نشنال
اینترست یادآوری می کند، نگرانی که امروزه در سطح جهان در رابطه با برنامه
هسته ای ایران مطرح شده است؛ از انگیزه های آمریکا در استفاده ابزاری از
آن برای افزایش تحریم ها بر علیه این کشور می باشد. در ازای تحریم ها،
ایران همچنان به پیشرفت اتمی خود ادامه داد. موضع هسته ای ایران، به احتمال
بروز جنگ دامن می زند. درصورتی که هیچ یک از دو کشور خواهان جنگ نمی باشند
اما هر دو به نوعی از خواسته هایشان نیز صرف نظر نمی کنند.
اما سال
2013 پیام آور یک نقطه مثبت است. در ماه ژانویه، ایران و گروه 1+5 پای میز
مذاکره خواهند رفت. اما این بار هر دو طرف مذاکره می دانند که از یکدیگر چه
انتظاراتی دارند. گروه 1+5 از ایران درخواست خواهد کرد که غنی سازی 20
درصد اورانیوم را متوقف کند و ذخیره اورانیوم غنی شده خود را از کشور بیرون
ببرد و زیرزمینی ترین سایت هسته ای که مبادرت به غنی سازی اورانیوم می کند
را در فوردو تعطیل کند. در عوض ایران هم سوخت مورد نیاز راکتورها، قطعات
یدکی هواپیما دریافت خواهد کرد و تا زمان مشخصی مشمول تحریم های بین المللی
نخواهد شد.
در ادامه نوشته شده است: انتظار قدری سبک کردن تحریم ها،
خواسته نامعقولی نیست. ایالات متحده همیشه صراحتا اعلام کرده است: از تحریم
به عنوان اهرمی برای فشار جهت ترغیب ایران به مذاکره استفاده می کند. اما
بی میلی واشنگتن به استفاده بیشتر از این اهرم، تیغ تیز آمریکا را در متوقف
کردن برنامه هسته ای ایران کند و بی اثر کرده است. زیرا " تحریم کمترین
اثر را بر محاسبات استراتژیک تهران نگذاشت و فقط مردم بیگناه را تحت فشار
قرار داد."
یک مقام ارشد آمریکایی در پاسخ به سوال خبرنگار واشنگتن پست،
گفته است: بسته پیشنهادی که به ایران خواهیم داد، استخوانبندی مشابه به
بسته های پیشین با قدری خالکوبی های ظریف دارد که ایران از پذیرش آن در
راندهای پیشین سرباز زده است. بهتر است که با ایران به صورت گام به گام جلو
بیاییم و براساس عمل متقابل حرکت کنیم. اما برای ما بسیار سخت است که به
این کشور چیزی را بدهیم که ارزشی برابر با اقدامی که می بایست بپذیرد را
داشته باشد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com