مجله
معتبر فیلم در تعدادی از صفحات خود به مرور مطالب بیست سال پیش خود می
پردازد مطالبی که گاهی پس از گذشت بیست سال نه تنها کهنه نشده بلکه خواندنی
تر شده است.
به گزارش پارس توریسم ابراهیم حاتمی کیا کارگردان مطرح سینمای ایران این
روزها در بی خبری مطلق به سر می برد از یکسو او در گیر مراحل فنی فیلم
سنگین چمران است واز سویی دیگر فیلم گزارش یک جشن او همچنان پس از چند سال
توقیف است. حاتمی کیا در ماههای اخیر کمتر حرف زده است.
اودر جشنواره سال گذشته اگر چه فیلم چمران را نتوانست به جشنواره برساند
ولی به تماشای تعدادی از فیلمهای جشنواره فجر رفت. یکی از این فیلمها فیلم
هیس دخترها فریاد نمی زنند پوران درخشنده بود که حاتمی کیا درهمان زمان
گفته بود که این فیلم از نظر مضمونی فیلم بسیار خوبی است.
حاتمی کیا قبلا هم از فیلمی چون یه حبه قند میر کریمی ستایش کرده بود. از
آنجا که حاتمی کیا فیلمسازیست که کمتر تن به مصاحبه می دهد. هر نوع اطهار
نظری از او برای علاقه مندان سینمایش قابل توجه است حتی اگر متعلق به بیست
سال پیش باشد.
جالب است بدانید حدود بیست سال پیش در زمان نمایش فیلم وصل نیکان در
جشنواره فجر بخشی از نامه ای به دوست وهمکار شهیدش نوشته و آورده بود :امیر
جان خاطرت هست سال شصت باهم وارد جبه شدیم. ....ما به شهر برگشتیم ،شهر
جبهه نیست شهر شهر است و ساکنانش لاجرم شهری. تو که متوقع نیستی چون دیر
نشینان در جبهه بمانم و غافل از سهر ودیارم شوم.