تخريب كلوني معتادان چاره كار نيست

اما حتي امروز كه نسبت به گذشته واقع‌بين‌تر شده‌ايم، هنوز تكليفمان با مواد مخدر به درستي روشن نيست. ما پايتختي داريم كه در آن اگر كسي اهل مصرف مواد مخدر باشد در كمتر از 10 دقيقه آن را به دست مي‌آورد يعني خرده‌فروشان و عمده‌فروشان مواد آنقدر در دسترس هستند كه كسي براي خريد لنگ نمي‌ماند، اما مسوولان شهر هنوز هم به پاكسازي مناطق آلوده اعتقاد دارند.

نمونه‌اش هم استاندار تهران كه ديروز از پاكسازي اين مناطق در يك ماه خبر داد. فروشندگان و مصرف‌كنندگان مواد مخدر يك شبكه‌اند كه اعضاي آن هر جايي مي‌توانند باشند حتي اگر به ظاهر تعدادي از آنها در برخي پارك‌ها، رود‌دره‌ها يا نقاط حاشيه‌اي تجمع كنند؛ به همين علت اگر قرار باشد مناطق آلوده پاكسازي شود تنها به گوشه‌اي از اين شبكه گسترده آسيب مي‌خورد.

در عين حال تعيين زمان يك ماهه براي اين پاكسازي نيز زمان كمي است، چون گستردگي و تعدد مناطق آلوده بيشتر از آن است كه غائله‌اش با يك ماه جمع شود.

اين در حالي است كه از بين بردن پاتوق‌ها و پراكندن معتادان و موادفروشان نه‌تنها اقدامي سودمند نيست، بلكه به پخش شدن آنها درساير نقاط شهر مي‌انجامد، آن هم در شرايطي كه شكي نيست اين معتادان ِ‌از پا درآمده، آخرين حلقه زنجيره توزيع و فروش مواد مخدرند و با جمع شدن آنها، سردسته‌هاي شبكه مواد مخدر آسيبي نمي‌بينند.

حالا اگر فرض را بر اين بگذاريم كه پاكسازي مناطق و تخريب پاتوق‌ها اقدامي سودمند است اين‌كه براي معتادان دستگير شده، برنامه نداريم خودش يك آسيب است.

معتادان نياز به بازپروري و استقرار در كمپ‌هاي ترك اعتياد دارند درحالي كه همچنان برخي پيچيدگي‌هاي اداري و كاغذبازي‌ها، مراحل صدور كمپ‌ها را به تعويق انداخته است.

البته حتي اگر اين كمپ‌ها نيز راه بيفتد و موفق به پاك‌كردن معتادان شويم، همين كه نمي‌توانيم از آنها انگ‌زدايي كنيم و به بازار كار و زندگي اجتماعي هدايتشان كنيم ما را به خانه اول برمي‌گرداند.

پس اگر قرار است روزي طرحي براي كنترل مواد مخدر اجرا شود، بايد آنچنان هوشمندانه باشد كه به جاي حذف آخرين حلقه زنجير، سرچشمه‌ها را هدف بگيرد.

مريم خباز ‌-‌ گروه جامعه