هدف آمریکا از قهرمان سازی در ایران و روسیه و چین چیست؟ هرجا منافع غرب در خطر باشد فریاد بدترشدن آزادی مطبوعات سر می دهند

گروه سیاسی - سازمان گزارشگران بدون مرز وابسته به نهادهای آمریکایی و غربی، به مناسبت ١٣ اردیبهشت سوم ماه می روز جهانی آزادی مطبوعات،  فهرست ١٠٠ نفر را با عنوان قهرمانان اطلاع رسانی در جهان منتشر کرده است.




به گزارش بولتن نیوز،‌این سازمان  موضوعات سیاسی و حقوق بشری را به بهانه حمایت از روزنامه نگاران و گزارشگران، در کشورهای جهان سوم پیگیری می کند تا با هدف اثر گذاری بر فضای اجتماعی این کشورها، چهره های فعال و مخالفان حکومت ها و دولت ها در کشورهای مختلف را معرفی و پشتیبانی کند.
همچنین خانه آزادی در گزارش سالانه خود درباره وضعیت آزادی مطبوعات جهان در سال گذشته میلادی می گوید با وجود بهبود وضعیت مطبوعات در کشورهایی مانند افغانستان، برمه، و غرب آفریقا، به دلیل افزایش سرکوب، شکنجه، حبس و تهدید و پیچیده تر شدن ابزار آن با بهره گرفتن حکومت های استبدادی از تکنولوژی، تنها کمی بیش از ۱۳ درصد مردم جهان از آزادی مطبوعات برخوردارند و در این میان ایران یکی از بدترین ها است.




این گزارش نیز نشان می دهد که  اولا این گونه سازمان ها  و گزارش های آنها به دنبال بزرگنمایی و تضعیف کشورهای منتقد نظام سلطه و استعماری آمریکا و غرب هستند و دوما به نفع آمریکا و حامیان آنها و سلطه جدید آنها از طریق رسانه های جهانی و اینترنت و شبکه های اجتماعی عمل می کنند.
دنیای غرب به این نکته توجه دارد که به جای لشکر کشی ارتش، و حضور شرکت های چند ملیتی، از ابزار جدید شبکه های اجتماعی و رسانه ها و اینترنت استفاده کند. این حرکت استعماری که در چند سال گذشته شدت یافته به دنبال آن است که با قهرمان خواندن مخالفان سیاسی و فعالان حقوق بشر در چارچوب رسانه ها و روزنامه نگاران، اهداف خود را دنبال کنند. از آمریکا و زندگی در غرب برای مردم جهان رویا بسازند و به نام آزادی، سبک زندگی غربی را تبلیغ کنند و با ابزار رسانه ها وبه نام آزادی رسانه ها و روزنامه نگاران، فشار بر حکومت های مستقل جهان نظیر ایران را افزایش دهند.
دنیای غرب با هر کشوری مانند ایران که مشکل داشته باشد وضعیت روزنامه نگاران ودسترسی به رسانه ها را محدود و بدتر از قبل ارزیابی می کند و با هر کشوری که مانند ترکیه در راستای منافع خود تلقی کند بدون سروصدا از کنار آن می گذرد.
هدف این گزارش ها در سالگرد روز جهانی مطبوعات، افزایش فشار بر دولت و نظام و ملت ایران است.
باوجود افزایش دسترسی مردم ایران و مردم جهان به اینترنت،وجود میلیون ها وبلاگ و سایت و شبکه اجتماعی در جهان، خانه آزادی و گزارشگران بدون مرز، وضعیت کنونی را به نفع آمریکا ارزیابی نکرده  و معتقدند که دسترسی به اطلاعات محدود شده و تنها 13 درصد مردم جهان به اطلاعات آزاد دسترسی دارند و لابد این تعداد محدود در آمریکا و اروپا زندگی می کنند!


این نحوه گزارش جانبدارانه و با هدف بزرگنمایی دستاوردهای غربی نشان می دهد که اگر وضعیت جهان به نفع آمریکا نباشد و منتقدان جهان در آسیا  و‌آفریقا افزایش یابند، گزارش روز جهانی مطبوعات، از بدتر شدن وضعیت خبر می دهد.
سوال این است که آمریکا و انگلیس و فرانسه و اسرائیل،  چه برخوردی با اعتراضات بزرگ در کشورهای خود داشته اند و تا چه حد به گسترش آزادی کمک کرده اند. آیا حضور آمریکا و ناتو در کشورهای دیگر نشانه آزادی است؟ آیا برخورد با پیمانکار سازمان سیا که به روسیه پناه برده و برخورد با ویکی لیکس و.... نشانه آزادی است؟
ابزارهای اطلاع رسانی و شبکه های اجتماعی و اینترنت  به ابزار اطلاع رسانی و استعمار و سلطه جدید  تبدیل شده اند اما هر جا برخلاف منافع آمریکا تبدیل شوند به معنای محدود شدن وبدتر شدن وضعیت آزادی تلقی خواهند شد و هر جا به نفع آمریکاو غرب باشند با سکوت معنادار از کنار ضرب وشتم و ترور و زندانی شدن روزنامه نگاران و آزادی خواهان جهان عبور می کنند و نام آنها را در لیست قهرمان سازی های خود قرار نمی دهند....



نکته مهم در فعالیت این سازمان و گزارش ها و بیانیه هایی که منتشر می کند، توجه به این موضوع است که افراد انتخاب شده در این فهرست 100نفره جدید و سایر فهرست ها و جوائزی که اعلام شده، تماما لیست افرادی را نشان می دهد که یا در دادگاه ها به جرم فعالیت های غیر قانونی محکوم شده اند و یا به عنوان چهره های فعال حقوق بشری، مخالفان سیاسی حکومت ها و نظام های حاکم بر کشورها شناخته شده هستند.
در معرفی اسامی 100 نفر در فهرست جدید این سازمان که چند روز پیش اعلام شده است، چند نکته مشترک وجود دارد، و فعالیت اصلی آنها قبل از روزنامه نگاری عضویت در گروه های حقوق بشر، حقوق زنان، تجزیه طلبان، متعصبان قومی و یا گروه های فکری و سیاسی است که امنیت ملی را تهدید کرده و یا اقدام علیه امنیت ملی و نظام و دولت ها را مورد توجه قرار داده اند.
به عبارت دیگر، اگرچه به عنوان روزنامه نگار یا نویسنده، وبلاگ نویس، خبرنگار هفته نامه، روزنامه، سایت های خبری، شبکه های تلویزیونی و... شناخته شده اند  اما نوشته ها و آثار و فعالیت آنان در زمینه های سیاسی و مخالفان وبراندازی یا اقدام علیه امنیت ملی بوده است.
این افراد به جای آن که به عنوان روزنامه نگار، بی طرفی خود را در گزارش ها و اخبار رعایت کنند ویا نظر طرفین فعالان اجتماعی و سیاسی را مطرح نمایند، در نوشته های خود کاملا جانبدارانه و با موضع گیری تند وجنجالی و افراطی عمل کرده و رسانه ها را به سمت افراط گری و ایجاد تنش و اقدامات علیه امنیت ملی و... هدایت کرده اند.
برخی از این افراد بر مواضع خود تاکید کرده و پس از محکوم شدن در دادگاه و تحمل جریمه یا حبس، همچنان به تخلفات و اقدامات غیر قانونی ادامه داده اند و باعث ایجاد جو رسانه ای و سیاسی وجریان سازی خبری و جوسازی علیه مسوولین کشورها شده اند.




این نکته دقیقا در گزارش جدید سازمان گزارشگران بدون مرز مورد تاکید قرار گرفته و نشان می دهد که این سازمان آگاهانه چنین افرادی را مورد حمایت قرار می دهد تا مانند یک نیروی سیاسی و یک سرباز برای اهداف کشورهای غربی عمل کنند وزمینه ساز اقدامات بعدی باشند.
به این جملات دقت فرمایید"
"این صد قهرمان با شجاعتی مثال زدنی با کار یا با مبارزه خود به گسترش آزادی مصرحه در اصل نوزده اعلامیه جهانی حقوق بشر، آزادی « کسب، دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسایل ممکن بیان و بدون ملاحظات مرزی » کمک کرده‌اند. این ١٠٠ قهرمان آمال خود را «در خدمت منافع عامه» قرار داده‌اند به این عنوان ارزش نمونه بودن را دارند."
نکته اول این است که آنان را قهرمان نامیده اند در حالی که خود غربی ها بارها اعلام کرده اند که دوران قهرمان سازی گذشته و باید تحولات اجتماعی و گروهی را پیگیری کرد. اما سازمان های غربی و آمریکایی می دانند که در کشورهای جهان سوم برای آن که به هدف خود برسند باید عده ای را قهرمان معرفی کنند تا شاید عده دیگری از حامیان آنها به این قهرمان ها بپیوندند.
دوم آن که تاکید دارند که این 100 نفر چه با کار خود یعنی روزنامه نگاری و چه با مبارزه! و با شجاعتی مثال زدنی به آزادی کمک کرده اند. یعنی آنها این افراد و دیگران را تشویق می کنند که مبارزه کنند و شجاع باشند و تنها به روزنامه نگاری و خبرنگاری اکتفا نکنند و علاوه بر اطلاع رسانی به راه های دیگر نیز توجه کنند تا آزادی مورد نظر غربی ها یعنی توجه به منافع غرب و دنیای سرمایه داری در کشورهای جهان سومی را تضمین کنند!
نکته سوم این که معتقدند این افراد به هر وسیله ممکن به دنبال اطلاع رسانی بوده اند و مثلا اگر روزنامه و رسانه آنها کار غیر قانونی کرده و توقیف شده است آنها از طریق دیگر وارد عمل شده اند و مثلا از طریق شبکه های اجتماعی و رسانه های دیگر یا با تجمع غیر قانونی و فعالیت های اجتماعی و سیاسی، اقدامات علیه امنیت ملی و نظام حاکم را پیگیری کرده اند.
این نکات نشان می دهد که سازمان گزارشگران بدون مرز، و سایر سازمان ها که ایران را زندان روزنامه نگاران نامیده اند به بهانه حمایت از روزنامه نگاری و اطلاع رسانی، در واقع هدف اصلی یعنی تضعیف نظام های سیاسی و ایجاد تجمع و تنش و مخالفت های سیاسی  و به همر ریختن اوضاع اجتماعی را دنبال می کنند.
نکته دیگر که هدف اصلی این گزارش ها را نشان می دهد این موضوع مهم است که چرا کشورهای منتقد آمریکا را در اولویت قرار داده اند.
در این گزارش آمده است: " از کشورهای ایران، روسیه چین، اریتره، ویتنام و آذربایجان و مکزیک حداقل سه نفر قهرمان معرفی شده اند که پنج کشور نخست از بزرگترین زندان‌های جهان برای فعالان رسانه‌ای هستند!"

یعنی ایران و روسیه و چین و اریتره و ویتنام که در چنددهه اخیر جزو منتقدان آمریکاو غرب و اسرائیل و انگلیس بوده اند را زندان روزنامه نگاران جهان معرفی کرده اند!
و سوال این است که آیا بعد از اتفاقات و تجمع های اعتراض آمیز  بسیاری که در مصر، ترکیه، انگلیس، نیویورک آمریکا، عراق، پاریس و فرانسه، بحرین، عربستان، امارات،  و سایر کشورهای همراه و حامی آمریکا اتفاق افتاده هیچ وبلاگ نویس یا روزنامه نگاری در این کشورها به زندان نرفته تا قهرمان مورد نظر این سازمان باشد؟
آیا بین روزنامه نگاران در این کشورها و کشورهایی مانند ایران فرقی هست؟ آیا میزان تجمع ها و بازداشت فعالان سیاسی و حقوق بشری و مخالفان حکومت ها در کشورهای دیگر از جمله خود آمریکا از کشورهایی مثل ایران و چین و روسیه کمتر است؟
آیا مشکل روزنامه نگاران در ترکیه کمتر از ایران است؟!
دم خروس این سازمان های غربی کاملا معلوم است. آنها بودجه از کنگره  و دولت آمریکا می گیرند تا افرادی را در کشورهای مخالف آمریکا شناسایی و حمایت کنند وقهرمان سازی کنند و آشکارا اعلام می کنند که این قهرمانان کسانی هستند که فعالیت حقوق بشری،‌حقوق زنان، اقلیت های قومی و زبانی و ... داشته اند یعنی به هر روش ممکن چه روزنامه چه زندان چه سایت و شبکه اجتماعی، چه تجمع اعتراض آمیز و... به دنبال مخالفت و اقدام علیه امنیت کشورها بوده اند تا حکومت ها و نظام های سیاسی را به چالش بکشند و نتیجه اقدامات خود را به عنوان قهرمان این مبارزه سیاسی به سایر بخش های جامعه انتقال دهند و منجر به یارگیری و جذب نیرو شوند و مثلا با جمع آوری امضا به بهانه حمایت از حقوق زنان، تجمع های سیاسی و مبارزه سیاسی را گسترش بدهند.
در حال حاضر آنچه برای سازمان حقوق بشر اهمیت دارد،‌فعالیت روزنامه نگاری خانم بنی یعقوب، و آقایان سیامک قادری،


کریستف دولوار دبیر اول گزارش‌گران بدون مرز در این باره اعلام کرد: «روز جهانی آزادی مطبوعات که گزارش‌گران بدون مرز مبتکر اصلی آن بوده است، باید فرصتی باشد برای قدردانی از شجاعت روزنامه‌نگاران و وبلاگ نویسانی که هر روز امنیت و آسایش و گاه زندگی خود را برای باورشان فدا می‌کنند، «قهرمان‌های اطلاع رسانی» منبع الهامی برای همه زنان و مردانی هستند که به نبرد برای آزادی باور دارند. بدون عزم آنان و کسانی چون آنان، حتا کلامی هم از گسترش عرصه آزادی نمی‌توان گفت.»
فهرست گزارش‌گران بدون مرز، طبعا فهرست جامعی از همه قهرمانان اطلاع رسانی در جهان نیست. اما این فهرست قدردانی‌ست نه تنها از این ١٠٠ شخصیت نامدار و گمنام که از همه‌ی روزنامه‌نگاران، مسلکی یا غیر حرفه‌ای که هر روز جهان را روشنی می‌بخشند و حقیقت را در همه اشکالش آشکار می‌کنند. این ابتکار برآن است تا نشان دهد، دفاع از آزادی اطلاع رسانی از راه حمایت کامل از قربانیان سرکوب و ستم و همچنین طرح کردن چهره‌هایی که نمونه‌های این مبارزه باشند، می‌گذرد.
فهرست ١٠٠ قهرمان اطلاع رسانی، شامل زنان و مردانی‌ست از ٦٥ کشور جهان، با سنین مختلف، از ٢٥ تا ٧٥ ساله، خردسال‌ترین چهره این فهرست، اودون تات از کامبوح و کهن‌سال‌ترین، محمد ضیاالدین از کشور پاکستان است. از کشورهای ایران، روسیه چین، اریتره، ویتنام و آذربایجان و مکزیک که پنج کشور نخست از بزرگترین زندان‌های جهان برای فعالان رسانه‌ای هستند،دست کم سه چهره معرفی شده‌ است.

برخی از این قهرمان‌ها در دمکراسی‌های جهان زندگی می‌کنند، چون گلین گرینوالد و لورا پواتراس، شهروندان آمریکایی افشاگر عمل‌کرد مهار و مراقبت گسترده آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA)، و برخی دیگر در اقتدارگراترین رژیم‌های جهان چون روزنامه‌نگار ایرانی، ژیلا بنی یعقوب.
خود این گزارش تاکید دارد که برخی از این قهرمانان روزنامه نگار حرفه ای نیستند اما چون در جهت هدف این سازمان ها حرکت می کنند نام آنها را قهرمان اعلام کرده اند. به این جملات توجه فرمایید:
"همه‌ی آن‌ها روزنامه‌نگاران حرفه‌ای نیستند. به مانند شهروند وب‌نگار ویتنامی، لو نوک تهان،که کشیش کاتولیک است. تعدادی از آن‌ها به مانند روزنامه‌نگار ایتالیایی، لیریو آبات، یا پیتر جون جابان، مجری رادیویی در مالزی که مدت‌ها در لندن در تبعید بود، خدیجه اسماعیل‌اف روزنامه‌نگار کاووشگر آذربایجانی، آسن یوردانف بلغاری که مرتب تهدید به مرگ می‌شود، مبارزه با فساد دولتی و جنایت سازمان یافته را تخصص اصلی خود کرده‌اند. در فهرست گزارش‌گران بدون مرز همچنین برخی از فعالان جامعه مدنی نیز جای دارند، از این میان، ماریا پیا ماتا که به مدت ده سال در کنار سازمان جهانی رادیوهای جامعه‌ای، برای آزادی بیان این رادیوها مبارزه کرده است."
"شجاعت نقطه مشترک این شخصیت‌هاست."
سازمان گزارش‌گران بدون مرز به مناسبت روز جهانی آزادی بیان٬ برای نخستین بار اقدام به انتشار فهرستی صد نفره از قهرمانان اطلاع‌رسانی در جهان کرد.
به گفته‌ی مسوولان این سازمان٬ افرادی که نام‌شان در این فهرست درج شده «با شجاعتی مثال زدنی با کار یا با مبارزه خود به گسترش آزادی مصرحه در اصل نوزده اعلامیه جهانی حقوق بشر، آزادی "کسب، دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسایل ممکن بیان و بدون ملاحظات مرزی" کمک کرده‌اند. این ١٠٠ قهرمان آمال خود را "در خدمت منافع عامه" قرار داده‌اند به این عنوان ارزش نمونه بودن را دارند».
از میان روزنامه‌نگاران ایرانی نام ژیلا بنی‌یعقوب٬ عدنان حسن‌پور٬ سیامک قادری و سعید متین‌پور در این فهرست قرار دارد. به جز ژیلا بنی‌یعقوب که براساس حکم دادگاه برای مدت سی سال از روزنامه‌نگاری محروم است٬ سه تن دیگر در حال حاضر زندانی هستند.
نام این چهار نفر نشان می دهد که فعالیت حقوق بشری، حقوق زنان، اقدام علیه امنیت ملی، توجه به مسائل همجنس گرایان،  مخالفت با نظام و مسائلی از این دست مورد توجه این سازمان است و تنها کار روزنامه نگاری مورد توجه نبوده است. بلکه مهم نوع فعالیت آنها در مخالفت با نظام سیاسی و اقدام علیه نظام و قانون در کشورهای منتقد آمریکا و نظام سرمایه داری است.
و سوال این است که با وجود مشکلات بسیار در آمریکا و انگلیس و فرانسه ومشکلاتی که میلیون ها انسان در سراسر جهان با آمریکا دارند، چرا نام روزنامه نگارانی که در آمریکا به زندان افتاده اند و خود کشورهای آمریکاو انگلیس و فرانسه به اندازه ایران و روسیه و چین بزرگنمایی نمی شود؟
نکاتی که در معرفی این چهار نفر در ایران اعلام کرده اند نیز به خوبی نشان می دهد که چه نکاتی مورد نظر آنهاست آنها روزنامه نگار را قهرمان نمی کنند مبارزان سیاسی و اقدام کنندگان علیه امنیت ملی و کسانی که به موضوعات فرهنگی غرب مثل همجنس گرایی معتقدند را حمایت می کنند...

ژیلا بنی یعقوب مدیر سایت کانون زنان ایرانی، به اتهام « تبلیغ علیه نظام و توهین به رئیس جمهوری» محکوم شد.

"عدنان حسن پور عضو تحریریه روزنامه توقیف شده‌ی اسو، در خرداد ٨٦ در دادگاه انقلاب شهر مریوان، محاکمه و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «جاسوسی» محارب شناخته شده و به مجازات اعدام محکوم و حکم او در سال ١٣٨٨ به شانزده سال زندان تعدیل یافت."
"سیامک قادری  برای «تبلیغ علیه نظام، نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی از طریق وبلاگ نویسی»، و فعالیت در وبلاگی به نام "ایرنای ما" گزارش هایی در باره حوادث پس از انتخابات خرداد ١٣٨٨ منتشر کرده بود. یکی دیگر از اتهامات این خبرنگار، انتشار گزارشی از وضعیت زندگی همجنس گرایان در ایران است. محمود احمدی نژاد در سال ١٣٨٦ در یک سخنرانی جنجال برانگیز در دانشگاه کلمبیا امریکا اعلام کرده بود که در ایران همجنس گرا وجود ندارد."
"سعید متین پورروزنامه‌نگار هفته نامه يارپاق و همکار روزنامه‌های محلی استان آذربايجان، برای " ارتباط با بيگانگان به ٧ سال و برای "تبليغ عليه نظام" به يک سال حبس تعزيری محکوم و این حکم سپس از سوی دادگاه تجدید نظر تائید شد."

این نکات نشان می دهد که تنها روزنامه نگاری مبنای این گزارش سازمان روزنامه نگاران بدون مرز نیست بلکه آنها به این نکته توجه دارند که این افراد بر مواضع خود تاکید کنند