هرچه از عمر حضرت روح‌الله می‌گذشت، انقلابی‌تر می‌شد

گروه سیاسی - تجربه‌ی موجود در دنیای سیاست ثابت کرده، اکثر انقلابیون دنیا و نظام‌های انقلابی بعد از گذشت اندک زمانی روحیه‌ی انقلابی خود را از دست داده و کم‌کم مبتلا به تسامح و تساهل شده‌اند. به طور مثال کافی‌ست به سیر رهبران شوروی سابق توجه داشته باشید تا متوجه این قضیه شوید. داستان قلعه‌ی حیوانات که به منظور نمایش استحاله‌ی انقلاب بلشویک‌ها در شوروی نوشته شده است به خوبی نشان می‌دهد که چگونه رهبران این انقلاب، از تب انقلابی خارجی شده و به دام محافظه‌کاری افتاده‌اند.

به گزارش بولتن نیوز، از همین رو، قاعده‌ای در دنیای سیاست وجود دارد که در آن بین گذر زمان و روحیه‌ی انقلابی‌گری رابطه‌ی عکس وجود دارد. و بر اساس همین قاعده به سیاست‌مداران توصیه می‌شود که در مواجه با افراد انقلابی تنها کافی‌ست کمی صبر به خرج دهند تا آنها از تب و تاب انقلابی‌گری بیافتند و بر مدار سازش نشسته و قابلیت مذاکره پیدا کنند. اما نکته‌ی عجیبی که در زندگی حضرت امام خمینی(ره) وجود دارد آن است که ایشان هرچه از عمر گران‌مایه‌ی‌شان می‌گذشت، انقلابی‌تر می‌شدند.

آنهایی که سن‌شان اجازه می‌دهد، حتما رفتارها و گفتارهای سال‌های آخر حیات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی را بخاطر آورده و بر این ادعا صحه می‌گذارند. آنهایی هم که آن روزها را ندیده‌اند، تنها کافی‌ست به صحیفه‌ی امام خمینی(ره) مراجعه کرده و این انقلابی‌تر شدن حضرت روح‌الله را از لابه‌لای بیانات ایشان درک کنند. برای نمونه، برید‌ه‌ای از چند گفتار آخر ایشان را برای‌تان می‌آوریم تا مشاهده کنید که چطور این مرد خدا، در آخرین ماه‌های زندگی‌اش، انقلابی باقی مانده و حتی انقلابی‌تر از پیش می‌شود:

1

آخرین متن موجود در صحیفه‌ی امام، وصیت‌نامه‌ی الهی-سیاسی ایشان است. اگر این متن را کنار بگذاریم، می‌بینیم که آخرین نامه‌ی حضرت امام در تاریخ 28 اردیبهشت 68 و خطاب به رئیس دیوان‌عالی کشور است. موضوع نامه نیز "لزوم تسریع در رسیدگی به پرونده‌های مربوط به اصل 49 قانون اساسی‌" است. واقعا عجیب است کسی که اوضاع جسمی نامطلوبی داشته و به همین دلیل، حدود بیست روز بعد به ملکوت اعلی می‌رود، تا آخرین روزهای زندگی‌اش نسبت به احقاق حقوق مردم حساس بوده و لحنی قاطع درخواست می‌کند که سریعا فلان مسئله‌ی قضایی سر و سامان پیدا کند. در حالی که طبق قاعده‌ی بیان شده در بالا، سیاست‌مداران با گذر زمان چنین حساسیت‌هایی را از دست می‌دهند.

2

یکی دیگر از آخرین نامه‌های ایشان که در تاریخ 19 اردیبهشت 1368 نوشته شده، در خصوص "لزوم تسریع در امر رسیدگی به پرونده‌ی غارت‌گران بیت‌المال" است. به عبارت دیگر، اگر در ساختمان روحیه‌ی انقلابی چندین ستون اساسی وجود داشته باشد، حتما یکی از آنها مبارزه با فسادهای اقتصادی‌ست که می‌بینیم این ویژگی، به طور کامل در شخصیت حضرت امام، آنهم در کمتر از یک ماه مانده به وفات‌شان وجود دارد.

3

یکی از حساس‌ترین فراز‌های زندگی سیاسی امام خمینی(ره) عزل آیت‌الله منتظری از قائم مقامی رهبری است. آنقدر این ماجرا آشکار است که به نظر می‌رسد نیازی به توضیح نداشته باشد. همان‌طور که رخ داده، حضرت امام در دو سه ماه مانده به رحلت‌شان دست به یک اقدام انقلابی زده و در نامه‌ای که 6 فروردین 1368 منتشر شد، با لحنی سراسر انقلابی و قاطع کسی را از قطار انقلاب پایین می‌کشد که به زعم خیلی‌ها او استوانه و ستون انقلاب بود.

4

یکی دیگر از نمونه‌های وجود و وفور روحیه‌ی انقلابی در آخرین روزهای حیات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی را می‌توان در نامه‌ی تاریخی ایشان به رهبران شوروی دید که در اسفند 1367 نوشته و به این کشور ارسال شد. واقعا از کسی که چنان حال جسمی نامطلوبی دارد، اصلا توقع نمی‌رود که برای یکی از به اصطلاح قطب‌های دنیا نامه بنویسد و آنها را به تغییر روند و پیروی از انقلاب اسلامی دعوت کند.

5

برای آخرین مثال، می‌توان به منشور روحانیت اشاره کرد که تاریخ انتشار آن 3 اسفند 1367 است. پیامی که پر است از حرف‌های از سر دغدغه‌ی انقلاب برخاسته و کیست که آنرا خوانده باشد و نویسنده‌ی آنرا، کوه راسخ نداند.

برای اثبات تداوم روحیه‌ی انقلابی‌گری در حضرت امام خمینی(ره) دلایل دیگری هم هست که در حوصله‌ی این متن نیست. اما هرچه هست ثابت می‌کند که برخلاف نگاه رایج به انقلابیون، حضرت روح‌الله انقلابی بود و انقلابی ماند و تا آخرین لحظه این روحیه را حفظ کرد. العاقل یکفی بالاشاره...

سیدمجتبی نعیمی