توفیق توقیف دقیقه‌ی 90 برای 9 دی/ لاله، پروژه‌ای که از اول ناقص به دنیا آمده بود/ چرا "نوح" دنبال جلب نظر "پاپ" است؟/ متر و معیار جشن سالانه‌ی موسیقی چیست؟

در پی انتشار خبر توقیف هفته نامه "9 دی" هیات نظارت بر مطبوعات توضیحاتی را درباره علل توقیف این نشریه منتشر کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، دبیرخانه هیأت نظارت برمطبوعات اعلام کرد مطالب نشریه 9 دی تخلف از ماده 6 قانون مطبوعات تشخیص داده شده است و با توجه به موثر نبودن تذکرات این هیات به آن نشریه در یکسال اخیر، نشریه مذکور توقیف و پرونده تخلفات آن به استناد تبصره ماده 12 قانون مطبوعات به دادگاه ویژه روحانیت ارجاع شد. لازم به ذکر است پیش از این نیز در هفدهمین جلسه از سیزدهمین دوره هیأت نظارت بر مطبوعات به تاریخ 23/3/1390 گزارش تخلف هفته نامه "9 دی" از حدود مطبوعات مطرح و مقرر گردید ضمن توقیف نشریه مذکور به استناد تبصره ماده 12 قانون مطبوعات مصوب 22/12/1364 و اصلاحات بعدی آن، پرونده شکایت کیفری جهت رسیدگی به دادسرای ویژه روحانیت تهران ارسال شود. هیأت نظارت بر مطبوعات در جلسه اخیر نیز با لحاظ مرّ قانون اقدام نشریه مزبور در شماره 17 مبنی بر درج کاریکاتور با لباس روحانی را به لحاظ توهین به کسوت مقدس روحانیت جرم دانسته و حکم به توقیف و ارجاع آن به دادگاه نموده است.

ذره‌بین فرهنگی: این توقیف در شرایط زمانی فعلی سوالات و ابهامات فراوانی را برانگیخت. چون از دولت تدبیر توقع صعه‌ی صدر بیشتری می‌رفت. و یا اگر قرار بر توقیف بود، به نظر می‌رسد که این روزها اصلاً مناسب چنین اتفاقی نبود. اما سوال بسیار مهمی که این وسط وجود دارد این است که چرا با تغییر دولت‌ها، تنها طرفیت دعوا عوض می‌شوند ولی منطق برخورد دولت‌مردان با مطبوعات تغییر نمی‌کند؟ به عبارت دیگر، روش حذف مخالف و منتقد را کم و بیش در همه‌ی دولت‌ها می‌توان دید. و این در حالی‌ست که هر کدام از این دولت‌ها، پیش از روی‌کار آمدن با انبوهی از ادعای آزادی‌خواهی سر کار می‌آیند. هرچند این مکان، جای بررسی‌های فرهنگی‌ست اما لازم است گفته شود که در سایر حوزه‌ها هم تقریباً اوضاع به همین منوال است. خوب اگر قرار است شرایط با تغییر دولت‌ها عوض نشود، دیگر چه تدبیری و چه امیدی...

لاله، پروژه‌ای که از اول ناقص به دنیا آمده بود

مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در پاسخ به گفت‌وگوی اسی‌نیک‌نژاد درباره پروژه تعلیق‌ شده‌ی «لاله» گفت: از روز اول حرف ما یکی بوده و الان هم از شکایت ایشان به مراجع صالح قضایی به شدت استقبال می‌کنیم. سیدمحمدمهدی طباطبایی‌نژاد در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ابتدای سخنانش درباره پیشنهادات کارگردان «لاله» درباره حل مشکل این فیلم که در مصاحبه‌اش به آن‌ها اشاره کرده بود، گفت: ایشان در گفت‌وگوی‌شان بیان کرده‌اند که حاضرند هزینه‌های انجام شده را بپردازند. آقای نیک‌نژاد هیچ‌وقت به ما این پیشنهاد را ندادند، چون همان روز اول این پیشنهاد را با کمال میل قبول می‌کردیم. وی تاکید کرد: اگر ایشان همچنان پای این پیشنهادشان هستند، ما با کمال میل می‌پذیریم که هزینه‌های پروژه را بپردازند و مالک فیلم باشند.

ذره‌بین فرهنگی: اگر پیگیر پروژه‌ی لاله بوده باشید حتماً در جریان حواشی مهمتر از متن آن هستید. یعنی اگر آن اندازه که هزینه بابت حواشی این اثر سینمایی شده بابت خود فیلم می‌شد، تا الان اکران این فیلم هم تمام شد و یک ملت از شر آن خلاص می‌شد. اما از آنجا که این فیلم از ابتدا ناقص به دنیا آمده بود، به نظر می‌رسد که حالا حالاها مسائل جانبی آن تمامی نخواهد داشت. امیدواریم مسئولین سینمایی دولت تدبیر و امید فکری اندیشیده و به نحوی مشکلات این موجود ناقص‌الخلقه را حل کنند. فقط امیدواریم خط قرمز ارزش‌های فرهنگی و بودجه‌ی بیت‌المال را در این راهگشایی رعایت کنند.

چرا "نوح" دنبال جلب نظر "پاپ" است؟

راسل کرو بازیگر نقش «نوح» قصد دارد فردا با حضور در میدان سن پیتر و در دیدارهای عمومی پاپ حضور یافته و با رهبر کاتولیک‌های جهان درباره این فیلم گفتگو کند. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ددلاین، کمپانی پارامونت اعلام کرد پاپ دیدار با عوامل این فیلم جنجالی را لغو نکرده است. راسل کرو بازیگر این فیلم امیدوار بود تا با پاپ فرانسیس در دیدارهای هفتگی او در میدان سن پیتر دیدار کند. وی در هفته‌های اخیر مکررا در شبکه اجتماعی توییتر از پاپ درخواست کرده بود تا فیلم «نوح» را ببیند. این فیلم ساخته دارن آرنوفسکی و فیلمی حماسی است که بر مبنای انجیل از زندگی این پیامبر ساخته شده است.

ذره‌بین فرهنگی: آنچه در افکار عمومی جا افتاده این است که دوران کلیسا و پاپ‌سالاری به پایان رسیده و دیگری کسی در دنیای غرب وجود ندارد که برای این دستگاه حتی تره خورد کند. اما انگار خیلی هم این فرضیه درست نیست. نمونه‌ی فرهنگی‌اش همین فیلم نوح است که خیلی سر و صدا به پا کرده. گویا در این اثر از روایت‌هایی استفاده شده که چندان مدنظر کلیسا نیست و اعتراض‌های موثری را از سوی این نهاد دینی برانگیخته است. اما از این اتفاق می‌توان یک استفاده کرد و آن اینکه وقتی کلیسا تا این اندازه نسبت به این مسائل حساس است چرا ما از این حساسیت برای تحریم فیلم‌های ضداسلامی و حتی ضدایرانی استفاده نکنیم. زیرا همان‌طور که می‌دانید، در این فیلم‌ها عموما به اعتقادات دینی ما توهین می‌شود. اعتقادات دینی که خیلی از آنها مورد احترام کلیساست. در نتیجه بد نیست برای یکبار هم که شده به طور جدی با نهاد کلیسا ارتباط برقرار کرد و از آنها بخواهیم که دست به تحریم فیلم‌های ضداسلامی و ایرانی مثل همین فیلم روی پرده‌ی 300 دو بزند.

متر و معیار جشن سالانه‌ی موسیقی چیست؟

فیلم «اولین جشن سالانه موسیقی ما» از 27 اسفندماه با تیراژ محدود و پخش موسسه «سیما شهر» در مراکز فرهنگی هنری سراسر کشور منتشر شد.به گزارش خبرگزاری مهر، اولین جشن سالانه موسیقی ما روز نهم تیرماه سال جاری در تالار وحدت تهران با شعار «جشن همدلی اهالی موسیقی» برگزار شد که طی این مراسم تعداد زیادی از چهره‌های سرشناس و پیشکسوتان موسیقی کنار هم حضور داشتند و از منتخبان نظرسنجی بزرگ سایت «موسیقی ما» تقدیر شد.

ذره‌بین فرهنگی: همان‌طور که در حوزه‌ی سینما دو جشنواره‌ی دولتی (فجر) و غیردولتی (خانه‌ی سینما) داریم، گویا قرار است در دنیای موسیقی هم از این به بعد دو جشنواره‌ی دولتی (فجر) و غیر دولتی (موسیقی ما) داشته باشیم. البته اینکه چقدر از این جشنواره‌های غیردولتی حقیقتاً بدون وابستگی به دولت برگزار می‌شوند، بماند مهم این است که ببینیم هدف از ایجاد چنین فستیوال‌هایی چیست؟ آیا قرار است صرفاً بحث تجلیل و قدردانی متعارف در کار باشد و یا اینکه متر و معیاری در کار است و قرار است بر اساس آن، قطعات موسیقی ارزیابی شود؟ و اینکه این متر و معیارها چیست؟ و نهادهای متولی فرهنگی مثل وزارت ارشاد تحت چه ضوابطی به این جشنواره‌ها مجوز کار کردن داده است؟ آیا کسی هست که به این سوالات و ابهامات موجود دیگر پاسخ دهد؟