از نظر فقه اسلامی، همان گونه که نماز، روزه، خمس و … در شرع مقدس، واجب و ترک آنها موجب عقوبت الهی است، توبه نیز از واجبات و ترک آن نیز مانند سایر واجبات، عقوبت و عذاب الهی را به دنبال دارد.
توبه، از واجبات فوری است؛ توضیح آن که: در اسلام برخی از واجبات، واجب فوری اند؛ یعنی باید بی درنگ به جا آورده شود و تأخیر در آنها معصیت است؛ مثل سلام کردن ، پاک کردن مسجد و امثال اینها که در رساله های عملیه ی همه ی فقها آمده است.
توبه نیز از این گونه واجبات است، بنابراین هر لحظه تاخیر آن معصیت و گناه بوده و برای حتی لحظه ای نباید در انجام آن درنگ کرد.
پس به محض توجه شخص به خطای خویش در انجام حرام یا ترک واجب بلافاصله توبه کند؛ یعنی:
اولا: از خطای خود، قلباً پشیمان شده و اراده کند که هرگز آن گناه را تکرار نکند.
ثانیا: آنچه را ترک کرده اگر قضا و کفاره دارد نسبت به هر دو اقدام کند.
ثالثا: اگر معصیت او موجب خسارت مالی یا آبرویی و یا دیگر خسارت ها بر دیگران بوده، در اولین زمان ممکن آن را جبران نماید.
کمترین تاخیر در انجام توبه، خود معصیتی دیگر است و خود، توبه دیگری را طلب می کند.
منبع: عرفان وعبادت، ص۴۳۶.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com