اظهارات علی معلم درباره‌ی جشنواره‌ی «برلین»

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از ایسنا، این صاحب‌نظر و تهیه‌کننده سینما با اشاره به وضعیت حضور سینمای ایران در این دوره از جشنواره «برلین» بیان کرد: جشنواره «برلین» پنج شش سالی است که توجه ویژه‌ای به سینمای ایران دارد و مشاهده می‌کنیم که در این مدت، این جشنواره عملا جای «کن» را در معرفی فیلم‌های ایرانی گرفته است. در تمام این سال‌ها، سینمای ایران در بخش‌های مختلف این جشنواره فیلم داشته و یا حداقل در میان اعضای هیات داورانش، یک ایرانی حضور داشته است.

وی ادامه داد: در این دوره از جشنواره «برلین»، دو فیلم از ایران در بخش‌های مسابقه و پانوراما حضور داشتند و نام خانم شیرین نشاط هم در میان اسامی داوران بخش اصلی دیده می‌شد. علاوه بر اینها، در بازار فیلم «برلین» اکثر موسسات بزرگ پخش بین‌المللی ایران مانند بنیاد سینمایی فارابی، موسسه رسانه‌های تصویری، حوزه هنری و صدا و سیما شرکت کرده بودند.

حضور ایران در جشنواره‌ای مانند جشنواره فیلم «برلین» مهم است

این کارشناس سینمایی در ادامه، جشنواره «برلین» را جشنواره‌ای مهم برای سینمای ایران دانست و درباره این سخنش توضیح داد: این جشنواره، مهمترین فستیوال پایان سال و «کن» مهمترین فستیوال ابتدای سال شمسی است. به همین دلیل این دو جشنواره، برای ما اهمیت دو چندانی دارند که علاوه بر مشاهده محصولات مهم سینمایی دنیا، می‌توان از ظرفیت مارکتینگ‌شان برای معرفی محصولات سینمایی کشورمان استفاده‌ ویژه‌ای کرد.

معلم در پاسخ به این پرسش که «آیا حضور موسسات پخش ایرانی در بازار فیلم جشنواره‌هایی مانند برلین،‌ تنها نمایشی است یا ثمراتی هم دارد؟» خاطرنشان کرد: به هر حال ما ناچاریم در رویدادهای بین‌المللی مهم سینمایی دنیا حضور داشته باشیم، مانند آنکه فعالان بین‌المللی حوزه نشر در نمایشگاه کتاب فرانکفورت شرکت می‌کنند یا شرکت‌های مهم صنعتی کشورمان خود را ملزم به حضور در نمایشگاه‌های تخصصی بزرگ دنیا می‌دانند. طبیعتا در حوزه سینما نیز ما به عنوان یک کشور صاحب سبک باید در چنین فستیوال‌هایی حضور داشته باشیم. با همه این توضیحات، اینکه موسسات حاضر در بازارهای فیلم چقدر فعالیت دارند و کیفیت فعالیت‌هایشان به چه نحو است را باید خودشان تشریح کنند.

این سینماگر در ادامه‌ی سخنانش درباره لزوم حضور بین‌المللی سینمای ایران، با یادآوری سختی‌های بازاریابی بین‌المللی فیلم‌های سینمایی تصریح کرد: نباید این‌طور فکر کنیم که یک موسسه، تنها فیلمی را به یک بازار جهانی می‌برد و به راحتی آن را به فروش می‌رساند. بازاریابی فیلم کار بسیار پیچیده‌ای است؛ مخصوصا در شرایطی که با رشد تکنولوژی، تولید فیلم‌های سینمایی حرفه‌ای چند برابر شده است و دیگر شاید تولید فیلم مساله مهمی نباشد بلکه رساندن آن به دست مخاطب بیشترین توجه دنیا را به خود جلب کرده است.

حوزه پخش بین‌المللی نیاز به یک خانه‌تکانی اساسی دارد

معلم با تاکید بر اینکه بازاریابی بین‌المللی به سرمایه‌گذاری زیاد نیاز دارد، عنوان کرد: متاسفانه ما در حوزه بازاریابی بین‌المللیِ سینمای‌مان، سرمایه‌گذاری خوبی نداریم و طبیعتا در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار داشت به نتیجه مناسبی برسیم. اگر سینمای ایران بخواهد رشد بیشتری در زمینه پخش بین‌المللی داشته باشد، باید علاوه بر توجه به تنوع ساخت فیلم برای مخاطب بین‌المللی، به سرمایه‌گذاری برای بازاریابی خوب که گاهی هزینه آن به دو برابر هزینه تولید یک فیلم می‌رسد، نیز توجه کند.

وی ابراز عقیده کرد: ما نیاز به یک خانه‌تکانی جدی در نهادهای پخش‌کننده بین‌المللی‌مان داریم که اکنون بیشتر به شکل سنتی به فعالیت‌هایشان ادامه می‌دهند.

هفت - هشت فیلم «فجر» بهتر از بعضی آثار بخش مسابقه «برلین»

این تهیه‌کننده سینما که یکی از اعضای هیات انتخاب بخش مسابقه سینمای ایران سی‌و‌یکمین جشنواره فجر بوده است، با تاکید بر اینکه فیلم‌های ایرانی می‌توانند در جذب مخاطب جهانی موفق باشند، گفت: ما نباید خودمان را دست کم بگیریم و به شکلی خودجوش به خودمان بد نگاه کنیم! به عنوان فردی که فیلم‌های جشنواره فجر و آثار بخش مسابقه جشنواره برلین را در فاصله کمتر از یک ماه مشاهده کرده‌ام، می‌گویم که حدود هفت یا هشت فیلم برگزیده «فجر» قابلیت نمایش جهانی دارند و حتی تعدادی از آن‌ها از بعضی فیلم‌های بخش مسابقه جشنواره «برلین» هم بهتر هستند.

سردبیر ماهنامه دنیای تصویر افزود: ما فیلم‌های خوبی برای نمایش جهانی و یا رقابت‌های جشنواره‌ای داریم اما اینکه باید چه سرمایه‌گذاری‌هایی برای آنها کرده تا بتوانیم به بهترین شکل معرفی‌شان کنیم، مساله دیگری است که پاسخ به آن، مستلزم پاسخ به بسیاری از پرسش‌های استراتژیک درباره نحوه تعامل‌مان با سینما است.

فیلم پناهی کیفیت برجسته‌ای برای حضور در بخش مسابقه «برلین» نداشت

علی معلم که به شکل مستقل و به عنوان یک سینماگر ایرانی به جشنواره فیلم «برلین» رفته بود، در بخش دیگری از این گفت‌وگو در پاسخ به پرسشی درباره توجه این جشنواره به «پرده بسته» پناهی و پرتوی گفت: پناهی در سال‌های قبل از جشنواره برلین جوایزی را دریافت کرده بود و به‌نوعی یک فیلمساز شناخته شده برای آن‌هاست. از این جهت، حضور فیلمی از او در جشنواره خیلی عجیب نیست اما به نظر من، فیلمشان کیفیت برجسته‌ای به آن معنا که در بخش مسابقه جشنواره برلین حضور داشته باشد، نداشت.

این تهیه‌کننده سینما در پاسخ به پرسشی درباره کیفیت «پرده بسته» بیان کرد: به نظر من «پرده بسته» یک فیلم شخصی و به‌نوعی حدیث نفس کارگردانانش است که اتفاقا چندان در جشنواره مورد توجه مخاطبان قرار نگرفت. به نظر می‌رسد اعطای جایزه خرس نقره‌ای به این فیلم بیشتر مثل نوعی حس همیاری و همدردی از سوی مسئولان جشنواره «برلین» با پناهی بوده است.

علی معلم در پایان این گفت‌وگو درباره دلیل اهدای جایزه خرس نقره‌ای به پناهی و سیاسی‌خواندن این جایزه در ایران گفت: به نظرم باید به این نکته هم توجه کرد که مسئولان جشنواره «برلین»، پناهی را یکی از کشف‌های سینمایی خود می‌دانند و طبیعتا مانند بسیاری از جشنواره‌های دنیا علاقه دارند که یک صندلی مخصوص برای او در نظر بگیرند. چنین کاری در اکثر جشنواره‌ها مرسوم است؛ همانطور که جشنواره «کن» در سال‌های مختلف سعی می‌کند به کیارستمی یا تارانتینو به عنوان فیلمسازانی که کشف‌شان کرده، توجه خاصی داشته باشد.