تفاوت نگاه من و دختر همکلاسیم

ربطی به مثبت نگری نداره!
اگه چنین سئوالی ازم بشه (خصوصا که طرف جنس مخالف هم باشه) و خیلی هم باهاش راحت نباشم معمولا اینطوری جواب می دم، تا طرف مقابل به افکار واقعی ام پی نبرد که مبادا حمل بر گستاخی قلمداد شود و ظاهرا از جملات مثبت استفاده می کنم تا مودب جلوه نمایم.(متاسفانه استاد شما آنقدر باهوش نبود )

اي کاش جامعه ي ما هم يک چهارم اين نگاه مثبتو داشت.

جدا از زیبایی و پند آموزی این خاطره ولی این داستانه اینجور به من القا کرد که:
"آمریکا"یی ها مثبت نگر هستن اما این استاده (که ایشالا "ایران"ی نبوده) مثبت نگر نیست.

خوب مشخصه دیگه.
من که یک خانم هستم در جنس مخالفم اولین چیزهایی که می بینم زیباییهای اونه.
اما موقع آدرس دادن شرم و حیام ایجاب می کنه که همون ویلچر را به عنوان نشانی ذکر کنم.