این "هوا" دیگر "خوردن" ندارد

به گزارش خبرنگار مهر، در جهان امروز محیط زیست به یکی از مباحث مهم و تاثیرگذار مبدل شده است چرا که هر گونه تغییر در روند چرخه حیات می تواند محیط زیست انسانی را دچار دگرگونی های بسیاری کند.

چالشی به نام آلودگی هوا

به عنوان مثال بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای سبب گرم شدن هوای اطراف جو زمین شده اند تا امروز چالش تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی به یکی از نگرانی های اهالی زمین تبدیل شود.

در این بین سهم کشورهای در حال توسعه نیز در تغییرات زمین کاملا قابل لمس است؛ به عنوان مثال ایران تاکنون نزدیک به 80 میلیون نفر جمعیت داشته که بر اساس پیش بینی های صورت گرفته تا 25 سال آینده به مرز یک صد میلیون نفر خواهد رسید؛ این شرایط برای پایداری یک محیط زیست سالم برنامه ای جامع و راهبردی را از سوی مسئولین طلب می کند.

در حال حاضر مهمترین چالش اساسی محیط زیست ایران که در اکثر شهرهای کشور مشاهده می شود موضوع آلودگی هواست؛ معضلی که متاسفانه در ماه های گذشته سلامت میلیونها شهروند ایرانی را زیر تیغ برده است.

آلودگی هوا در ایران شکل خطرناکی به خود گرفته است

یک کارشناس آلودگی هوا در این رابطه به مهر می گوید: در سالهای اخیر افزایش جمعیت و همچنین حضور گسترده خودروهای شخصی در اکثر شهرهای کشور به خصوص کلان شهرها با افزایش چشمگیری روبرو بوده که همین امر سبب افزایش آلاینده های خطرناک شده است.

محسن تیزهوش ادامه می دهد: در همین راستا افزایش سیستم حمل و نقل عمومی از سوی مسئولین و همچنین اعتماد مردم به این راهکار می تواند تا حد قابل توجهی از حجم آلودگی هوای این روزهای کشور بکاهد.

وی با یادآوری اینکه آلودگی هوا رابطه مستقیمی با احتراق ناقص سوخت در واحدهای صنعتی، حمل و نقل و حتی تولید برق دارد؛ می گوید: هر چند آلودگی هوا یک موضوع جهانی است اما در سالهای اخیر این موضوع در ایران شکل بسیار خطرناکی به خود گرفته است.

این فعال محیط زیست ادامه می دهد: در سالهای اخیر موضوع آلودگی هوا به دلیل برخی بی توجهی های صورت گرفته و همچنین در نبود یک برنامه جامع در مورد کاهش آلاینده های خطرناک که می توانند سلامتی شهروندان را به خطر بیاندازند، شاهد صعود چشمگیر آلودگی هوا در سراسر کشور به خصوص کلان شهرها بوده ایم.

پایتخت شاهد افزایش نگران کننده روزهای ناسالم است

تیزهوش یا بیان اینکه بر اساس تحقیقات انجام شده روند کیفیت هوای کشور نزولی و نگران کننده شده است، ادامه می دهد: به همین دلیل شاهد افزایش روزهای ناسالم در سال هستیم.

وی ادامه می دهد: در پایتخت کشور شاهد افزایش نگران کننده روزهای ناسالم بوده ایم و متاسفانه ذرات ریز معلق کمتر از دو و نیم میکرون، دی اکسید گوگرد و مونو اکسید کربن سلامتی تهرانیها را به وسیله مشکلات حاد تنفسی و بیماری های قلبی و عروقی به خطر انداخته است.

تیزهوش معتقد است که در سالهای اخیر شاهد بالا رفتن میزان آلاینده های خطرناکی همچون دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن و مونو اکسید کربن بوده ایم که برای داشتن یک برنامه جامع راهبردی نیازمند یافتن منابع انتشار این آلودگیها و به حداقل رساندن آنها هستیم.

افزایش سهم خودروها از آلودگی هوا

وی با یادآوری اینکه ایران یکی از کشورهای تاثیرگذار در حوزه تولید آلاینده های جوی است؛ می گوید: بر اساس آمار در تمام ایران سالانه 350 میلیون متریک تن گاز کربنیک متصاعد می شود که سهم خودروها و سوختی که در آنها استفاده می شود نزدیک به 50 درصد این آلودگی را شامل می شود.

این کارشناس آلودگی می گوید: ما در یک دهه اخیر در تولید خودروهای ملی گامهای مهمی برداشته ایم و توان قدرتی این خودروها را به بیش از 60 درصد رسانده ایم اما برای بالا بردن استاندارد های زیست محیطی و به خصوص مواد ریز معلقی که از اگزوز آنها خارج می شوند فکر مناسبی نکرده ایم که یافتن راهکاری مناسب برای این مشکل برای شرکت های سازنده این خودروها یک وظیفه ملی است.

آلودگی هوا نیازمند یک برنامه جامع مهندسی است

بنابراین گزارش امروز سهم خودروها در آلودگی هوا به بیش از 80 درصد رسیده است؛ این در حالیست که در بسیاری از شهرهای کشور شاهد حضور خودروهای بی شماری هستیم که خارج از توان شهر در حال تردد هستند.

از سوی دیگر تردد هزاران وسیله نقلیه فاقد استانداردهای زیست محیطی شامل خودروهای فرسوده، مینی بوس های با بیش از 20 سال کار و موتورسیکلت های آلاینده معضل دیگری است که هوای ایران با آن دست و پنجه نرم می کند.

همچنین سوخت کم کیفیت نیز به افزایش منحنی آلودگی هوا کمک تاثیرگذاری کرده است؛ این موضوعی است که نباید از کنار آن به سادگی عبور کرد زیرا بهبود سوخت می تواند گره گشای معضل آلودگی هوا باشد.

آنچه که امروز از آن به عنوان حلقه مفقود شده محیط زیست انسانی ایران در حوزه آلودگی هوا یاد می شود یک برنامه جامع مهندسی شده است که در آن باید برای بهبود کیفیت هوای ملی تلاشی در خور شود؛ این در حالی است که شواهد نشان می دهد تلاش های انجام شده در این راستا تا امروز کافی و موثر نبوده است.

به هر روی اگر به شکلی منطقی، علمی و راهبردی برای کاهش آلودگی هوا در کشور چاره ای نشود نه تنها این معضل از کلان شهرها پاک نخواهد شد بلکه در سایر شهرهای کشور نیز شاهد افزایش آلاینده ها خواهیم بود؛ به همین دلیل از متولیان امر انتظار می رود هر چه سریعتر با یاری متخصصین حوزه محیط زیست روند رو به رشد آلودگی هوا را شکسته تا شاهد یک هوای پاک ملی باشیم.