امام خمینی (رض) معتقد بود سینما در زمان طاغوت یک ابزار برای سرگرم کردن
جوانان شده بود. ابزاری که باعث میشد جوان ایرانی به جای مسائل مهم جامعه و
زندگی، فکر و ذکرش بشود سینما و ستارههایش.
۳۰ تیر ۱۳۵۸ بود که آقا روحالله در جمع دانشجویان دانشکده بابل اینگونه
سخن گفت: «اینها [دستگاه طاغوت] طبقه جوان را، که این کارها از آنها
میآمد و میآید، به طریقهای مختلف مشغول میکردند اینها را به خودشان.
تمام این رسانههای گروهی که هست، تمام اینها را، اجیر میکردند. یا از
خودشان بود که طبقه جوان را به واسطه رادیو و تلویزیون و سینما و تئاتر و
مطبوعات و مجلات و اینها سرگرم به عیاشی بکنند، عیاش بارشان بیاورند. جوان
است، وقتی که رفت سینما، پنج روز، ده روز رفت سینما، عادت میکند به رفتن
سینما. اصلا فکر، فکر سینمایی میشود. شاید شب هم وقتی که خواب ببیند، خواب
ستاره سینما میبیند! روز هم وقتی که چشمش را باز کند، به فکر است که کی
شب بشود من بروم و چه وقت بشود که برویم سراغ این مرکز.»
این موضوع خیلی امام را نگران کرده بود. تا جایی که حتی پس از انقلاب هم
ایشان نگران وضعیت سینما بودند و دائما هشدار میدادند که مبادا سینما به
این اوضاع گرفتار شود.
اعتقاد
سیدروحالله موسوی خمینی (رض) این بود که سینما باید انسان را بسازد. دقیقا
مثل یک معلم. این عقیده را میتوان از یک جمله در دیدار با مسئولان و
کارکنان مجله خواندنیها در ۱۶ تیر ۱۳۵۸ دریافت کرد: «سینمایی که باید معلم
این جوانها باشد، مربی این جوانها باشد، اصلاح کند اینها را، جوری
درستش کردند که به فساد میکشاند آنها را.»
اما برخی از مخالفان جمهوری اسلامی دوست داشتند -و البته دوست دارند- این
موضوع را برعکس نشان بدهند. آنها معتقدند اسلام و نظام اسلامی به طور کلی
با سینما مخالف است و از اساس آن را قبول ندارد.
امام خمینی (رض) این عقیده را نمیپذیرفت. قبل از انقلاب، ۲۴ مهر ۱۳۵۷، در
جمع دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج از کشور گفت: «اینکه ما با سینما
مخالفیم، با این نحو سینمایی که اینها دارند مخالفیم... ما با چه مخالفیم؟
چهکار داریم ما با سینما؟ اگر اخلاقی باشد، اگر آزادی باشد، اگر برای
تربیت جوانهای ما باشد، خوب این هم یک راه تربیت است. این هم مثل یک معلم
خانه، مثل مدرسه میماند.»
عقیده
حضرت آیتالله خامنهای هم بر همین منوال است. رهبر انقلاب سینما را یک
ابزار در دست نظام سلطه میداند که به وسیله آن در اکثر موارد، به ترویج
شهوات، تمایلات نفسانی انسان و اشاعه فحشا پرداخته میشود. هدف اصلی از این
کار هم مبارزه با ادیان و سست کردن اراده انسانهاست.
این هدف تنها و تنها با برجسته کردن سوپراستارهای زن سینما ممکن میشود.
سوپراستارهایی که در هر فیلم سینمایی تن به رفتارهای زشتی میزنند که
اشاعهدهنده تفکر غربی و تخریبکننده بنیان خانواده است.
۲۳ مهر ۱۳۹۱، رهبر انقلاب در دیدار با جوانان استان خراسان شمالی در این
زمینه گفت: «یکى از نکاتى که باید در مواجهه با دنیاى غرب کاملا به آن توجه
داشت، عامل و ابزار هنرى است که در اختیار غربىهاست. اینها از هنر
حداکثر استفاده را کردهاند براى ترویج این فرهنگ غلط و منحط و هویتسوز.
به خصوص از هنرهاى نمایشى، به خصوص از سینما حداکثر استفاده را کردهاند.»
البته اعتقاد رهبر انقلاب اسلامی این نیست که ما نمیتوانیم از این ابزار
استفاده کنیم. ابزاری که غربیها بهخوبی از آن بهره میجویند. در ۴ تیر
۱۳۸۷، در دیدار با مداحان اهلبیت (ع) آیتالله سیدعلی خامنهای به این
موضوع بهخوبی اشاره میکند: «شما مىبینید به کمک هنر، امروز در دنیا
باطلترین حرفها را در ذهن یک مجموعه عظیمى از مردم به صورت حق جلوه
میدهند که بدون هنر امکان نداشت. اما با هنر و به کمک ابزار هنر این کار
را میکنند. همین سینما، هنر است. همین تلویزیون، هنر است. انواع و اقسام
شیوههاى هنرى را به کار میگیرند براى اینکه بتوانند یک پیام باطل را به
شکل حق به ذهنها منتقل کنند. بنابراین هنر اینقدر اهمیت پیدا کرده است.»
انفعال ما به جایی رسیده است که رهبری در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۷۰ در میان جمعی
از کارگران و معلمان در این زمینه لب به انتقاد میگشاید و میگوید: «اگر
سى سال درست کار کردید، سى سال این جامعه را جلو بردهاید و سى سال پیش خدا
ذخیره کردهاید. اگر درست کار کردید، سى سال خودتان جلو رفتهاید. این،
فرهنگ قرآنى و اسلامى است. همین فرهنگ باید در هنر ما هم منعکس بشود. این
مفاهیم باید در نمایشنامهها، فیلمها، سینما، تلویزیون و رادیوى ما انعکاس
یابد. من نمىدانم این دستگاه رسمى هنرى ما، کى مىخواهد با اعماق تفکر
اسلامى آشنا بشود. مىنویسند، غلط! اجرا مىکنند، غلط! در قالبهاى هنرى
حرف مىزنند، غلط! چرا؟! منطق اسلام اینطور نیست.»
اعتقاد حضرت آیتالله خامنهای بر این است که اگر میخواهیم با این ابزار
کار کنیم، باید بدانیم دشمن با جدیت دارد برای ما برنامهریزی میکند. این
را میشود از بیانات ایشان در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۴
بهمن ۱۳۷۶ فهمید: «به خیال خودمان کار سازنده مىکنیم. مملکتمان را بسازیم
و توجه نکنیم دشمنانى وجود دارند که دین، استقلال و حتى ارزشهاى ملى
-یعنى ارزشهاى غیردینى- ما را با ابزارهاى فرهنگى، هدف قرار مىدهند!
اینها را با همان ابزارهاى فرهنگى که ابزارهاى تبلیغى است -فیلم، سینما،
خبرسازى و جریانسازى جهانى و بحث و استدلال- مورد تهاجم قرار مىدهند و
پایههایش را در داخل کشور، سست مىکنند!»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
چون مبلغ بی دینی لا ابالی گری بی خدایی و فحشا است