نگاهی طنزآمیز اما آموزشی به آداب استفاده تلفن همراه

گروه رسانه، مردم آذیت می شوند. فرض بگیرید چندین تلفن همراه همزمان اینگونه مورداستفاده قرار بگیرند... دیگر غیرقابل تجمل می شود.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گاردین، هفته گذشته، یک «خط تلفن» که برای پیام کوتاه پیاده طراحی شده در چونگ کینگ، چین رونمایی شد.


این خط درواقع تصویر یک گوشی تلفن همراه است که بر روی زمین نقاشی شده، شبیه به تصویر دوچرخه سواری که برای نمایش خطوط مخصوص عبور دوچرخه سواران در خیابان ها نقاشی می شود.

از قرار معلوم این خط در یک پارک واقع شده و گویا موضوع، چندان جدی و رسمی نیست، اما حتی قبل از آنکه حقیقت ماجرا روشن شود، این دروغ که تا حدودی از طریق اینترنت منتشر شده، بارها و بارها به اشتراک گذاشته شده است.

این اولین "خط مخصوص تلفن" نیست. اوایل سال جاری یک مورد هم در واشنگتن دی سی و به عنوان بخشی از یک آزمایش اجتماعی رونمایی شد و پُرواضح است که این موضوع به ما هم مربوط می شود: افرادی که هنگام راه رفتن سرگرم نگارش پیامک می شوند معضل چند سال اخیر جوامع است.


ما هرجا که بی توجه راه می رویم و همزمان متن پیامک تایپ می کنیم. سرمان پایین است و چشممان تنها اطراف خیابان را می بیند، آنقدر که از کنار گوشیمان قابل دیدن است، پاهای عابران دیگر، مدفوع پرندگان، پای درخت ها، تابلوها، چاه ها، ورودی ها...

افتادن در یکی از آن دست اندازها می تواند برای شما به طوری باور نکردنی، آزاردهنده باشد، به ویژه اگر ارسال پیامک و راه رفتن شما را دچاراخلال کند. ما همگی باید یادبگیریم زمانی که در جایی ایستاده ایم، متن بنویسیم، این طور نیست؟

اما این موضوع تنها یکی از چندین و چند آداب و رفتاری است که باید برای استفاده از تلفن همراه مدرن بیاموزیم.

در ادامه راهنمای کوتاهی در مورد آداب استفاده از تلفن همراه درسطح جامعه ارائه می شود:
 
نباید آلودگی صوتی ایجاد کنیم!

آیا چیزی آزاردهنده تر از بودن در طبقه دوم اتوبوس و شنیدن موزیکی تند و گوشخراش وجود دارد؟

هرقدر موزیکی که می شنوید افتضاح تر باشد، اغلب صدایش هم بلند تر است و طوری زیرگوش شما شلاپ و شولوپ می کند که گویی کسی زیرگوش شما در قابلمه می کوبد. متاسفانه هیچوقت هم آهنگ های خوبی مانند ترانه های جنیس جاپلین، تلونیوس مانک یا ون موریسون را در در اتوبوش ها نمی شنوید.

هدفون های بی کیفیت، درست مانند بی سیم پلیس که مدام اخبار ترافیک و جرائم شهری را با صدایی گوشخراش گزارش می دهد، آزاردهنده هستند. اینکه مردم را ناخواسته وادار به گوش دادن موسیقی بدون کیفیت کنیم، کار خوبی نیست. به همین دلیل اینکار نوعی شکنجه مرسوم شده است.


نباید گوشی همراه کسی را وارسی کنیم!

من کلی مکالمات طولانی با دوستانی دارم که پس از کشف یک دروغ از یک دوست یا همسرشان از طریق جستجوی تلفن همراه آنها، ساعت ها وقت خود را صرف گفتن شعارهایی توخالی با من کرده اند که "بعله... اعتماد مهم ترین اساس ارتباط میان انسان هاست." اینکار آنها و عصبانیتشان به نظرم کمی مثل این است که خودمان به یک بانک حمله کنیم و از دیدن شخص دیگری که چنددلاری کش رفته عصبانی شویم.

هرگز نباید گوشی همراه کسی را وارسی کنید. حتی گوشی همسر و فرزندتان و نه حتی بهترین دوستتان.

مساله وجود یا عدم وجود متون خطرناک یا عکس های شخصی نیست، موضوع برخورداری حریم خصوصی هرچند ناچیز درجهانی است که هر روز کلی اطلاعات شخصی ما را مانند یک جاروبرقی عظیم و قوی جمع و ذخیره می کند.

هشداری منصفانه؛ اگر من لحظه ای به آشپزخانه بیایم تا یک فنجان چای برای خودم درست کنم و ببینم شما تلاش می کنید تا رمزگوشی مرا حدس بزنید، آن عدد را با تیزترین و نزدیکترین وسیله ای که پیداکنم روی بازوی شما حک می کنم تا دیگر لزورمی به حدس زدن شما نباشد. بعد هم رمز را عوض می کنم.      
 
باید به پیامک ها پاسخ بدهیم!

بسیار آزاردهنده است که به دوسنی که جواب ما را نمی دهد، پیامک بزنیم. در مدت زمانی که این قبیل دوستان در انتظار پاسخی که هرگز نمی رسد، ما را منتظر می گذارند و پاسخ نمی دهند، می توانیم 17 بار توئیت کنیم، 3 نفر دنباله روی جدید پیدا کنیم، 4 بار فیسبوک خود را به روز کنیم و 7 مورد تغییر در همان واین ایجاد کنیم. 
 

هنگام شماره گیری دقت کنیم!

شماره گیری اشتباه یا سهوی، زمانی است که فردی به طورتصادفی به فرد دیگری زنگ می زند. اینکار بیشتر توسط پدر و مادرها اتفاق می افتد. اغلب اوقات، من اغلب پست صوتی 15دقیقه و 43 ثانیه ای از یکی از بستگان(درسته، از مادرم) دارم که شامل تیک تیک چراغ راهنمای اتومبیل است که گویا هنگام رانندگی گرفته شده یا صدای کشیدن و جابه جا کردن بشقاب ها و یا صدای اخبارساعت 10 همراه با خروپُف یک گربه 11 ساله.

دلیل طولانی شدن این قبیل پست های صوتی پدر و مادرها این است که  پدر و مادرها کمتر از جوانترها از تلفن همراه استفاده می کنند و تمایل کمتری به این کار دارند. به همین دلیل متوجه نمی شوند که گوشی شان ناخواسته شماره ای را گرفته و وصل شده است، مگر اینکه اتفاقی تماسشان قطع شود.

درحالی که ما هر دو دقیقه به گوشی هایمان سر می زنیم و اگر اشتباهی به کسی زنگ خورده باشد، خیلی زود متوجه می شویم.
 

نباید در منزل کسی از او تقاضای وای فای کنیم!

واقعاً خیلی سخته که به منزل من بیایی، نوشیدنی مرا بنوشی و با من رودررو حرف بزنی؟ خیلی جدی، می خواهی هنوز از راه نرسیده، بپری پشت کامپیوتر من و رمزعبورم را به دست بیاوری، دستگاه های من را از برق بکشی تا بتونی گوشی خودت را به برق بزنی و از امکانات من به نفع خودت استفاده کنی؟

خوب اگر واقعا چک کردن اینستاگرامت اینقدر مهم و ضروری است، از جیب لعنتی خودت خرج کن...!

نباید زنگ آزار دهنده انتخاب کنیم!

خوب، این مساله شاید، در دوران برنامه های شاد تلویزیونی مجری دام جولی یا قورباغه دیوانه(برای بچه های دهۀ 1999)سرگرم کننده بود اما مطلقاً درسال 2014 هیچ بهانه ای برای انتخاب زنگ گوشی تحریک کننده، وجود ندارد. شاید برای شما بسیارجالب باشد، اما برای بقیه سرسام آور است.
 
پیروی از این اصول ساده نباید کار چندان سختی باشد. به هر حال، هیچ کس به دنبال ایجاد اخلال در وسایل حمل و نقل عمومی و آزاردوستان یا سرو صدای اضافه نیست.

آیا چیزی هست که در این جا از قلم افتاده باشد؟ در بخش نظرات شما هم می توانید یکی دو مورد دیگر را به این قواعد ساده اضافه کنید.