ضرورت هوشیاری در برابر تلاش منتقدان در افزایش تبلیغ و تخریب نظام در سطح بین المللی

گروه سیاسی -  جمعی از چهرهای شناخته شده حوادث بعد از انتخابات 88 که به دنبال ناکامی در حوادث سال 88، در سال های بعد با ادعای فعالیت حقوق بشری به دنبال افزایش فشار داخلی و بین المللی برعلیه نظام بوده اند، قبل از آزادی صبا آذرپیک، در تحلیلی عجولانه و به بهانه نگرانی از وضعیت او، اقدام به انتشار بیانیه ای کردند تا از این طریق فشار داخلی و بین المللی بر نظام و دولت را افزایش دهند. 

به گزارش بولتن نیوز، امضا کنندگان این نامه به سران سه قوه و افکار عمومی،  در موارد متعدد در راستای منافع کشورهای غربی و به بهانه حقوق بشر و دموکراسی، به اقدامات و فعالیت های تبلیغی علیه نظام و امنیت ملی پرداخته اند، و درمورد اخیر نیز به دنبال تحریک افکار عمومی بوده اند تا به بهانه پیگیری صبا آذر پیک، به جوسازی علیه نظام و تحریک و التهاب در جامعه بپردازند.

این بیانیه و نکاتی که در آن مطرح شده نشان می دهد رویکرد تبلیغی بر ضد نظام و تحت فشار قرار دادن مسوولان کشور از طریق مسائل داخلی و به اصطلاح حقوق بشری،  به یک موضوع بین المللی تبدیل شده و عده ای در داخل وخارج کشور، خوراک رسانه های گروهی و محافل به اصطلاح حقوق بشری در کشورهای غربی را به بهانه بازداشت یک نفر فراهم می کنند و به هر بهانه ای سعی دارند طرح افزایش فشار بر نظام و تبلیغ علیه کشور در رسانه های خارجی را به پیش ببرند. 

این افراد به هر بهانه ای، نام خود را در لیست نامه ها و بیانیه های حقوق بشری قرار می دهند و سعی دارند که به هر روش ممکن، خودنمایی کنند و تبلیغ علیه نظام را درداخل و کشور افزایش دهند. این موضوع باعث شده که به دنبال این نامه ها وحضور این افراد به بهانه چنین مواردی، رسانه های وابسته به غرب و ضد انقلاب، به دنبال هیاهو و جنجال باشند و یک نفر و پرونده یک متهم که تنها  83 روز در مراحل تحقیق و بررسی پرونده بوده را با بزرگنمایی، شبیه یک بحران به نمایش بگذارند و سایت ها و روزنامه ها و شبکه های رادیویی و تلویزیونی غربی نیز به حاشیه سازی های مختلف بپردازند. 

لذا ضرورت دارد که مسوولان کشور و دستگاه های مربوطه ضمن هوشیاری نسبت به این اقدامات گروهی و همسو با بیگانگان که به دنبال افزایش فشار و تبلیغ علیه نظام در خارج کشور و پیداکردن خوراک تبلیغی رسانه های غربی و نهادهای مدعی حقوق بشری هستند، با طرح توطئه آمیز آنها برخورد شود و اجازه سواستفاده و دخالت در امور امنیتی و قضایی داخل کشور به آنها داده نشود.   

این عده که شامل جمعی از فعالان به اصطلاح حقوق بشر، خانواده های فعالان حوادث سال 88 و مخالفان نظام هستند  با انتشار نامه‌ای خطاب به مسئولان سه قوه، به گونه ای از وضعیت صبا آذر پیک ابراز نگرانی کرده اند که گویا هیچ تماسی از سوی وی با خانواده صورت نگرفته است در حالی که طبق گفته بیانیه نویسان حداقل دو بار با خانواده تماس داشته است. اما امضا کنندگان این متن، طوری سخن گفته اند که گویا هیچ اطلاعی از وضعیت و سلامتی ایشان نداشته اند.

این درحالیست که نه تنها وی با خانواده خود در چند مرحله دیدار داشته و در دادگاه با خانواده دیدار کرده است، در عین حال طبق قواعد ومقررات حقوقی و قضایی، متهم در مراحل بازداشت و تحقیق، نباید انتظار یک زندانی عادی را داشته باشد

زیرا در مواردی که به امنیت ملی و فعالیت های سیاسی مرتبط است ،‌طبیعی است که نباید انتظار داشته باشند که با متهم مثل افراد آزاد عمل شود.

همچنین ادعا کرده اند که وضعیت متهم،  نامساعد جسمی و روحی گزارش شده است در حالی که امکان حضور در دادگاه و پاسخ به اتهامات را داشته و در این زمینه با بزرگنمایی شرایط متهم، به دنبال جریان سازی خبری و جوسازی علیه نظام و مسوولان امنیتی و قضایی بوده اند..

امضا کنندگان در شرایطی عجولانه و با پیشداوری ضمن ابراز نگرانی خواستار شفافیت و دسترسی به وکیل و تماس با متهم شده اند. در حالی که اگر چند روز صبر می کردند متوجه می شدند که وی بعد از دوره رسیدگی به اتهامات و تحقیقات، آزاد شده است و بعداز آزادی مشخص شد که مشکلات و نگرانی های اعلام شده در مورد وی تنها جوسازی و جریان سازی خبری و اعمال فشار داخلی  و بین المللی علیه نظام بوده است. 

و سوال این است که آیا در هر نقطه از جهان، اگر کسی علیه امنیت ملی یا شرایط کشور و در چارچوب کار حرفه ای خود دچار خطایی شود،  نهادهای مدعی حقوق بشری در داخل و خارج کشور باید موج سیاسی و جوسازی رسانه ای و نامه پراکنی و ... داشته باشند؟! آیا این عملکردها نشانه دخالت در امور داخلی کشور و دخالت در امر تحقیق اطلاعاتی وامنیتی نیست؟ آیا هر کس خلاف قانون اقدامی داشته باشد و یا متهم به آن باشد، باید با چنین شرایطی به اعمال فشار علیه نظام دست بزنند یا این که باید صبر و حوصله به خرج دهند تا دستگاه های مربوطه کار خود را انجام دهند؟ 

آیا درست است که به جای سوال از اتهامات متهم، و رسیدگی به تخلفات قانونی،  از قوای سه گانه و دستگاه های مربوطه سوال شود که چرا متهم بازداشت شده است؟ آیا درست است که حکم کنند متهم باید به سرعت آزاد شود؟

آیا امضا کنندگان نامه از اتهامات و اقدامات متهم باخبر بوده اند که اقدام به پیشداوری کرده و خواستار آزادی وی شده اند؟!

نویسندگان نسبت به تحریک افکار عمومی و فشار داخلی و خارجی برای آزادی آذر پیک پرداخته اند و این اقدام خود از مصادیق تخلف قانونی است و در مسیر بررسی و رسیدگی به پرونده متهم،  نباید با جوسازی و جریان سازی و تحریک افکار عمومی، بر روند پرونده اثر بگذارند وفشار بر مسوولان و کشور و نظام را افزایش دهند بلکه باید صبر پیشه کنند تا مسوولان مثل پرونده دیگر امنیتی و قضایی به آنها رسیدگی نمایند. 

اگر قرار باشد هر کس به اتهامی بازداشت می شود بلافاصله با موج رسانه ای و تبلبغی علیه نظام همراه شود عده ای از متخلفان تصور خواهند کرد که اگر کاری خلاف قانون انجام دهند با موج رسانه ای و حمایتی مواجه می شوند و از آنها حمایت خواهد شد. 

لذا نباید به بهانه مسائل سیاسی، برخورد گروهی و جناحی با پرونده های امنیتی وقضایی انجام شود و باید اجازه داده شود که پرونده متهمان در مسیر عادی خود حرکت کند و از هر نوع جوسازی و فشار بر علیه نظام و مسوولا ن و دستگاه های مربوطه پرهیزنمایند.

نسرین ستوده حقوقدان و از فعالان به اصطلاح  حقوق بشری که اقدامات مختلفی را علیه امنیت ملی و برعلیه نظام انجام داده،  یکی  از امضاکنندگان این نامه است. او در گفت و گویی کوتاه با ایران وایر در پاسخ به این سوال که هدف از انتشار این بیانیه‌ها چیست و آیا بر وضعیت زندانی تاثیری دارد ؟ گفت: ... وقتی آزرده هستیم از حق آزادی بیان استفاده می‌کنیم  فلسفه نوشتن چنین نامه‌ها و بیانیه‌هایی استفاده از حق آزادی بیان است و بالطبع باید در آزادی شخصی که حقوقش نقض شده است، موثر باشد. امیدواریم که حکومتی که اصولا باید منتخب مردم باشد و به خواسته‌های مردم توجه داشته باشد به این خواسته هم توجه کنند.

این جملات نشان می دهد که اولا طوری سخن گفته اند که گویا حکومت و دولت را منتخب مردم نمی دانند و دوم این که به ادعای آزادی بیان، از کسی دفاع می کنند که در مورد اتهامات وی قضاوتی ندارند و ادعا می کنند که نمی دانند تاثیری بر آزادی وی دارد یا خیر، اما چون او  را در مسیر سیاسی خود و منتقد نظام می دانند پس از او حمایت می کنند.

در واقع برای آنها مهم این نیست که متهم چه خطایی داشته و آیا آزاد می شود که یا خیر، بلکه مهم این است که به این بهانه او را بدون خطا و بی گناه  و مستحق آزادی می دانند  و با جوسازی رسانه ای، به این بهانه تبلیغ علیه نظام را دنبال می کنند و کلماتی را بیان می کند که نشان می دهد دولت و حکومت را منتخب مردم ارزیابی نمی کنند. 

با این اوصاف مشخص نیست که اگر امیدی به اثرگذاری و آزادی متهم ندارند چرا اقدام به نامه نگاری و اقدام علیه نظام می کنند. 

اما آزادی آذرپیک چند روز بعد از این نامه نشان داد که تحلیل های این افراد تا چه اندازه دور از واقعیت است و آنها به این بهانه اقدام به قضاوت و پیشداوری نسبت به عملکرد دستگاه های مرتبط با موضوع کرده اند. از سوی دیگر با جنجال رسانه ای  اقدام به نامه نگاری به مسوولان سه قوه کرده اند و معلوم نیست که اگر آنها را منتخب مردم نمی دانند پس چرا آنها را خطاب قرار داده اند؟

خانم ستوده در پاسخ به این پرسش که بعضی منتقد نوشتن چنین نامه ها وبیانیه‌هایی هستند و می‌گویند بیانیه‌ها و یا حتی گفت وگو با رسانه‌ها وضعیت زندانی را بدتر می کندو باعث فشار مضاعف می‌شود. نظر شما به عنوان یک حقوقدان چیست؟ گفته است: .... برآیند یک جنبش را همین تعاملات تعیین می‌کند. به نظر من هر دو طرف که  به روش‌های یکدیگر اعتراض دارند ناگزیرند این روش‌ها را بپذیرند و تحمل کنند. همچنان که ما هم روشهای توام با سکوت آن‌ها را تحمل می‌کنیم!

این جملات نشان می دهد که نویسندگان نامه اعتقادی به مدارا و سکوت و صبر ندارند و سعی می کنند که از این اتفاقات بهانه ای برای حضور خود بیابند و فشاربرنظام را از طریق جنبش مورد ادعای خود دنبال نمایند. براین اساس مشخص است که عده ای به طور مستمر قصد دارند که از هر بهانه ای برای حضور خود و ایجاد فشار و تبلیغ علیه نظام استفاده کنند. 

براین اساٰس،  شایسته است که مسوولان کشور نسبت به اینگونه موضوعات و اقدامات گروهی و جوسازی ها واکنش نشان دهند و اجازه دخالت درامور دستگاه های مربوطه را ندهند و اجازه ندهند که از طریق  بررسی اتهامات یک متهم در یک دوره 80 روزه، رسانه ها و افراد مدعی حقوق بشر و فعالان سیاسی  و موثر در حوادث سال 88  در مسیرخواسته دشمنان و کشورهای غربی اقدامات تبلیغی و فشار بر نظام را افزایش دهند . 

امضا کنندگان این نامه نوشته اند که آذر پیک به موضوع  بند ۳۵۰  و پرونده  ستار بهشتی پرداخته است در حالی که این دو پرونده توسط مخالفان نظام در داخل و خارج کشور به بهانه ای برای اعمال فشار تبدیل شده بود . در حالی که این پرونده ها موضوعاتی بودند که دشمنان برای تحت فشار قراردادن نظام به بزرگنمایی آنها پرداختند و لذا نمی توان حاشیه سازی وبزرگنمایی آنها و تکرار آنها برای فشار بر نظام را موضوعی خبری ومورد توجه خبرنگاران معرفی نمود. 

این مدعیان حقوق بشری، متهم را شجاع ارزیابی کرده و افکارعمومی را تحریک کرده اند که اجازه ندهند مسیر رسیدگی به پرونده وی به صورت عادی انجام شود!

صادق زیباکلام،  فائزه هاشمی، مهدی خزعلی،  نسرین ستوده،  نرگس محمدی،  عیسی سحر خیز، فخرالسادات محتشمی پور،  معصومه دهقان (همسر عبدالفتاح سلطانی)،  پروین فهیمی(مادر سهراب اعرابی)،  شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم بیگی)،  احمد منتظری،  حسین انصاری راد،  حسین شاه حسینی ،  محمدصادق جوادی حصار،  عباس امیرانتظام،  محمد ملکی،  مرضیه رحیمی (همسر ابوالفضل قدیانی) و علی اصغر غروی از جمله امضا کنندگان این نامه هستند.