه بود که در عرف و فرهنگ روابط بین‌الملل به یکی از مهم‌ترین نشست‌ها ومیتینگ‌های شناخته‌شده بین‌الملل شناسایی شده است.

به گزارش بولتن نیوز، در این زمان هرساله، فرصتی برای تمامی اعضای سازمان ملل متحد فراهم می‌شود تا نقطه‌نظرات، دیدگاه‌ها و مواضع خود را در حوزه سیاست خارجی و آنچه که به عموم انسان‌ها، دولت‌ها، صلح و جنگ و مباحثی همچون امنیت، محیط زیست و حقوق بشر و نظایر آنها مربوط می‌شود را بیان دارند. از دغدغه‌ها و نگرانی‌هایشان سخن بگویند و درخصوص آرزوها و رویاهایشان برای یک زندگی بهتر برای جامعه انسانی توجه جهانیان را جلب نمایند. در این میان کشورها تلاش دارند تا از این فرصت استفاده نموده و ضمن ارتقای جایگاه خود در روابط بین‌الملل از فرصت فراهم‌شده برای دیدارهای دوجانبه و گفت‌وگو با کشورهایی که در یک دوره مشخص چندساله‌ای که در جایگاه قدرت سیاسی قرار گرفته‌اند، برایشان فراهم نمی‌شود، به‌صورت فشرده برای ارتقای روابط دوجانبه بهره بگیرند.

حضور دکتر روحانی در آغازین روزهایی که از مراسم تنفیذ و تحلیف در سال گذشته گذر کرده بود، درنیویورک اولین گام ایشان برای حضور دراین صحنه به‌شمار می‌رفت. دیدار وی با اولاند، روسای جمهور چند کشور اروپایی، ازجمله سوئیس و اتریش و همچنین گفت‌وگوی وی با روسای کشورهای همسایه و در پایان سفر گفت‌وگوی تلفنی وی با اوباما سفر سال گذشته وی را در خاطر همگان به سفری فراموش‌ناشدنی مبدل ساخت و شهریورماه امسال گام دومی بود که حسن روحانی را پس از یکسال تلاش در عرصه کشورداری آماده کرد تا به نیویورک رفته و گام بعدی خود را مطمئن‌تر و با اطمینان بیشتری برای حصول نتایج موردانتظار بردارد.

با این حال، آنچه این بار به عنوان محور حملات رسانه های معاند نظام و دشمنان خارجی ایران در عرصۀ سیاسی، قرار گرفت، تاکید بر روی برخی سوالات خبرنگاران از رئیس جمهوری و مسائل حقوق بشری بود که به تاکتیک دروغ گوسازی رئیس جمهور کشورمان، در تحلیل ها و یادداشت های مختلف رسانه های جریان برانداز نمود یافت.

به بیان دیگر وقتی این رسانه ها، نتوانستند منکر پیشرفت قابل توجه دولت روحانی در مسائل اقتصادی و نجات در مدت کوتاهی که از سکانداری او بر کاخ ریاست جمهوری می گذرد

شاید یکی از مهمترین محورهای این سفر به‌غیر از سخنرانی ایشان در صحن مجمع که با استقبال اکثریت حاضران و ناظران سیاسی روبه‌رو شد، دیداری بود که با دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلستان انجام داد. دیداری که از فردای پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز در این سطح به انجام نرسیده بود و شاید از این حیث یکی از اتفاقات مهم سیاست‌ورزی دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی به حساب بیاید. اما نکته‌ای که نمی‌توانه به سادگی از کنار آن گذشت، اظهارات نسنجیده و خارج از عرف دیپلماتیکی بود که نخست‌وزیر نسبتاً جوان انگلیس پس از دیدارش با رئیس‌جمهور ایران در مجمع عمومی بیان داشت که به نظر می‌رسد، این بیانات با ابتکارعملی که در این دیدار رخ نمود در تباین آشکار است.

با این حال، آنچه در این نوشته مرکز توجه ما قرار گرفته است، تاکتیکی است که به صورت از پیش کارشده و حساب شده ازسوی رسانه های زنجیره ای معاند نظام به اجرا درآمد و آن این بود که به رئیس جمهور انگ دروغ گویی بزنند. درحقیقت این رسانه ها، با استفاده از تیترهایی چندپهلو به بازتاب اظهارات دکتر روحانی در نیویورک پرداختند و سعی نمودند، اولاً با انتشار بخشی از گفته های رئیس جمهوری به جای متن کامل آن، تحلیل خود را ارائه دهند و ثانیاً سعی نمودند این موضوع را به مخاطب القا کنند که در مرحلۀ اول رئیس جمهور دروغ می گوید و در مرحلۀ دوم هر کدام از زاویه ای به موضوع پرداختند. به بیان دیگر این رسانه ها، با استفاده از تیترهایی کوبنده، این مسئله را در ذهن مخاطب جا انداختند که فارغ از آن که رئیس جمهور در نیویورک چه گفته و چه کارنامه ای از خود به جا گذاشته، آنچه مسلم است این است که دروغ گفته است.

این تاکتیک انگ زنی به رئیس جمهور آنچنان که پیش تر نیز اشاره شد، با برنامه ریزی از پیش تعیین شده و با تقسیم کاری اساسی میان رسانه های معاندی همچون، «جرس»، «ایران وایر»، «راه دیگر»، «کلمه» و … انجام شد. به طور مشخص با نگاهی به تیترهایی که این رسانه ها در این مدت برای بازنشر اخبار مربوط به سخنان و اقدامات دکتر روحانی در نیویورک استفاده کردند، می توان به روشنی به مقاصد پلید و شوم آن ها پی برد.

در این میان درحالی که سایت معاند «جرس» با تهیه و انتشار گفت و گویی با برخی از خانواده های زندانیان سیاسی در ایران تیتر زد «رییس جمهور اگر واقعیت را نمی‌گوید لااقل سکوت کند» و به واکنش خانواده های زندانیان سیاسی به اظهارات روحانی پرداخت، سایت «راه دیگر» با انتشار دو مطلب مجزا این تاکتیک را پی گرفت و ابتدا با بازنشر مطلبی از «جرس» تیتر زد «روحانى نباید دروغ مى‌گفت» و در ادامه با انتشار یادداشتی از عیسی سحرخیز تحت عنوان «اشتباه بزرگ روحانی»، سعی در القای همین موضوع داشت که اولاً روحانی در نیویورک به خبرنگاران دروغ گفته و ثانیاً این گونه تحلیل کرد که این رفتار رئیس جمهوری در برخورد با خبرنگاران، فارغ از این که به لحاظ اخلاقی مذموم بوده، به لحاظ سیاسی نیز اشتباهی تاکتیکی بوده است. با این تفاسیر، این سایت ها که اندک اندک متوجه شده اند که مخاطب آگاه ایرانی، دیگر وقعی به تحلیل های بی پایه و اساس آن ها نمی گذارد، سعی کردند این مسئله را به مخاطب القا کنند که فارغ از آن که تحلیل آن ها چه چیزی است، نکته ای که نمی توان نادیده گرفت این است که رئیس جمهور در این سفر به خبرنگاران و مقامات سیاسی خارجی دروغ گفته و در مذاکراتش با مقامات بلندپایه سیاسی دیگر کشورها و نیز در سخنرانی های متعددی که در حاشیۀ این سفر چندین روزه به انجام رسانده، جز دروغ چیزی تحویل رسانه های جهان نداده است.

البته این پایان ماجرا نبود و این تاکتیک ازسوی دیگر رسانه های معاند فارسی زبان نیز مورد حمایت قرار گرفت و پی گیری شد. به بیان دیگر این تاکتیک علاوه بر این که توسط این 2 سایت شناسنامه دار معاند فارسی زبان به صورت جدی پیگیری شد، توسط دیگر جریانات رسانه ای معاند خراج نشین همچون «خودنویس» و «ایران وایر» نیز پیگیری شد و این 2 نیز با تکرار آن چه توسط «جرس» و «راه دیگر» انجام شد، سعی نمودند فارغ از این که تحلیل شان از سفر روحانی به نیویورک چیست، این نکته را که روحانی در نیویورک به افکار عمومی دروغ گفته را بیش از پیش به مخاطب القا کنند.

در این میان اما سایت «جرس» که یکی از مهمترین و قدیمی ترین رسانه های معاند نظام است و در این سال ها به طور رسمی خود را تریبون جریان فتنه در خارج از کشور معرفی نموده، با بازنشر چندین یادداشت فیسبوکی از نویسندگان و خبرنگاران خود، سعی در القای این مسئله داشت که همۀ منتقدین و روزنامه نگاران سیاسی کشور متفق القول، معتقدند که دکتر روحانی در نیویورک به افکار عمومی دروغ گفته و این تاکتیک رئیس جمهوری برای دوری از انتقادات وارده ازسوی رسانه های بین المللی و فشار سیاسی جهان، اشتباهی سیاسی بوده است.

به عنوان نمونه «جرس» با بازنشر 2 یادداشت فیسبوکی «رئیس جمهور در مشت افراطی ها» به قلم «صدیقه وسمقی» و نیز یادداشت «خط اعتدال آقای روحانی از کجا می‌گذرد؟» نوشتۀ «مهسا امرآبادی» به نوعی دیگر سعی در القای همان مسئله به مخاطبان نمود و جالب آن که به سیاق دیگر مطالبی که به این شکل از صفحات فیسبوک روزنامه نگاران معاند نظام بازنشر می دهد، در پایان متن خبر خود تاکید کرد «نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.»

این درحالی است که کمتر کسی است که متوجه نشده باشد، «جرس» همیشه به سراغ فیسبوک کسانی می رود که به نوعی از کارمندان اصلی این سایت هستند. حال این که این سایت چگونه با ساده لوحی خود همگان را این قدر ساده می پندارد، جای سوال دارد!

به هر تفسیر آنچه مسلم است این است که این تاکتیک القای دروغ گو بودن دکتر روحانی به مخاطبان، تاکتیکی حساب شده و از پیش کارشده بوده که توسط «جرس»، «راه دیگر»، «ایران وایر»، «کلمه»، «سحام نیوز»، «خودنویس» و … اجرا شد و فارغ از آن، با بررسی عملکرد رسانه ها و سایت هایی که برای اجرای این تاکتیک به خط شدند، می توان حدس زد که رهبری این عملیات روانی را کدام یک از این رسانه ها به عهده داشته است. رسانه ای که همان گونه که پیش تر نیز اعلام شد، به عنوان قدیمی ترین و مهمترین رسانۀ معاند نظام در سال های گذشته، خود را به طور رسمی، تریبون جریان فتنه در خارج از کشور معرفی نموده و می نماید: «جرس»!