گلوله‌ی شعر بر گلوله‌ی آتش پیروز است

گروه فرهنگ و هنر بولتن نیوز

گلوله‌ی شعر بر گلوله‌ی آتش پیروز است

به گزارش خبرنگار مهر، علی محمد مودب شاعر و مدیر موسسه فرهنگی شهرستان ادب با سرودن قطعه شعر سپید بلندی به حمایت از مردم و کودکان مظلوم غزه پرداخته است. این قطعه شعر که از تازه‌ترین سروده‌های مودب به شمار می‌رود به شرح زیر است:
ماه گلوله خورده است
و هر ستاره ترکشی است در سینه آسمان
ماه گلوله خورده و می‎گرید
و خورشید را بمب‎های فسفری آتش زده‎اند
ابرها پیکر‎هایی متلاشی‎اند و بادها کودکانی سیلی‎خورده و گیج
دریا را موج انفجار گرفته است
دریا را موج انفجار گرفته است
کودکان را می‎بیند که در ساحل گلوله می‎خورند
سرها را می‎بیند که شوت می‎شوند
سرها از میدان‎های فوتبال به میدان‎های والیبال شوت می‎شوند
سرها از مدرسه‎ها به خیابان‎ها
از خیابان‎ها به بازارها و از بازارها به همه جا شوت می‎شوند
توفان سنگریزه می‎وزد و غنچه‎ها مدفون‎اند
توفان شن می‎وزد از آسمان
از آسمان ماهواره و اینترنت بیسیم
و ما صبورتر از شتران
صفحات نمایشگرها پلک دوم ماست
توفان شن می‎وزد و چشمه‎ها شیمیایی‎اند
و ماهیان روشن، بمب‎های فسفری را خوب می‎شناسند
همه چیز روشن است
همه چیز روشن است
در همه جا همه چیز روشن است
در دمشق و حلب، در موصل و غزه
همه چیز از چهره شهیدان و آتش انفجارها روشن است
همه چیز در آینه‎های تاریخ روشن است
اگر عروج بر فلک سروری به دشواری نبود
و از هفت خوان شمشیر و خون نمی‎گذشت
فرقی نمی‎ماند میان عرفات و نصرالله
در نام حافظ اسد تصریح روشنی است
هر تصویر یاسرعرفات کنایه‎های ظریفی دار
همه چیز روشن است
در همه جا همه چیز روشن است
همه چیز از چهره شهیدان و آتش انفجارها روشن است
تنها ما خاموش و تاریک
به اشاره سخن می‎گوییم
و حماسه‎ی ما عوض کردن کانال است و شکستن آینه
نمی‎خواهمت این‎گونه خونین ببینم ای چهره‎ی من
نمی‎خواهمت این‎گونه در باران ملخ ببینم ای گلستان من
ای گل سرخ کوچک! ای غزه!
نمی‎خواهمت اینگونه آماج لگدها ببینم ای کودک فلسطینی!
نمی‎خواهم ببینم
نمی‎خواهم ببینم
من عربستانم با سینه‎ای نفتی
که کودکان عرب از پستان من آتش می‎گیرند
مصرم من
و اهرام پشت خمیده‎ی من‎اند
نمی‎توانم خم شوم و زنجیر گذرگاه رفح را برای کودکان سرطانی بیندازم
نمی‎توانم گهواره‎ی موسی را از نیل بردارم
دستم می‎لرزد
نمی‎توانم در آغوش بگیرم
دخترکی را که در سرش ترکشی است
استانبولم من و از پس اینهمه مناره
دود حریق‎های تو را نمی‎توانم ببینم
استانبولم و سرم به بسته‎بندی دموکراسی آمریکایی گرم است
به صادرات اعتراضات مدنی مدرن
به صادرات اعتراضات مدنی  مسلحانه!
ترافیک تهرانم من و سرم شلوغ است
به قیمت ماشین‎ها فکر می‎کنم عزیزکم
به بالا و پایین شدن نرخ دلار
و به چهار میلیاردی که 5+1 واریز خواهند کرد ان شاء الله !
گرفتارم برادرم! خواهرم! جوانم! جانم!
به رویایی شیرین فکر می‎کنم
به کسی که با دستی دستم را می‎فشارد
و با دستی گلوی تو را
با دستی دستم را می‎فشارد
و با دستی مردی را در حمص از پنجره‎ی خانه‎اش پرت می‎کند
با دستی دستم را می‎فشارد
و با دستی دخترکی سه ساله را در «الزهرا»ی سوریه  به زنجیر می‎کشد
با دستی دستم را می‎فشارد
و با دستی پدر و مادر دخترک را پیش چشمش ذبح شرعی می‎کند
با دستی دستم را می‎فشارد
و با دستی دیگر از این همه فیلم می‎گیرد
از تساوی ایران و آرژانتین
از توپ‎گیری ظریف
از شکستن کمر نیمار
از جای دندان‎های سوارز
از شکستن ستون فقرات خاورمیانه
در رویای چیزی هستم
در رویای کسی که در شبکه‎ای خانم اشتون است
و در شبکه‎ای خلیفه‎ی چندش داعش
در شبکه‎ای لیونل مسی است که بر دیوار حایل یادگاری می‎نویسد
و در شبکه ای باز خانم اشتون است
در اعتراضات مدنی مسلحانه در اوکراین!
(کاش می‎شد لااقل با خود آنجلینا جولی مذاکره کرد
نه با این مدیر برنامه‎های پاتال و عوضی)
مغزم ده‎ها شبکه‎ی تلویزیونی است
چهره‎ام چیزی شبیه بی‎بی‎سی فارسی
مغزم ده‎ها صفحه‎ی روزنامه است
روزنامه‎هایی که بوی دلار‎های بی‎پشتوانه می‎دهند
بوی دلار‎های چاپ صبح
روزنامه‎هایی انگلیسی- فارسی، _فینگلیش!_
روزنامه‎هایی شبیه کاغذ کادو با طرح پاپانوئل
روزنامه‎هایی برای کادو کردن استعمار،تجاوز، لیبرالیسم
روزنامه‎هایی برای کادو کردن موشک‎ها و بمب‎های خوشه‎ای و فسفری
روزنامه‎هایی برای کادو کردن سر‎های بریده
اما خون بر شمشیر  پیروز است
و خط آتش روزنامه‎ها را خاموش خواهد کرد
تو را در این‎همه غوغا گم کرده‎ایم
خواهرم غزه!
برادرم فلسطین!
اما صدای امام خمینی ما را بیدار خواهد کرد
و راهپیمایان روز قدس، ترافیک رویاها را تعطیل اعلام می کنند
تو را گاهی گم می کنیم
اما تو باز کریمانه همان کلید کوچک خونینی
که دروازه‎های فردا را به روی ما خواهی گشود
یا من یحی العظام و هی رمیم
یا من یحی العظام و هی رمیم
یا من یحی العظام و هی رمیم
تو به گوشی‎های کره‎ای ما زنگ نمی‎زنی
تو از ما چشم یاری نداری
جزو لایک‎های ما نیستی و در فیسبوک ما کامنت نمی‎گذاری
اما خدای  لیله الاسری ما را به مسجد الاقصی خواهد رساند

ذره‌بین فرهنگی: افکار عمومی دنیا بیشتر از این‌ها نیازمند چنین کارهایی‌ست. تا آنهایی که به زور اربابان تزویر به خواب رفته‌اند و یا آنهایی که خودشان را به خواب زده‌اند، حداقل بدانند که بیدارانی در این مملکت هستند که دادخواهی مظلوم را فریاد می‌زنند.

مسئول ویزای فرهنگی در ایران کیست؟

رضا محمدی یکی از بزرگترین شاعران افغانستانی است که سال‌های زیادی در ایران بوده است. او عاشق ایران است. او می‌گوید: «ایران» عشق من است اما برای گرفتن یک ویزا ماه‌ها اذیت می‌شوم.

ذره‌بین فرهنگی: ویزای فرهنگی یکی از بهترین ابزارها برای در اختیار گرفتن اندوخته‌ی شخصیت‌های فرهنگی کشورهای دیگر است. این ابزار به خوبی در کشورهای مختلف به کار گرفته می‌شود اما متأسفانه ما در ایران، حتی نمی‌توانیم این خدمت را در اختیار شعرای افغانی قرار دهیم. به همین دلیل می‌بینیم که این ذخیره‌ی فرهنگی و سایر ذخایر فرهنگی بقیه‌ی ملل، به کشورهای دیگر منتقل می‌شوند. حالا چه کسی باید این معضل را سر و سامان دهد، الله اعلم...

بهترین خدمت رسانه‌ی ملی به دولت، نقدمنصفانه و بدیلانه‌ی آن است
ضرغامی در همایش اساتید و دانشجویان خارج از کشور عنوان کرد: سایه حاشیه‌های سیاسی بر برنامه‌های تلویزیون/ رسانه صداوسیما به دولت، هم خدمات می‌دهد و هم انتقاد می‌کند. رئیس رسانه ملی گفت: متاسفانه برخی اوقات فضاهای حاشیه‌ای سیاسی روی بحث‌های عمیق برنامه‌های تلویزیونی سایه می‌اندازد که آثار منفی بسیاری به همراه دارد.


ذره‌بین فرهنگی: به نظر می‌رسد بهترین خدمتی که رسانه‌ی ملی به هر دولتی‌ می‌تواند ارائه دهد در دو کار اساسی خلاصه می‌شود. اولین خدمت، بیان خدمات دولت‌ها و تبلیغ آنها در افکار عمومی‌ست و دومین خدمت، نقد منصفانه‌ و بدیلانه‌ی عملکرد دولت‌هاست. البته باید سعه‌ی صدر کافی در دولت‌ها نیز باشد تا این نقدها را با تخریب یکی ندانند و به بهانه‌های سیاسی مانع از پخش برنامه‌های انتقادی نشود. از سوی دیگر، رسانه‌ی ملی هم عنوان منتقد را به هر کسی ندهد تا قضیه‌ی نقد، لوث نشود.

بالاخره اصغرآقا موضعش را مشخص و شفاف کرد

اصغرفرهادی مطرح کرد: رفتار رژیم صهیونیستی دیکتاتورمآبانه است / کشتار مردم غزه را متوقف کنید. اصغر فرهادی کارگردان سینمای ایران با تاکید بر لزوم توقف هر چه سریعتر کشتار مردم بی گناه غزه، عنوان کرد که رفتار رژیم صهیونیستی دیکتاتورمآبانه و در راستای نسل‌کشی است.


ذره‌بین فرهنگی: اصغرفرهادی که چندی پیش به همراه نسرین ستوده کمپینی درخصوص درگیری‌های اخیر فلسطین راه انداخته بود، با مخالفت‌ شدید رسانه‌های ایرانی روبه‌رو شد. علت این مخالفت هم به واکنش خنثی او برمی‌گشت. زیرا در آن کمپین هیچ اشاره‌ای به ظلم اسرائیلی‌ها و مظلومیت مردم فلسطین نشده بود. حالا انگار آن مخالفت‌ها اثرش را گذاشته و اینک می‌بینیم که اصغرآقا، در موضعی شفاف به محکومیت اسرائیل پرداخته است. البته توقع ما از همه‌ی هنرمندان این است که همواره به موقع و شفاف و قاطع درخصوص چنین مسائلی اظهارنظر کرده تا رسالت هنری‌ و انسانی‌شان را به خوبی ایفا کنند. هرچند امیدواریم این جنس محکومیت، از جنس محکومیت ‌بی‌بی‌سی نباشد...