راه پیشگیری از حسرت فردا درنگ امروز

بولتن نیوز ، «بیداری» تنها به بازبودن «چشم» نیست.
همچنان‎که «خواب» هم فقط بر هم بودن «دیدگان» نیست.
هشیاری و بیداری، آنجاست که یک انسان آگاه در «بازار زندگی»، سود و زیان خود را بشناسد و با هجرت از خواب به بیداری و از غفلت به هشیاری، به «مرحله یقظه» برسد.
کسانی هستند که چشم‎شان باز است، ولی «چشم‎دل» آنان بسته است. «ختم الله علی قلوبهم...»
آنان که از «خودآگاهی» و «زمان‎آگاهی» بی‎بهره‎اند خوابند، هرچند چشم‎شان باز باشد.
در میدان زندگی، گاهی فاصله برد و باخت، خیلی کوتاه است،
مجال عمر اندک است و فرصت اختیار، گذرا.
هر که یک لحظه غفلت کند می‎بازد و هرکه همه استعداد و قدرت خود را برای «بردن» به‎کار نگیرد، «تلخی شکست» را می‎‎چشد و این تلخی گاهی تا آخر عمر، در کامش می‎ماند و آزارش می‎دهد.
نگذاریم چشمه بصیرت، با گل‎ولای غفلت، کور شود.
نگذاریم چشم‎دل، با گرد و غبار هوای نفس نابینا شود.
از «دیدن» تا «بینش» فاصله بسیار است، مبادا هر دو را یکی بپنداریم و خسارت ببینیم.
«راه» کدام است و «بی‎راه» کدام؟
اگر دغدغه شناخت راه و بیراهه نداشته باشیم، زودتر به بیراهه  می‎افتیم.
اگر احساس درد نداشته باشیم و احتمال بیماری در خود را ندهیم، چه انگیز‎ه‎ای می‎تواند ما را به «دارالشفا» بکشاند؟
چون نداری درد، درمان هم مخواه
درد پیدا کن که درمانت کنند
خودرأیی و غرور، یک بیماری است.
بلند کردن پرچم «من» یک فتنه شیطانی است.
احساس بی‎نیازی از موعظه و ارشاد، روشن‎ترین دلیل احتیاج به نصیحت و موعظه است. کسی که گرفتار «شخصیت کاذب» ‎شده، خود را «مطلق» ‎پنداشته و دچار «توهم محبوبیت» می‎شود، اگر «آب‎بیداری» به‎صورت نزند و از این چرت و خواب‎آلودگی بیرون نیاید، شکستن حتمی است.
حافظ  می‎گوید:
طبیب عشق، مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا کند؟
بیماران «خودسالم پندار»، بیشتر در معرض خطرند.
کوچک‎‎های «خود بزرگ‎بین»، زودتر سقوط می‎کنند، راه پیش‎گیری از «حسرت فردا»، «درنگ امروز» است.
هوا تیره و تار است و گرد و غبار، افق دید‎‎ها را کم کرده است. ولی اهل بیت بصیرت، دیده و بینشی دارند که از ورای همه ریزگرد‎‎ها و طوفان‎‎ها موج‎‎ها، «حقیقت» را گم نمی‎کنند.
و... عاقبت، از آن پرواپیشه‎گان است  

 

منبع: هفته نامه پنجره -  جواد محدثی