چرا حجاب؟

هیچ باغبانی را سرزنش نمیکنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است،چون باغ بی دیوار،از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمیماند.

هیچ کس با نام (آزادی) دیوار خانه خود را برنمیدارد و شبها درِ حیاتش را باز نمیگذارد،چون خطر رخنه دزد جدی است.

هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ،در معرض دید رهگذران نمیگذارد تا بدرخشد،جلوه کند و دل برباید چون خود جواهر ربوده می شود.

اگر در شیشه عطر را باز بگذاری،عطرش می پرد.

اگر در مقابل پنجره خانه ات توری نزنی،از نیش پشه ها و مزاحمت مگس ها در امان نخواهی بود.

وقتی راه ورود پشه ها را می بندی خود را مصون ساخته ای نه محدود و زندانی. 

زن به خاطر عصمتی که دارد و میراث دار پاکی مریم (علیه السلام) است،نباید بازیچه هوس و آلوده به ویروس گناه گردد.

گوهر عفاف و پاکی،کم ارزشتر از طلا،پول و محصول باغبان و وسایل خانه نیست.دزدان ایمان و غارتگران شرف نیز فراوانند.

بعضی گناه ها ویروس گناه منتشر می کند و بعضی چهره ها حشره مزاحمت را به دور خود جمع می کند.

خراب کردن همه دیوارها و برداشتن همه پرده ها و بازگذاشتن همه پنجره ها،نشانه تیره اندیشی است نه روشنفکری!علامت جاهلیت است نه تمدّن!

میگویی نه؟به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی،با دو دست پشیمانی بر          سر غفلت خویش می زنند و بر جهالت خود لعنت می فرستند.

کسی که از (جماعت رسوا) نگریزد،(رسوای جماعت) می شود!

آنکه ایمان را به لقمه ای نان می فروشد.

آنکه یوسف زیبایی را با چندسکه قلب عوض می کند.

آنکه کودک عفاف را جلوی صد ها گرگ گرسنه می برد وبه تماشا میگزارد،روزی هم پشت دیوار ندامت اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت.

در آخرت هم به آتش بی پروایی خو خواهد سوخت.

از اول بایدمواظب بود که این کاسه چینی نشکند و این جامعه بلورین ترک برندارد.

ولی....گریه بی حاصل است و بی ثمر،وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد.

به قلم استاد جواد محدثی