انتقاد مصطفایی از دلالان و بیزنس های حقوق بشری!+تصویر

گفتنی است محمد مصطفایی وکیل سابق «سکینه آشتیانی » بود که بدون اجازه وی اقدام به انتشار پرونده او در محافل رسانه ای کرد.

به گزارش بولتن نیوز، "محمد مصطفایی" در نامه ی سرگشاده، نهادها و سازمان‌هایی که به بهانه دفاع از حقوق بشر از بودجه‌ها کلان بهره‌مند می‌شوند و در عمل کارآیی ندارند را به باد انتقاد گرفته و می‌نویسد: سازمان‌ها و نهادهای بسیاری هستند که از همان زمانی که ما در ایران مشغول به کار بودیم از آب گل آلود ماهی می‌گرفتند؛ با سو استفاده از پرونده‌هایی که بنده و همکاران مطرح می‌کردیم بودجه‌هایی را دریافت و به جیب خود می‌ریختند بدون آنکه تلاشی در خور توجه کنند...»

سكينه محمدي آشتياني زني است كه در سال 1385 به اتهام زناي محصنه، قتل و جنايت از سوي دادگاه كيفري تبريز به اعدام محكوم شده است. رئيس دادگستري آذربايجان شرقي مي گويد اگر فقط يك مورد از جنايت وي در مورد نحوه به قتل رساندن شوهرش بيان شود آن وقت عمق بي رحمي و جاني بودن وي براي افكارعمومي آشكار خواهد شد.

در اين ميان نقش وكيل سكينه محمدي آشتياني را نمي توان ناديده انگاشت. وي پيش از فرار از كشور و پناه بردن به بيگانگان در نقش وكيل اين زن مشغول فعاليت بود، فعاليتي كه نه تنها به سود متهمه تمام نشد بلكه محملي گشت تا وي علاوه بر فرار از اتهاماتي كه متوجهش بود با اخذ پناهندگي در خارج از كشور به عنوان يك فعال سياسي مطرح شود. وي با سوء استفاده از احساسات پاك مردم و با افتتاح حسابي خواستار اين شده بود كه مردم براي آزادي متهمان به حساب اعلام شده پول واريز كنند.

با عدم رضايت شكات متهمان اعدام شدند و در اين ميان سرنوشت پول هايي كه به حساب اعلام شده از سوي مصطفايي واريز شده بود مشخص نيست. از اين رو بود كه وي براي اداي پاره اي از توضيحات احضار شد ولي چون پاسخي در چنته نداشت فرار را بر قرار ترجيح داد و با اين عنوان كه ميخواهد از حقوق موكلينش دفاع كند از كشور خارج و پناهنده شد.

متن کامل نامه سرگشاده محمد مصطفایی به شرح زیر است:

سازمان‌ها و نهادهای بسیاری هستند که از همان زمانی که ما در ایران مشغول به کار بودیم از آب گل آلود ماهی می‌گرفتند؛ با سواستفاده از پرونده‌هایی که بنده و همکاران مطرح می‌کردیم بودجه‌هایی را دریافت و به جیب خود می‌ریختند بدون آنکه تلاشی در خور توجه کنند. کار بسیاری از سازمان‌ها و نهادها در حال حاضر شده است هیاهو کردن بی مورد و بی جا به این صورت که اگر در داخل ایران یک وب سایت رسمی‌ خبری را منتشر کند، سریع از آن به عنوان یک طعمه استفاده کرده و در سایت‌های خود منتشر می‌کنند بدون اینکه به خود زحمت بدهند پیش از وارد یک پرونده شوند و سپس به عنوان یک آمار از آن استفاده می‌کنند. به گونه ای که دیگرانی که نمی دانند گمان می‌کنند که آن سازمان چه کار با ارزشی می‌کند که اطلاع رسانی کرده و گزارش تهیه می‌کند. در حالی که این اطلاع رسانی‌ها قبلا انجام شده بود و صرفا ترجمه به زبان انگلیسی می‌شود!

فعالیت‌های آنها به این موضوع ختم نمی شود. سازمان‌ها و نهادهایی هستند که بودجه ای در اختیار دارند و چون نمی‌دانند از این بودجه چگونه استفاده کنند، همایش، کنفرانس و سمینارهایی بی‌مورد برگزار می‌کنند و مسولین چنین سازمانهایی را که به دنبال منافع خود هستند دعوت کرده و ده‌ها هزار دلار در یک یا دو روز خرج می‌کنند. در حالی که می‌توان این مبالغ را در راه مناسب و در امور کیفری هزینه کرد.

متاسفانه در حال حاضر کار سازمان‌های مختلف حقوق بشری شده است اطلاع رسانی. اگر خبر بشنوند آن را پوشش می‌دهند و در واقع کار خبرگزاری‌ها را انجام می‌دهند. حتی سازمان عفو بین‌الملل نیز خبررسانی می‌کند در حالی که کار خبررسانی با خبرگزاری‌ها و رسانه‌هاست نه سازمان‌های حقوق بشری. سازمان‌های حقوق بشری مکلف هستند که فعالیت‌های مثمر ثمر در دفاع از حقوق بشر انجام دهند.

موضوع دیگری که می‌خواهم در این مورد به آن اشاره کنم اینکه متاسفانه می‌بینم که افرادی در رابطه با موضوعات حقوقی دخالت می‌کنند که هیچ سواد حقوقی ندارند و ذاتا شغل شان چیز دیگری است که هیچ ارتباطی به حقوق ندارد. موضوعات حقوقی به خصوص مسایل حقوقی می‌بایست توسط کارشناس و متخصص آن رشته صورت گیرد نه اینکه هر فردی بیاد و خود را فعال حقوق بشر معرفی کند و با نفوذی که در سازمان‌هایی که از حقوق بشر دفاع می‌کنند بودجه‌هایی کلان گرفته و به جیبشان بریزند. به نظر اینجانب این عمل یک خیانت به حقوق بشر است و این عمل باعث می‌شود که نه تنها در زمینه حقوق بشر پیشرفتی نکنیم بلکه روز به روز وضعیتمان بدتر و بدتر شود.

منبع:ماهستیم

لینک کپی شد

گزارش خطا