شاهدی بر آنچه «بقایی» بر میراث فرهنگی مملکت روا داشت

گروه میراث فرهنگی و هنرهای سنتی، حیاط پشتی کتابخانه و مرکز اسناد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، درست دیوار به دیوار جایی که افتتاح‌ شد تا نشان داده شود باقی‌مانده‌های فاجعه در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری درنتیجه‌ی دوران مدیریت‌های گذشته چه میزان بوده، اسنادی نگه‌داری می‌شود، که بیشتر به حوزه‌ی میراث فرهنگی مربوط است.

به گزارش بولتن نیوز، روی زونکن یکی از کارتن‌هایی که بخشی از آن پاره شده است، نام «ورامین» با رنگ مشکی و درشت و مشخصاتی با عنوان‌های «مکاتبات متفرقه»، «مسجد جامع»، «برج طغرل»، «تپه میل»، «کشف اشیاء» درج شده و زیر آن نیز عدد «50» به چشم می‌خورد که احتمالا پنجاهمین زونکنی است که حاوی اطلاعاتی مشابه در این زمینه است.

این کارتن‌ها از همان مکان فاجعه، یعنی شیراز، همان‌جایی که معاونت میراث سازمان با دستور حمید بقایی - رییس وقت سازمان - و در جهت انتقال جمعیت از پایتخت به آن‌جا انتقا یافته بود، به تهران منتقل شده‌اند؛ نشانی پستی درج‌شده روی کارتن‌ها این را می‌گوید.

این اطلاعات در پشت یک ستون در حیاط کتابخانه قرار گرفته‌اند، در ستون نخست فقط کارتن‌ها قرار گرفته‌اند، در ستون دوم کتابخانه‌ای چوبی پر از زونکن‌هایی که بیشتر به نظر می‌رسد مکاتبات اداری و اسناد جاری یا بایگانی‌شده را در خود دارند، جای گرفته‌اند و در کنار ستون سوم حیاط پشتی مرکز اسناد و کتابخانه‌ی تازه تاسیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کارتن‌های پاره شده و دسته اطلاعاتی مربوط به مکان‌های تاریخی مانند «طرح معرفی و ساماندهی باغ شاهزاده ماهان» قرار گرفته‌اند.

این حیاط محل تردد نیست، بنابراین امکان نگهداری آن‌ها راحت‌تر است، اما بخش دیگری از کارتن‌ها که در حیاط اصلی سازمان قرار داده شده‌اند و احتمال می‌رود به اسناد و مدارک انتقالی میراث فرهنگی و صنایع دستی مربوط باشد، پشت پنجره‌های گره‌چینی قرار دارد که نگهبانی نیز همیشه از آن‌ها مراقبت می‌کند و با نصب پرده از دید پنهان است.

این بخشی از فاجعه‌ای است که حدود یک ماه پیش رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، مسعود سلطانی‌فر، روز سه‌شنبه، 24 تیرماه در مراسم تکریم و معارفه‌ی روسای جدید و قدیم پژوهشگاه میراث فرهنگی، از آن یاد کرد.

او در آن مراسم عمر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را بیش از دو - سه سال ندانست، چون معتقد بود نباید ادغام‌ها،‌ مشکلات و در واقع، فاجعه‌هایی را که در این سازمان رخ داده است را جزو عمر آن حساب کنیم.

وی اجرای طرح «دورکاری» و انتقال معاونت‌های میراث فرهنگی و صنایع دستی به شیراز و اصفهان را با نام «فاجعه‌ی شیراز» و «فاجعه‌ی اصفهان» دانست و تاکید کرد: هرقدر گزارش‌ها را بیشتر مرور می‌کنیم، بیشتر به کلمه‌ی «فاجعه» نزدیک می‌شویم.

ای کاش مسئولان مربوطه به خصوص پژوهشگاه هرچه زودتر فکری به حال این اسناد کنند، چون با پایان تابستان و نزدیک شدن به پاییز و زمستان و امکان بارش برف و باران احتمال آسیب دیدن این اسناد و کارتن‌های آن‌ها نیز بیشتر می‌شود و آن‌وقت فاجعه‌ی اولیه که باعث نابودی و از بین رفتن تعداد زیادی از اسناد و پرونده‌های میراث فرهنگی در این سازمان شد، گسترش پیدا می‌کند.