کاوه آذر: روزجمعه برای اینکه من نتوانم با کامپیوتر بازی کنم یا توی محوطه با بچه ها فوتبال ، باید با پدر می رفتیم کوه ! البته کوه خیلی هم دور نیست ! فقط 15 دقیقه راه داریم تا برسیم پائین آن ! وبعد از عینالی یعنی همان کوه سرخ فام شمال تبریز آغازمیشود .
به گزارش بولتن نیوز، از " سولی دره سی" که اکنون با خاک پر کرده اند رد شدیم تا اینکه به " داش دربند" رسیدیم و بعد از" داش دربند" دشتی وسیع است که قله "دند" را می شود از آنجا به نظاره ایستاد !
این دفعه " خال لی دره " حال و هوای دیگری داشت ؛ از چشمه " داش کسن" که آب خوردیم ، فقط نوای موسیقی می آمد!
با پائین تر رفتن ،صدای باد پیچیده در آوا و نوا دره را پرکرده بود وما متحیر از کنسرت در "خال لی دره" نظاره گر ارکستر شدیم که مشغول نواختن بودند. مردی به رسم تصدق ،پول دور سر اعضای گروه چرخاند و بچه ها همچنان به نواختن خود ادامه دادند . "نوا" و "آوا" پیچیده در"ترانهی پرنده " با صدای متن باد همراه شده بودند.
به نظر من که " عینالی" ؛" خال لی دره " و "آوا" فقط خاطره های ماندگارم را زیادتر می ساخت:
چقدر دلچسب بود نوای " پرنده ، باد و ترانه " !
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
خال لی دره مانند یک برکه سبز در کوه سرخ ، جایی بکر و دست نخورده
تو گویی از عهد دایناسورها مانده است.
واقعا آنجا را نمی توان توصیف کرد.
از کاوه واقعا متشکر م که مرا به 30 - 40 سال پیش برد!